‘Querer es poder, willen is kunnen’, luidt zijn leuze. Zonder ongelukken wint Alberto Contador zondag de Vuelta en verdient hij een plaatsje in de geschiedenisboeken.
Voorspel niets in de sport. Zo luidt het devies van de onvolprezen scout die de laatste pagina van dit magazine wekelijks voor zijn rekening neemt. Nochtans, je kan zij die voor aanvang van de Vuelta Alberto Contador bovenaan hun pronostiekbriefje schreven, bezwaarlijk als waaghalzen omschrijven. Torenhoog favoriet, dat was Contador voor zowat alle volgers en bookmakers, en daar kon de deelname van Tourwinnaar Carlos Sastre weinig aan veranderen.
Monster van Asturië
Als hij zondag in Madrid op het hoogste trapje van het podium staat, dan mag hij zich op 25-jarige leeftijd al naast Jacques Anquetil, Felice Gimondi, Eddy Merckx en Bernard Hinault plaatsen. De Madrileen zal dan immers de vijfde renner in de wielergeschiedenis zijn die erin slaagt de drie grote rondes te winnen. Bovendien kan hij dat doen in amper veertien maanden tijd.
Het verhaal is genoegzaam bekend. In zijn eerste seizoen onder de vleugels van Johan Bruyneel grijpt Contador de gele trui nadat Michael Rasmussen op vier dagen van het einde door zijn ploeg Rabobank uit de Ronde van Frankrijk wordt gezet. Zijn eerste Tourzege is een feit. De eerste uit een mogelijk lange reeks, maar wanneer Bruyneel en Contador in het voorjaar van organisator ASO te horen krijgen dat hun nieuwe werkgever Astana niet welkom is in de Tour 2008, moet de titelverdediger zich plots andere doelen stellen. Met een minimale voorbereiding start hij in de Giro … En hij wint, waarmee hij eens te meer het enorme talent bevestigt dat onder meer zijn ploegleider hem toeschrijft.
Aan de Ronde van Spanje begint Contador wél goed voorbereid. Tot voor afgelopen weekend en de twee loodzware bergritten deelt Contador slechts enkele, weliswaar rake, speldenprikken uit. Om de gouden leiderstrui te omgorden, wacht hij tot op de flanken van de afschuwelijke Alto de L’Angliru, een col met soms stijgingspercentages van boven 20 % die, ondanks slechts drie eerdere beklimmingen in de Vuelta, al legendarisch genoemd mag worden. Op dat ‘Monster van Asturië’ ontbindt Contador zijn duivels en rijdt hij zijn tegenstanders één voor één uit het wiel. In de slotweek lijkt Levi Leipheimer de enige overgebleven concurrent. En die zal het toch niet wagen om zijn Spaanse ploegmaat in eigen land een hak te zetten?
Francisco en Francisca
Alberto Contador Velasco wordt op 6 december 1982 geboren als zoon van Francisco Contador en Francisca Velasco. Dankzij zijn vier jaar oudere broer Francisco Javier – Alberto heeft ook nog een oudere zus, Alicia, en een jongere broer, Raúl – ontdekt hij zijn passie voor het wielrennen. Op vijftienjarige leeftijd laat hij het voetbal en de atletiek links liggen en schrijft hij zich in bij de plaatselijke wielerclub in zijn woonplaats Pinto, 20 kilometer ten zuiden van Madrid. Winnen doet hij dat eerste seizoen niet, maar telkens het bergop gaat, laat hij zien dat hij wat in zijn mars heeft.
Het levert hem een ’transfer’ op naar het hoofdstedelijke Real Velo-Club Portillo. Ook daar pakt hij, in zijn eerste jaar bij de junioren, geen enkele keer de bloemen. Daarvoor is het wachten op zijn tweede seizoen bij de koninklijke wielervereniging uit Madrid. Contador toont er zich vooral als specialist in meerdaagse wedstrijden en wint onder andere de bij Spaanse junioren gerenommeerde Vuelta al Besaya, Ruta del Vino en Vuelta a Talavera. Die laatste wedstrijd rijdt hij in dienst van het Spaanse nationale juniorenteam.
