Beenvegen. Katachtige reflexen. Spectaculaire zweefduiken. Didier Ovono pakte op Club Brugge zelfs de strafschop van Felipe Gedoz, maar moest zich in de rebound tóch gewonnen geven. Hoe goed is de Gabonese doelman van KV Oostende?

Het was midden november 2013. Didier Ovono was werkloos en na vier seizoenen Frankrijk teruggekeerd naar Port-Gentil, een eiland voor de kust van Gabon. Tot hij een telefoontje kreeg van zijn manager, die een ploeg in België had gevonden. Ze vlogen samen naar Parijs, reden met de auto naar Oostende, waar de doelman naar de zeedijk wandelde, de zee overschouwde en besliste: hier wil ik voetballen.

Zand en water, zijn levenselixirs die hem aan zijn jeugd in Port-Gentil deden terugdenken. Hij zou nog dikwijls naar de zeedijk terugkeren. Met zijn echtgenote Daniella – een internationaal topmodel en styliste met een eigen kledingmerk -, met wie hij een zoon (Didier Junior) heeft. Wandelen, fietsen, een ritje op de go-cart. Genieten van de kleine dingen.

‘Iemand die niet uit de bocht gaat of op tafel zal staan springen. Op en top prof. Ondanks zijn status in Gabon sober en rustig, ook in de kleedkamer, een man die leeft voor zijn sport. Niet te beroerd om hard te werken, maar tegelijk toch ook bezig met zijn looks en kleding. Een beetje blingbling moet kunnen’, lacht Patrick Deman, keeperstrainer bij KV Oostende.

Een specialleke, Ovono. Studeerde moderne letterkunde aan de universiteit van Libreville en droomde van een bestaan als schrijver, maar zette na de dood van zijn vader alles op het voetbal. Bondscoach Jairzinho, ex-ploegmaat van Pelé, selecteerde hem voor de Panters en stuurde hem op zijn 20e naar Barcelona, waar hij in een oefenwedstrijd tegen Barça B oog in oog met Lionel Messi stond. Met een studiebeurs van het Gabonese ministerie van Sport kon hij naar de Fundación Marcet, Barcelona, waar de legendarisch ex-doelman van Kameroen Thomas N’Kono zijn mentor werd.

Het begin van een bijzonder parcours. Alianza FC – topclub in… El Salvador -, op een zijspoor in Portugal (FC Paços de Ferreira) en een transfer naar Georgië, waar hij met Dinamo Tbilisi titel en beker won, Europees voetbal speelde en tot beste doelman van de Oemaghlesi Liga werd verkozen. De Ligue 1 was in de zomer van 2009 een logische volgende stap voor de Franssprekende Afrikaan, die voor een miljoen euro naar Le Mans verkaste. De club degradeerde, trainer Arnaud Cormier bombardeerde hem in het tweede seizoen tot aanvoerder. ‘Een van de weinige spelers die in de moeilijke momenten overeind bleven. Een goede doelman, maar ik apprecieerde vooral zijn menselijke kwaliteiten. Als hij sprak, ook tegenover de voltallige groep, straalde hij kracht uit.’

ZELFBEWUST

Die kwaliteiten vielen vanaf dag één ook in Oostende op. Hij had nochtans een moeilijke periode achter de rug. In zijn derde seizoen bij Le Mans zat hij geregeld op de bank, bij Sochaux (Ligue 1) speelde hij alleen de bekerwedstrijden en was ontgoocheld naar Gabon teruggekeerd. Tot midden november 2013, toen de keeper plots op De Schorre stond. De sportieve staf had geen vertrouwen meer in Nicaise Kudimbana en Jérémy Dumesnil, in de pikorde voorbijgestoken door Cédric Berthelin, de… keeperstrainer.

Dat hij in Frankrijk een riante werkloosheidsuitkering (6600 euro gedurende 22 maanden) liet vallen om in België voor een lager loon zijn plaats bij de Panters te behouden, zei veel over zijn mentaliteit, vond ook sportief directeur Luc Devroe. Hij mocht testen (en blijven). ‘Een doelman met veel ervaring en uitstraling. Vanaf de eerste minuut aanwezig en totaal niet onder de indruk van de omstandigheden’, zei Berthelin na het debuut van de Gabonees op het veld van Club.

