“Geef me tijd !” De noodkreet van Justine Henin-Hardenne, een gekwetste kampioene.
Er is de laatste twaalf maanden veel gebeurd in het leven en de loopbaan van Justine Henin-Hardenne. Precies een jaar geleden verliet ze New York met een opgeheven hoofd en een licht hart. Ze had toen net haar tweede grandslamtoernooi gewonnen, na een beklemmend duel met Kim Clijsters.
Wat een verschil met de US Open van dit jaar. Ditmaal moest Henin New York veel vroeger dan verwacht verlaten. Zonder trofee, erger zelfs : na 45 weken is ze niet langer meer het nummer één van de wereld. En niks opgeheven hoofd en licht hart, in de plaats daarvan reisde ze af met een koffer vol twijfel. Voor Henin is de US Open editie 2004 er een om zo vlug mogelijk te vergeten. Gelukkig voor haar passeerde ze vooraf langs Athene en kaapte ze daar olympisch goud weg.
Verslagen, verdrietig en verward voelde Henin zich na haar uitschakeling in de achtste finales. Op de nederlaag viel weinig af te dingen. De Russische Nadia Petrova, het nummer veertien van de wereld, had de Belgische gevloerd met strakke cijfers (6-3, 6-2) en had daarvoor niet eens anderhalf uur moeten uittrekken. Het was lang geleden dat Henin nog zo kwetsbaar op een tenniscourt had gestaan. De Russische greep haar meteen bij de keel, op geen enkel moment – met uitzondering van de eerste drie spellen – gaf Henin de indruk dat ze kon terugvechten. “Het was het soort van dag dat je je niet goed voelt en dat je geen vertrouwen hebt”, stelde ze achteraf zelf vast. “Maar deze uitschakeling komt niet als een verrassing. Ze is logisch. Ik heb me tijdens deze US Open geen moment goed gevoeld. Mijn spel liep niet goed, ik was niet fris in mijn hoofd en ik bewoog niet goed.”
Geen wonder bijgevolg dat Henin niet opgewassen bleek tegen Petrova. Tegen twee kwalificatiespeelsters en Lisa Raymond had ze zichzelf nog over de streep gesleept. Petrova evenwel is van een ander gehalte. De Belgische tennisliefhebber kent haar nog. Vorig jaar dreef ze Clijsters tot het uiterste in de halve finale van Roland Garros. “Natuurlijk heeft Nadia goed gespeeld”, gaf Henin in New York toe. “Maar ik heb veel te weinig gedaan om haar te verontrusten. Het grootste deel van de match heb ik gewacht op haar fouten. En die kwamen niet. Als je speelt zoals ik heb gespeeld, moet je niet veel verwachten. Ik moet deze nederlaag aanvaarden, al ben ik zeer teleurgesteld. Er ligt voor mij nog veel werk in het verschiet voor ik weer kan aanknopen met het niveau dat iedereen van me kent. Geef me tijd.”
Tijd is nu net datgene waaraan het Justine Henin-Hardenne het meest zal ontbreken. Als je gedurende zoveel tijd de koningin van het tennis bent geweest, neem je niet gemakkelijk vrede met de anonimiteit. Dat laat de buitenwereld trouwens niet toe. Elk optreden van Henin zal met de loep worden geanalyseerd. Elke nederlaag zal buiten alle proporties worden uitvergroot.
“Het is geen specifieke slag uit mijn repertorium waaraan ik moet werken”, legde Justin nog uit. “Waaraan ik moet werken, is het opnieuw leren beheren van een stress-situatie. Aan die stress was ik de laatste vier maanden niet meer gewoon. Ik mis toernooien van het genre US Open. Tijdens de US Open wordt over niets anders dan tennis gesproken. Iedereen zit op je prestaties te focussen. Tijdens de Olympische Spelen in Athene lag dat helemaal anders. Daar was tennis gewoon een sport tussen vele andere. Natuurlijk heb ik geen spijt van die Olympische Spelen. Maar ik merk wel dat ze me veel energie hebben gekost. Ik heb me nog nooit zo uitgeput gevoeld als tijdens de voorbije week in New York.”
Aan het verlies van haar eerste plaats op de wereldranglijst dacht Henin de avond van de nederlaag tegen Petrova niet overdreven veel. Dat ze zou terugvallen tot op de derde en misschien wel vierde plaats, liet haar tamelijk onverschillig. “Nee, daar ben ik niet ontgoocheld om. Het is normaal dat ik nummer één af ben. Na vier maanden inactiviteit was het bijna ongelooflijk dat ik nog altijd nummer één was. Ik wil me nu fixeren op het jaar 2005. Ik heb een grote hap van het huidige seizoen gemist, de rest van dit jaar dient alleen maar om me stap voor stap te relanceren. Dat zal tijd vragen.”
