DE PERFECTE BELG

© BELGAIMAGE

Komend weekend trekt Hendrik Van Crombrugge met KAS Eupen naar Standard. Gezien de afstand een derby, maar ook een weerzien met zijn ex-club.

Wanneer op de Eupense fandag op het spelerspodium doelman Hendrik Van Crombrugge (23) de microfoon in handen krijgt om de supporters kort toe te spreken, doet hij dat in bijna perfect Duits.

Van Crombrugge, afkomstig uit Tielt-Winge in het oosten van Vlaams-Brabant, spreekt namelijk ook thuis Duits. Thuis, dat is Eupen. ‘Mijn vriendin is van Eupen. Met haar spreek ik Duits en met mijn zoontje Nederlands. In die drie jaar op internaat in Luik is mijn Frans ook behoorlijk goed geworden, zodat ik nu – Engels inbegrepen – vier talen vlot beheers.’

Niet alleen privé heeft Eupen Van Crombrugge geluk gebracht, ook sportief kreeg hij er een reddingsboei toegegooid toen hij, afgeschreven bij STVV, heel diep zat. Het maakt dat hij op de eerste speeldag op Zulte Waregem nog maar zijn tweede wedstrijd ooit in de Jupiler Pro League afwerkte. Zijn eersteklassedebuut dateert al van vijf jaar geleden. In de herfst van 2011 stond hij toen bij STVV onder de lat in de derby tegen KRC Genk. Die wedstrijd eindigde op 3-4, en het werd een avond die Van Crombrugge nooit zal vergeten: ‘Eigenlijk was het de bedoeling dat ik dat seizoen bij Standard tweede of derde keeper zou worden. Maar de onderhandelingen over een profcontract werden van week tot week verschoven, hoewel de D’Onofrio‘s- die toen de club leidden – duidelijk hadden gemaakt dat ze wilden dat ik bleef. Tot de club plots overgenomen werd door Roland Duchâtelet en ik snapte waarom het allemaal zo lang aangesleept had.’

Meteen na de overname werkt Standard een paar vriendenwedstrijden tegen kleine ploegen af waarbij Hendrik Van Crombrugge in doel staat. ‘Toen José Riga als nieuwe trainer aangesteld was, hoorde ik dat ik bij Standard teruggezet zou worden naar de jeugd. Bij STVV, waar ik al een aantal jaren voordien drie jaar bij de jeugd had gespeeld, kon ik tweede keeper worden. Na een slechte start werd Guido Brepoels vervangen door Franky Van der Elst. De eerste wedstrijd onder Van der Elst was thuis tegen Genk. Mark Volders was al lang geblesseerd en toen Bram Castro plots een paar dagen voor die match uitviel, kreeg ik mijn kans. Iedereen zei: je hebt niets te verliezen, maar dat was niet zo. We verloren met 3-4, ik ging bij een paar doelpunten in de fout. Al na een paar minuten loste ik de eerste bal, dan begin je meteen te twijfelen. In zo’n vol stadion voelde ik me van minuut tot minuut kleiner worden. Ik moet eerlijk toegeven dat ik toen ten onder ben gegaan aan de stress. Dat kwam te vroeg, ik was daar absoluut niet klaar voor.’

CRYSTAL PALACE

Van Crombrugge merkt de gevolgen van zijn mislukte debuut al snel. ’s Anderendaags vraagt toenmalig sportief directeur Guy Mangelschots hem om binnen te blijven. ‘Ik was licht geblesseerd, maar ik had die uitlooptraining wel kunnen doen. Tot ik plots Davino Verhulst in de kleedkamer zag, een nieuwe keeper. Het klikte ook niet echt met keeperstrainer Jos Beckx. Die ene wedstrijd is ook nooit geanalyseerd met mij. Dus zat ik lang met het gevoel dat ik niet goed genoeg was voor eerste klasse. Een aantal weken eerder vroegen de kranten zich af of STVV met mij een nieuwe Simon Mignolet had gehaald, na één match waren de kritieken vernietigend: is dit het maar? Als achttienjarige is dat moeilijk te verwerken.’

Aan het eind van het seizoen degradeert STVV en krijgt een aantal spelers te horen dat ze beter vertrekken, onder wie de jonge doelman. Maar Van Crombrugge vindt geen nieuwe club en belandt in de C-kern. Dat betekent: zes maanden zonder wedstrijden, vaak in zijn eentje trainen, soms met de beloften. ‘De club heeft met alle mogelijke middelen geprobeerd om me ertoe aan te zetten mijn contract zelf te verbreken.’ In november mag hij via zijn toenmalige managementbureau testen bij de Engelse tweedeklasser Crystal Palace. ‘Die wilden me een contract geven. STVV had me vooraf mondeling beloofd dat ik gratis weg mocht, maar toen ze hoorden dat ik naar een Engelse club kon, wilden ze een flinke som. Toen haakte Crystal Palace af. Met Sint-Truiden bekwam ik vervolgens op papier dat ik toch gratis weg mocht. Maar toen mijn manager met dat goede nieuws naar Crystal Palace belde, hadden die al een andere keeper.’

Hij vertelt het bijna onbewogen, terwijl het toch best een hevige periode was voor een achttienjarige. ‘Dat is zo. Mensen denken vaak dat profvoetbal allemaal rozengeur en maneschijn is, maar dat is de buitenkant. Vanbinnen gaat het er vaak hard aan toe. Van buitenaf leek STVV toen een mooie, familiale club, maar binnenin ervoer ik dat toen toch anders.’