Patrick Deman: ‘Hoe meer druk, hoe rustiger hij wordt. Je ziet hem opleven wanneer er veel volk in de tribunes zit. Negen jaar kapitein van de nationale ploeg, in zeven verschillende landen gevoetbald… Heel veel ervaring, dat merk je vooral in de topwedstrijden. Dan zie je hem genieten. Zelfbewust, maar zonder hautain te zijn. Een en al focus, supergeconcentreerd. Hij noemt zichzelf niet voor niets een krijger.’

In Oostende wordt hij op handen gedragen. Er werd een fanclub (Didier Ovono, d’Ostênsche Panter) opgericht, begin vorig jaar zette hamburgerrestaurant Cook & Roll een Ovonoburger (kip en gebakken banaan) op het menu, café Twilight in de Langestraat serveert de Ovonococktail: bruine rum, chocoladejenever, een stukje banaan, ijs en bruine suiker. Leuk, maar ook niet meer dan dat, vond hij. Door niets of niemand af te leiden.

Gino Caen, fysiektrainer in Oostende: ‘Hij is een trainingsbeest, enorm kritisch voor zichzelf ook. 32 jaar, maar fysiek heel scherp: katterap en explosief. Dat hij Wouter Biebauw – toch ook niet van de minste – uit de ploeg houdt, is zijn verdienste. Didier is op dit moment beter.’ Eén keer, op Waasland-Beveren, stond de Deerlijkse doelman onder de lat. Een sanctie van Yves Vanderhaeghe, omdat Ovono te laat van een interland terugkeerde. Een zeldzaam accident de parcours.

OPVALLEND ONOPVALLEND

Opvallend: Ovono is slechts 1,86 meter groot. Deman: ‘Aanvaardbaar. Een paar centimeters meer dan Barry Boubacar Copa (1m80, nvdr), MathewRyan (1m84, nvdr) en Darren Keet (1m83, nvdr), met wie ik vorig jaar in Kortrijk werkte. Maar Didier líjkt veel groter. Hij heeft duidelijk aan zijn houding gewerkt, dat zie je ook als hij stapt. Hij maakt zich groot en breed, iets wat wij in de jeugdopleiding misschien te weinig aanleren.’

Vooral op de lijn is hij heel sterk, zegt de keeperstrainer, die Ovono bij de top 5 van de Jupiler Pro League klasseert. ‘Hij heeft ook twee goede voeten – zijn linker- is bijna even goed als zijn rechtervoet -, waardoor hij goed mee kan voetballen. Ook daarin straalt hij vertrouwen uit. Hij durft de bal te vragen en wordt door zijn verdedigers veel in het spel betrokken.’

Soms, zegt Gino Caen, neemt de Gabonees té veel risico’s. ‘Een actie te veel willen doen of een tegenstander achter het steunbeen uitkappen. (lacht) Hij kan, net als Glenn Verbauwhede vroeger, heel goed uitvoetballen, beter dan bijvoorbeeld Matz Sels. Belangrijk, want dan blijf je als ploeg ook langer in balbezit.’ Deman: ‘Vrij secuur. Keet had enorm veel lef en ging naar alles, terwijl Didier er het nut niet van inziet om een hoge bal rond het penaltypunt te gaan pakken. Geen onnodige risico’s.’

Een doelman die zijn verdediging leidt, zonder té dominant te zijn, aldus nog Deman. ‘Zeker niet als je hem vergelijkt met Stanley Menzo, met wie ik nog bij Lierse samen speelde. Stanley probeerde zelfs de hele ploeg te coachen. (lacht) Maar ik merk wel dat Didier na de wedstrijd met andere spelers bepaalde spelfases bespreekt, wat betekent dat hij bekommerd is om zijn verdediging.’

Opvallend onopvallend, zoals Wim De Coninck hem ooit omschreef. Een analyse waar ook Deman zich in kan vinden. ‘Zelden op een foutje te betrappen, wat uitzonderlijk is voor een doelman die bijna alles heeft gespeeld. Het is altijd goed als er weinig over een keeper wordt gesproken.’

DOOR CHRIS TETAERT – FOTO BELGAIMAGE