Dat hij niet alleen over uitzonderlijke klimkwaliteiten beschikt, maar ook een aardig stukje tegen het uurwerk kan fietsen, bewijst zijn nationale tijdrittitel bij de beloften. Het daaropvolgende seizoen, 2003, maakt Contador zijn debuut bij de profs, meteen bij het grote ONCE-Eroski van kopman Joseba Beloki, die in 2002 tweede werd in de Tour. Hij proeft er in zijn eerste jaar één keer de smaak van de overwinning, in de Ronde van Polen zegeviert hij in een individuele tijdrit over 19 kilometer.
Litteken van oor tot oor
Op 12 mei 2004 slaat echter het noodlot toe voor het jonge Spaanse talent. In de eerste rit van de Ronde van Asturië tussen Oviedo en Llanes komt Contador zwaar ten val. Na enkele dagen mag hij het ziekenhuis verlaten, maar als hij wat later het bewustzijn verliest, wordt hij in allerijl opnieuw opgenomen. Dokters stellen bij Contador een bloedend caverneus angioom (kortweg: cavernoom) in de hersenen vast, een bloedvatmisvorming die bestaat uit een kluwen van abnormale vaatjes waaruit levensbedreigende bloedingen kunnen ontstaan. De delicate chirurgische ingreep laat een litteken van oor tot oor achter, maar is geslaagd. Contador zal weer helemaal normaal kunnen functioneren én na een lastige revalidatie opnieuw kunnen koersen. ” Querer es poder“, vertrouwt hij moeder Francisca amper drie uur na zijn operatie al toe. Dat hij niet op een inspanning mag kijken, heeft het leven hem geleerd, zo zegt hij zelf, waarbij zijn gedachten uitgaan naar zijn jongere broer Raúl, die door een hersenverlam-ming aan een rolstoel gekluisterd is.
De eerste wedstrijd na zijn comeback is de Tour Down Under in 2005. Hij dient er diegenen die eraan twijfelen dat hij ooit nog op topniveau kan sporten, meteen van antwoord door de koninginnenrit te winnen. Vanaf dan gaat het gestaag omhoog met de carrière van Alberto Contador. Datzelfde jaar pikt hij nog ritzeges mee in de Catalaanse Week, waar hij ook eindwinnaar wordt, de Ronde van het Baskenland en de Ronde van Romandië. In zijn eerste Ronde van Frankrijk eindigt hij als 31ste, als derde in het jongerenklassement.
2006 moet het jaar van de absolute doorbraak worden. Met ritzeges in (alweer) de Ronde van Romandië en de Ronde van Zwitserland lijkt hij klaar voor de Ronde van Frankrijk. Maar de jonge Spaanse wielergod noch zijn ploeg mag als gevolg van Operación Puerto starten in de Tour, ondanks het feit dat de omstreden arts en spilfiguur Eufemanio Fuentes zelf verklaart dat Contador niets met de zaak te maken heeft. Geen Tour dus en bijgevolg begint Contador noodgedwongen zijn wielerzomer met de Ronde van Burgos. Als hij na de finish van de vierde rit flauwvalt op weg naar de ploegbus, vreest wielerminnend Spanje dat een nieuw bloedend cavernoom een einde zal maken aan een veel te korte loopbaan. Zo’n vaart loopt het niet. ‘Gewoon’ oververmoeidheid zou dit keer aan de basis liggen van Contadors bewustzijnsverlies, maar onder zijn seizoen mag hij wel een streep trekken.
Uitstel is geen afstel en dus tekent hij bij Discovery Channel samen met architect Bruyneel het parcours uit voor 2007, met het gekende succes als gevolg. Een eerste piek in maart bezorgt hem ritzeges en eindwinst in zowel Parijs-Nice als de Ronde van Castilië en Leon. Met zijn tweede piek maakt hij zijn droom waar. Op 29 juli mag Contador in Parijs op het ereschavot als winnaar van de Ronde van Frankrijk. Zijn eerste grote ronde is binnen. De Ronde van Italië volgde op 1 juni van dit jaar, die van Spanje komende zondag … Tenzij onze scout alsnog en wederom gelijk krijgt.
door roel van den broeck – beelden: reporters
