Plezier op de baan én ernaast. Kim Clijsters eiste in Miami op magistrale wijze het plaatsje in de zon op dat ze een jaar geleden moest afstaan. En ook Justine Henin trad uit de schaduw.
“Ik heb de indruk dat ze nog harder tegen de bal slaat dan voor haar blessure.” De woorden uit de mond van een verstomde Amélie Mauresmo spreken boekdelen. Eén game wist de Française, nummer twee van de wereld, te winnen tegen Kim Clijsters in de halve finale van de Nasdaq-100 Open. “Vaak komt het er niet op aan hoe hard je tegen de bal slaat, maar hoe goed geplaatst die bal is. Ik denk dat ik dat op dit moment uitstekend doe”, repliceerde de Limburgse.
En of. Nadat ze in Indian Wells al iedereen overblufte door het tweede toernooi na haar comeback op haar naam te schrijven, wist Clijsters in Miami nog een tandje bij te steken. “Ik was eigenlijk al verbaasd over mijn niveau in Antwerpen. Dan naar Indian Wells, daar voelde ik me goed op training. Maar dat ik het ook al in wedstrijden kon tonen en dat toernooi kon winnen, was ongelooflijk. En nu doe ik het weer in Miami. Ik sta met zoveel plezier op de baan en ook het leven naast de baan bevalt me momenteel ten zeerste. Het lijkt wel de perfecte combinatie”, probeerde Clijsters een verklaring te vinden.
Haar gretigheid na zeven maanden absentie was vanzelfsprekend, het wonderbaarlijke tennis niet. Gedreven door een wederom uitstekend benenspel – “Ik heb geprobeerd fitter te worden tijdens mijn revalidatie. Kon ik ook makkelijk met alleen mijn pols in het gips.” – overrompelde ze haar tegenstandsters. Gelauwerde toptienspeelsters als Anastasia Myskina, Elena Dementieva, Mauresmo en Maria Sharapova werden kansloos het bos ingestuurd. Meteen viel ook op hoe weinig gelaagd het spel is van de meeste vrouwelijke toppers vergeleken met dat van onze Belgische vedetten. Het harde, ritmische gehamer van de Russische vloot wordt doodleuk gecounterd door de Belgische veelzijdigheid. Ook JustineHenin profiteerde daarvan.
De pupil van Carlos Rodriguez was terecht gelukkig met de geslaagde terugkeer in het circuit. Eén overwinning tegen ’s werelds nummer acht, Alicia Molik, en een betwiste nederlaag tegen Maria Sharapova stemden haar optimistisch voor de toekomst. “Ik was verrast over het niveau van mijn tennis”, gaf Henin toe. “Ik ben dan ook zeer blij met mijn prestatie hier. Op bepaalde momenten voelde ik me zelfs zoals voor mijn ziekte. Dat virus heeft trouwens veel tijd nodig om volledig uit mijn organisme te verdwijnen. Ik ken nog wat ups en downs. Maar daar probeer ik niet meer aan te denken. Dat moet in het verleden blijven. Ik kijk enkel naar de toekomst.”
Na een jaar vol kommer en kwel verdient de nieuwbakken inwoonster van Monaco wel wat geluk. Net als Clijsters in haar kwartfinale tegen Venus Williams op de Diamond Games in Antwerpen had ook Henin moeite met het tempo van een ontketende Sharapova in de kwartfinale van Miami. “Het is zo lang geleden dat ik op dit niveau vertoefde, dat het al bij al niet abnormaal is dat ik wat last had met het ritme.” Niet vergeten dat Maria Sharapova vermoedelijk dé speelster is van 2005. In de traditie van de hardhitters – denken we aan Monica Seles, Lindsay Davenport, de Williamsen – is het 18-jarige Russische fenomeen het allernieuwste prototype. Technisch beslagen, fysiek indrukwekkend, goed bewegend en beschikkend over een killermentaliteit. Sterk dat Clijsters in haar derde toernooi van het jaar deze jongedame al wist af te stoppen.
Het tactische surplus waarover onze Belgen beschikken, is een meerwaarde die de rest van de top moet ontberen. Clijsters kon zo in de finale haar tennis het makkelijkst aanpassen aan de moeilijke, meteorologische omstandigheden. Iets meer geduld opbrengend, met wederom fantastisch benenwerk, en meer marge inbouwend liet ze Sharapova de fouten maken. “In deze omstandigheden was het moeilijk je eigen tennis te spelen en agressief te zijn,” wist de 21-jarige Limburgse, “aan elke kant van de baan moest je een andere tactiek toepassen. Dat is me vrij goed gelukt.” Sharapova was dan weer vooral onder de indruk van de fysieke paraatheid van Clijsters : “Naar links en naar rechts lopen is een fluitje van een cent voor Kim. Ze lijkt wel de hele dag door te kunnen gaan. Zo ver sta ik nog niet.”
Met haar zege in Miami treed Kim Clijsters in de voetsporen van haar idool Steffi Graf. In 1994 had de Duitse als laatste zowel Indian Wells als Key Biscane in hetzelfde seizoen gewonnen. Even dominant zijn als Graf zit er voor Clijsters in het huidige tennislandschap niet in, maar wie zonder setverlies het officieuze vijfde grandslamtoernooi binnenhaalt, kan onvervaard vooruitkijken.
O ja, bij de mannen zat een zekere Roger Federer nog maar eens in de finale, zijn vijfde al van het seizoen. Mocht zijn tennis niet zo mooi zijn, het publiek zou een geeuw niet kunnen onderdrukken bij de suprematie van de Zwitser. Zelfs in mindere momenten sleurt hij puur op routine, stijl en overschot aan talent wedstrijden toch nog uit de brand. Geen tennisser op het circuit die nog geloofd in de feilbaarheid van Federer. Hij is in het hoofd van velen Pete Sampras al voorbijgestoken qua sterkte, de palmares zal volgen. Rafael Nadal was de verrassende tegenstander in de eindstrijd van Miami. Toch een opmerkelijke prestatie van de wonderboy uit Mallorca. Met het gravelseizoen voor de boeg – waarin Nadal geen punten te verdedigen heeft, hij brak zijn voet vorig jaar rond deze periode – zal de talentknaap zeker richting toptien opschuiven in de komende maanden.
Meer woorden maken we niet vuil aan het herentennis, het damescircuit oogt aantrekkelijker, zeker vanuit Belgisch perspectief. Als je de grandslamwaarde van toernooien als Indian Wells en Key Biscane extrapoleert en de prestaties van Kim Clijsters en Justine Henin interpreteert, kan je niet anders dan 23 mei 2005 met rood omcirkelen in de agenda. Dan start immers Roland Garros. Het is nog ver, de druk zal toenemen en ook het blessurespook waart nog steeds rond in deze contreien, maar net als onze beide meisjes kunnen we niet anders dan de toekomst optimistisch tegemoet zien.
Filip Dewulf
‘Kim Clijsters lijkt wel de hele dag door te kunnen gaan.’ (Maria Sharapova)