FRANS IN LUIK

Met heel andere gevoelens was Van Crombrugge een aantal jaren eerder naar Stayen getrokken. Na een paar jaar bij kleine clubs in het Brabantse Hageland verdrongen de eersteklassers zich om de beloftevolle keeper van KVK Tienen. ‘Ik kon naar STVV, Standard, Westerlo, Lierse en Anderlecht. Het werd STVV omdat die elk jaar opnieuw kwamen aankloppen. Mijn ouders wilden me pas laten gaan toen ik in het middelbaar zat, omdat ik dan op internaat kon.’

De eerste drie jaren bij STVV vielen mee. Het laatste seizoen voelde de doelman de noodzaak aan een nieuwe uitdaging. ‘Standard had al een paar keer aangeklopt, die leeftijdsgroep was dé gouden generatie, maar uiteindelijk braken enkel Michy Batshuayi en Jonathan Buatu (nu bij Waasland-Beveren, nvdr) door, en in mindere mate Dolly Menga.’ De verhuizing naar Luik houdt in dat de toen 15-jarige Van Crombrugge ook in het Frans naar school moet, maar dat schrikt hem niet af. ‘Ik wilde bewijzen dat je als Vlaming ook in het Frans kon studeren en als Vlaams jeugdproduct van Standard het eerste elftal halen.’

Het werd een positieve ervaring, al was het niet altijd gemakkelijk. ‘Het eerste jaar zat ik met een woordenboek op schoot, ik heb dat jaar dan ook moeten overdoen, maar daarna ging het goed. Je leert van je afbijten. Dat college, Sainte-Véronique, was een school van de betere burgerij in Luik, waar de kinderen met de BMW opgehaald werden. Ik werd er weleens uitgescholden voor ‘sale flamand‘, maar ik liet me niet doen. Sportief werd ik bij Standard beter. Alleen verloor ik er onverwacht mijn plaats bij de nationale jeugdploegen, terwijl ik met STVV altijd international was geweest. En ging het project om op mijn achttiende ervaring op te doen in de A-kern niet door na het vertrek van de D’Onofrio’s.’

POSITIEF DENKEN

Na zijn mislukte seizoen bij STVV en zijn verwijzing naar de C-kern laat Van Crombrugge op 31 januari 2012 zijn contract bij STVV ontbinden, waarna hij op zoek moet naar een nieuw doel. Even traint hij mee bij toenmalig derdeklasser Bleid, net overgenomen door Vincent Kompany, maar dat ziet hij echt niet zitten.’Je moet soms een stap achteruitzetten om er twee vooruit te geraken, maar dat vond ik er wel vier achteruit.’

Via een ex-trainer van zijn oudste broer mag hij meetrainen met de beloften van KV Mechelen, maar een contract zit er niet in. Wanneer hij in maart hoort dat hij mag testen bij KAS Eupen, weet Van Crombrugge niet meteen wat hem te wachten staat. ‘Twee maanden reed ik elke dag van bij mijn ouders in Tielt-Winge 220 kilometer op eigen kosten. Algauw had ik door dat het nieuwe Eupen een stabiele, goeie club was. Op de laatste dag van het seizoen zeiden ze dat ze tevreden waren over mij en kreeg ik een contract voor één jaar. Het was een minimumcontract, maar ik was dolblij.’

Sportief wordt Van Crombrugge dat seizoen – 2014/15 – de nummer een in doel. Toenmalig hoofdtrainer, de Spanjaard Tintín Márquez, heeft het voor hem en dringt aan op een nieuw contract voor drie jaar. Met keeperstrainer Javier Ruiz, met wie hij al vier jaar werkt, klikt het ook. ‘Hij heeft een heel andere filosofie. De Belgische school zweert bij veel fysiek werk, vaak met oefeningen waarvan je van tevoren weet waar de bal zal komen. Terwijl Ruiz vindt dat een keeper moet reageren op situaties die hij niet van tevoren ziet aankomen. Het fysieke aspect van een doelman tijdens een wedstrijd is miniem, dus ligt de nadruk bij hem op tactisch en mentaal vlak. Een doelman moet positief denken, vindt hij. De beste keeper is niet degene die de meeste reddingen verricht, maar degene die de meeste doelpunten voorkomt. Even goed als een redding met een ultieme reflex is het voorkomen van een doelpunt zonder zelf in te grijpen, maar door goeie afspraken te maken zodat de spelers rond jou goed opgesteld staan.’

Vorig jaar keepte Van Crombrugge naar eigen zeggen zijn beste seizoen, maar toen Eupen op het eind van de competitie in beeld kwam, zat hij op de bank. ‘In december blesseerde ik me op training, en liet ik me opereren. Toen ik in maart weer fit was, draaide het sportief goed en veranderde de trainer zijn ploeg niet meer.’ Zo bleef de jonge Senegalees Babacar Niasse in doel staan en was het tot de week voor de allereerste wedstrijd van dit seizoen gissen aan wie trainer Jordi Condom de voorkeur zou geven. Uiteindelijk speelt Van Crombrugge op Zulte Waregem.

Echt verwonderd over hoe makkelijk Eupen de uitdaging opneemt, is hij niet. ‘De eerste vier wedstrijden speelden we vaak nog naïef. Nu niet meer. Als je me vraagt wat me het meest verbaasd heeft dit seizoen, is het wel dat de stap van tweede naar eerste niet zo groot is. We hebben echt wel een team dat mee kan in eerste.’

DOOR GEERT FOUTRÉ – FOTO’S BELGAIMAGE

‘Na één match bij STVV waren de kritieken vernietigend: is dit het maar? Als achttienjarige is dat moeilijk te verwerken.’ – HENDRIK VAN CROMBRUGGE

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content