Een zoveelste editie van de Slag van Vlaanderen wordt het volgende zondag als Club Brugge en KAA Gent elkaar treffen. Twee ploegen die baden in aanvallende weelde en, ook aangedreven door een uitgebalanceerd middenveld, samen met Standard tot de hoogste productie in deze competitie kwamen. Twee teams ook die in offensief opzicht nogal wat variatiemogelijkheden hebben. Vooral dan Club Brugge met David Okereke, Krepin Diatta, Percy Tau, Emmanuel Dennis en Mbaye Diagne. En dan zijn er nog Loïs Openda en Jelle Vossen. Toch wrong Club veel kansen de nek om omdat het niet beschikt over een aanvaller die in de zestien meter koelbloedig kan afwerken. Die loopt bij KAA Gent: Jonathan David die daar de frontlijn vormt met Laurent Depoitre en Roman Jaremtsjoek.
Sinds medio 2017 deed Cercle 122 transferbewegingen.
KAA Gent toont zich dit seizoen ongenaakbaar thuis, zelfs als het weinig ruimte vindt, zoals afgelopen zaterdag tegen KV Kortrijk. Maar de Buffalo’s zijn met vier punten op negen wel kwetsbaar op verplaatsing. Na een periode van stilstand is er nu wel een stap vooruitgezet en kan de club proberen, zoals de verwachting was na de titel in 2015, de historisch gegroeide achterstand tegenover de traditieclubs te verkleinen. De randvoorwaarden zijn er al langer, het beleid weer doordacht, de emotie geweken. Net op die manier is Club Brugge na lang zoeken en tasten uitgegroeid tot een stabiele vereniging zonder emotionele oprispingen.
Een nieuwe identiteit zoekt ook Anderlecht dat sinds de komst van Marc Coucke met een zelden geziene ontslagregen uitpakte. Maar wat staat er nu? Een club die zweert bij een nieuw project dat maar niet van de grond komt en waar je meer achteruitgang dan progressie ziet. Zelfs het goed voetbal, dat af en toe opflakkerde, is weg. Anderlecht dobbert rond als een stuurloos schip, radeloos en reddeloos. Na het bloedloos 0-0-gelijkspel tegen Waasland-Beveren verloren ook de supporters hun geduld.
Niemand die goed lijkt te weten hoe Anderlecht uit deze impasse geraakt. Vincent Kompany doet maar verder. Het is alsof hij iedere week een examen moet afleggen. Het volgende staat vrijdag in Charleroi op het programma. Met een allicht weer herschikte ploeg. Het is ondenkbaar dat het bestuur nu alles zal laten passeren, al worden naar buiten de rangen gesloten. Kompany mag dan een monument zijn in het Belgisch voetbal, verantwoording zal ook hij op een gegeven moment moeten afleggen. En duidelijk antwoorden op de vraag hoe het tij moet worden gekeerd.
Intussen is Cercle Brugge naar de kelder van het klassement gedaald. Waar is de tijd dat groen-zwart nog een sociale missie vervulde en met uit de eigen kweekvijver opgedolven talenten aantrad? Maar eigenlijk hoef je die periode niet te romantiseren. Ze werd achterhaald door de realiteit. Cercle moest de reddingsboei grijpen die Monaco gooide of afglijden naar het amateurvoetbal.
Het opmerkelijke in deze competitie is dat er met Adnan Custovic bij Waasland-Beveren slechts één trainer na negen speeldagen werd ontslagen. Nu hangt de hakbijl boven het hoofd van Fabien Mercadal, al sprak het Cerclebestuur na de 1-2-nederlaag tegen Eupen zijn vertrouwen uit in de trainer. Vaak moet je dat soort uitspraken met een korreltje zout nemen. Sportief directeur François Vitali zei in ieder geval dat hij de verantwoordelijkheid draagt over de samenstelling van de kern. Hij vond dat vooral hij schuld treft voor de malaise.
Sinds Cercle Brugge in 2017 werd overgenomen door Monaco slaagt het er in elk geval niet in sterke fundamenten te metselen. Sinds die periode, niet eens twee en een half jaar geleden, werden er… 122 transferbewegingen gedaan. Na de promotie naar 1A, medio 2018, lijkt Cercle bezig aan een overlevingsstrijd. Zonder herkenbare lijn.