Intussen toonde coach Carlos Rodriguez zich minder teleurgesteld dan zijn speelster. Mogelijk omdat de uitschakeling hem hoegenaamd niet verraste. Rodriguez had van bij het begin van het toernooi te veel negatieve signalen opgevangen. Bovendien beschouwde de coach de US Open slechts als een etappe in de wederopbouw van Henin. “Toen we in New York aankwamen, pakte ze meteen een verkoudheid. Dat was het eerste teken van de terugslag van de inspanningen op de Spelen. Een terugslag waarvoor ik had gevreesd. Toen wist ik al dat ze op de US Open voor een moeilijk en pijnlijk parcours stond. Het best hebben we dat gezien in haar tweede wedstrijd, tegen de Israëlische Obziler. Justine had die match in twee sets moeten winnen. Maar in plaats daarvan verloor ze eerst haar concentratie en vervolgens de tweede set, en begon ze met schrik aan de derde set. Nadien heb ik haar gezegd dat ze haar wedstrijden anders moest benaderen. Ze moest ermee ophouden per se de perfectie na te jagen. Ze moest ermee ophouden te denken dat ze iets te bewijzen had. Dat heeft nog gewerkt in de wedstrijd tegen Raymond, maar tegen Petrova was Jus-tine emotioneel leeg. Ze kon in die match niets inbrengen, ze heeft die wedstrijd ondergaan als een foltering. Ze vond haar slagen niet. Ik heb haar tijdens die wedstrijd ook niet willen helpen, omdat Justine soms een tik nodig heeft om vervolgens beter vooruitgang te kunnen boeken.”
Bij het verlaten van New York was Carlos Rodriguez zich scherp bewust van het werk dat op hem wachtte om de machine Henin weer in werking te stellen. “De US Open zal ons verplichten om weer alles ter discussie te stellen. We gaan de kalender zeker niet overladen. We spelen de toernooien van Filderstadt en Zürich, zonder uiteraard de Masters in Los Angeles te vergeten. Tussen die toernooien door hebben we tijd om te werken zoals het hoort. Op dit ogenblik heeft het geen zin om te veel te willen spelen. Justine trekt beter tijd uit om te trainen en om zich te focussen op het volgende seizoen.”
Behalve Filderstadt (in de buurt van Stuttgart, het toernooi is vooral bekend omdat de winnares een Porsche opstrijkt), Zürich (waar Henin-Hardenne voor het eerst het nummer één van de wereld werd) en de Masters, bestaat nog de mogelijkheid dat Justine het toernooi van Philadelphia erbij neemt. Philadelphia staat vlak voor de Masters in Los Angeles geprogrammeerd. Het toernooi kan Justine helpen bij het verwerven van wedstrijdritme – iets waaraan het haar nu ontbreekt. Maar de beslissing over al dan niet deelnemen in Philadelphia zal vooral afhangen van haar prestaties in Duitsland en Zwitserland.
Hoe dan ook kan Justine Henin-Hardenne het zich niet veroorloven om geheel ontspannen de komende toernooien af te haspelen. In Filderstadt bereikte ze vorig jaar de finale en werd daarin verslagen door Kim Clijsters. In Zürich won ze. Op de Masters haalde ze de halve finale. Op die drie competities heeft Justine met andere woorden veel punten te verdedigen. In het kader van de herovering van de eerste plaats – allicht haar grote ambitie voor volgend seizoen – glijdt de Belgische in de loop van de huidige campagne best niet te veel naar beneden.
Maar dat ze momenteel niet meer het nummer één is, kan haar alleen maar helpen bij het herstel. Want die koppositie zorgt voor nog meer stress. Niemand staat meer in het licht van de schijnwerpers dan het nummer één van de wereld. “Die druk kan Justine nu wel missen als kiespijn”, zegt Carlos Rodriguez. “Het is beter dat ze gewoon een van de meisjes is.” Jus- tine Henin-Hardenne die weer een meisje als de anderen wordt : het vrouwentennis begint aan een nieuwe periode.
door Florient Etienne
‘Nog nooit heb ik me zo uitgeput gevoeld als de voorbije week in New York.’
