Volgende week dinsdag wordt Gerd Müller zeventig. Maar de man die meer dan 400 goals maakte, leidt aan alzheimer.

In de zomer van 1964 keken de spelers van Bayern vreemd op toen voor hen een gedrongen donkerharige man verscheen die zich voorstelde: ‘Goeiendag, ik ben de doelpuntenmaker uit Nördlingen.’ De groep bulderde het uit, tot doelman Sepp Maier reageerde met ‘En ik ben de doelman uit Haar.’ Trainer Zlatko Cajkovksy bekeek de 1,76 meter grote man met dijbenen van 60 centimeter omtrek en dacht dat hij met een kogelstoter te doen had, niet met een toekomstige topschutter. ‘Jij niks eten, jij niet Franz Beckenbauer.Jij kleine, dikke Müller!’, was een van zijn eerste opmerkingen.

Voor hij bij Bayern belandde, verdiende Müller 160 Duitse mark (80 euro) per maand, eerst als wever, dan als lasser. Na de dood van zijn vader op zijn 17e moest hij mee in het onderhoud van het vijfkoppige gezin voorzien.

Bij Bayern belandde hij per toeval. FC Nürnberg, toen een topclub, wilde hem niet in het voorjaar van 1964, ‘omdat we al twee Müllers in het team hebben’. Op een dag in die lente was er een afspraak met 1860 München gepland, toen dé club in Beieren. Maar toen 1860 aan de voordeur arriveerde, was de delegatie van Bayern net langs de achterdeur vertrokken. Müller vreesde door de stevige concurrentie bij de toenmalige topclub 1860 München geen kans te zullen krijgen.

Bayern gaf Müller een huis, betaalde hem 80 euro per maand en bezorgde hem een halftijdse job als meubelbezorger waarmee hij nog eens 200 euro per maand verdiende. Op een dag was de vicevoorzitter van Bayern op bezoek bij een ander clublid toen aangeklopt werd: ‘Grüss Gott, ik ben Gerd Müller, ik breng u uw nieuwe keukenkast. Waar zal ik ze neerzetten?’

In zijn eerste jaar maakte Müller 33 goals in 26 wedstrijden, goed voor de promotie naar de Bundesliga. Daar scoorde hij 365 goals in 427 matchen, goed voor vier landstitels. Zeven keer werd hij topschutter in de Bundesliga. Hij pakte ook vier Europese bekers met Bayern. Met de Duitse nationale ploeg werd hij wereldkampioen (1974) én Europees kampioen (1972) en scoorde hij gemiddeld 1,1 goal per match. In 1979 voelde hij zich niet meer gewaardeerd en tekende hij voor de Fort Lauderdale Strikers in Florida, waar hij in 1982 stopte met voetballen. Aan lager wal en aan de drank haalde zijn ex-ploegmaat Uli Hoeness hem terug naar de Säbener Strasse, waar hij de jeugd en later de reserven mee trainde. Müller bleef altijd een bescheiden man, niet al te welbespraakt, met als lievelingsgerecht: aardappelsla.

Toen hem een paar jaar geleden gevraagd werd wat er veranderd was in het voetbal in vergelijking met zijn tijd, antwoordde hij: ‘Wij hadden maar één trainingsvest, ook in de winter. Dat hingen we dan ’s avonds over de kachel, in de hoop dat het ’s anderendaags droog zou zijn. Nu hebben ze elk acht trainingsvesten.’

Onlangs maakte Bayern bekend dat Gerd Müller aan alzheimer lijdt en dat het daarom geen speciaal verjaardagsfeest voor zijn oud-topspits zou organiseren.

DOOR THOMAS HÜETLIN