Het is een jaarlijks terugkerende zomerparade: de topclubs lopen zich warm in de provincie. Vorig jaar gebeurde dat in een haast beklemmende stilte omdat het WK alle aandacht naar zich toezoog, een nachtmerrie voor de penningmeesters van die provincieclubs die uit dat soort wedstrijden een deel van hun budget halen. Nu was de belangstelling groter, vooral bij die verenigingen waar AA Gent zijn opwachting maakte. Zeker in Oost-Vlaanderen heeft de kampioen aan uitstraling gewonnen, AA Gent is definitief begonnen met de verovering van de provincie, het wil verder zijn draagvlak verhogen. Vreemd was het wel dat er al wat vraagtekens werden gezet bij het makke spel van de ploeg, terwijl de ervaring leert dat dergelijke voorbereidingsmatchen absoluut geen barometer zijn.
Eén jaar geleden ook was de transferactiviteit gering en vielen er vooral uitgaande bewegingen te registreren. Nu waren er tot maandagmiddag door de zestien eersteklassers 104 nieuwe spelers binnengehaald, degenen die waren uitgeleend en terugkeerden niet meegerekend. Veel onbekende namen staan er op de transferlijst, spelers van wie nog zal moeten blijken of ze effectief voor een meerwaarde zullen zorgen. Met zestien nieuwe spelers is Waasland-Beveren de voorlopige kampioen van de transfers. Telkens weer herbeginnen is al langer het credo op het Freethiel. Kwantiteit lijkt hier en daar de bovenhand te nemen op kwaliteit. Bij Zulte Waregem liet Francky Dury eind vorig seizoen weten dat hij met twee doelgerichte aankopen het niveau van de ploeg danig zou optrekken. Intussen zijn er bij de West-Vlamingen al tien nieuwe spelers neergestreken.
Toch blijft het vooral bij een aantal topclubs zoeken naar versterkingen. De nieuwe Genkse trainer Peter Maes slaagde er niet in Jelle Vossen voor de club te behouden en liet vorig weekend nog horen dat zijn ploeg behoefte heeft aan twee nieuwe spitsen en meer snelheid voorin. En bij Anderlecht wordt Besnik Hasi met de dag ongeruster. Een spits en een centrale verdediger staan op de verlanglijst, vervangers voor de allicht vertrekkende Aleksandar Mitrovic en Chancel Mbemba.
Dat een club als Anderlecht het moeilijk heeft om goeie (buitenlandse) spelers aan te trekken, toont dat de Belgische markt steeds minder interessant lijkt te worden. Zeker als je alleen maar Europa League speelt. Opmerkelijk was het dat Club Brugge, de eerste topclub die met zijn huiswerk klaar was, de versterkingen binnen de eigen competitie zocht. Blauw-zwart kan deze voorbereidingsperiode gebruiken om naar automatismen en het juiste evenwicht te zoeken. Dat is ook bij AA Gent het geval. Ondanks de wenkende miljoenen in de Champions League vaart de club een koers van voorzichtigheid en kiest vooral voor continuïteit. Een groot voordeel tegenover die clubs die nog tot 31 augustus willen wachten om nieuwe opportuniteiten te vinden. Het maakt de taak van trainers alleen maar complexer. Los van het gegeven dat er dan amper nog witte merels zijn. Het is zoeken naar een naald in een hooiberg.
Voor makelaars is dit een interessante periode. Hun invloed is de afgelopen jaren enorm gegroeid. Sommigen van hen zijn meesters in het verkopen van gebakken lucht. Clubs weten dat en sommige bestuurders noemen hen een niet uit te roeien plaag. Maar verder dan deze constatatie komen ze niet. Telkens weer zien ze zich verplicht met hen in zee te gaan. Omdat hun scoutingsapparaat onvoldoende is uitgewerkt, omdat er als het ware geen rekruteringsdienst is. Zo ontstaat er langzamerhand een situatie dat makelaars alles bepalen.
De concurrentie onder de makelaars is moordend. Ze bijten mekaar net niet de strot af. Zeker als het gaat over grote internationale transacties. Dan zitten er altijd verschillende makelaars rond de tafel. Ze willen allemaal hun deel meepikken. Heel gemakkelijk ook brengen makelaars het hoofd van voetballers op hol. Het volstaat dat ze op de bank belanden en ze zwaaien al met nieuwe clubs. Het maakt de taak van trainers steeds moeilijker. Maar het kadert in een voetballandschap waarin clubliefde al lang niet meer bestaat en voetballers zijn uitgegroeid tot passanten. Als makelaars ook nog eens clubs gaan kopen – zoals Pini Zahavi deed met Mouscron Péruwelz – raken we helemaal verstrikt in de netten van een spinnenweb.
DOOR JACQUES SYS
Clubs zoeken naar een naald in een hooiberg.
