Georges Leekens kon als selectieheer van de Rode Duivels de dossiers rond onder meer Nacer Chadli en Mehdi Carcela-Gonzalez vanop de eerste rij opvolgen. Bovendien stond hij in 2003 als bondscoach van Algerije ook even aan de andere kant.

Georges Leekens: “Ik kan begrijpen dat het niet makkelijk is om uit te maken waar je roots liggen: daar waar je ouders vandaan komen of daar waar je zelf geboren bent? Dat is een heikel vraagstuk, niet zelden beïnvloed door de ouders. De ene speler heeft daar al meer zijn eigen visie op dan de andere. Het voornaamste vind ik dat spelers hun hart volgen. Niet makkelijk? Tja, zo is het leven, hè. Ik wil enkel jongens met honderd procent motivatie, geen opportunisten. Die haal je er trouwens snel tussenuit, hoor.”

Wat is uw aanpak in dergelijke dossiers?

“Ik houd mijn discours simpel en probeer zo weinig mogelijk druk te zetten – veel spelers schrikken daar zelfs van. Niemand krijgt van mij garanties. Wel geef ik hen in mijn redevoering mee dat de Rode Duivels toekomst hebben, dat we zicht hebben om binnen afzienbare tijd onze voet te plaatsen naast de sterke Europese naties. Als ze daarbovenop zien dat de sfeer goed zit bij ons team, verspreidt dat nieuws zich vanzelf.”

In De Zevende Dag van enkele weken geleden suggereerde u dat de Marokkaanse voetbalfederatie soms spelers probeert te overtuigen met financiële voordelen. Blijft u daarbij?

“Financiële compensatie of morele steun aan de familie, dat is een dunne lijn. Een job voor de vader bijvoorbeeld, waar valt dat onder? Zulke dingen gebeuren ook bij clubs. Ik kan u echter verzekeren dat de KBVB daar niet aan meedoet, dat kan je niet maken tegenover je groep.

“Ik weet ook dat Marokko geen probleem heeft om spelers te royaal te betalen voor resultaten. Die premies liggen soms hoger dan wat een speler verdient bij een kleinere club, dus in dat opzicht kan dat wel een bijkomende stimulans zijn om voor een land te kiezen. Voor toppers telt dat echter niet, misschien eerder bij de mindere goden. ”

Hebt u een gentlemen’s agreement afgesloten met Erik Gerets?

“Neen. Hij doet gewoon het beste voor zijn werkgever, dat lijkt me normaal. De Marokkaanse voetbalbond zet meer druk op spelers dan de onze, dat kan je niet ontkennen. Toen ik coach was van Algerije, lagen wij in Frankrijk ook constant op de loer om goeie spelers te overtuigen.”

En als clubcoach?

“Dan ligt de zaak weer anders. In het geval van Afrikanen zie je niet graag je belangrijke spelers vertrekken tijdens de maanden januari en februari om de Afrika Cup te gaan spelen. Maar ik heb nooit een speler genegeerd omdat hij voor een Afrikaans land koos, dat zou discriminatie zijn. Het enige wat je als clubtrainer dan kan doen, is daar rekening mee houden bij het samenstellen van je kern.”