In de Franstalige media werd de zware thuisnederlaag van de Rouches en de problemen van Standard, dat in het eigen Sclessin onderuitging tegen SV Zulte Waregem, breed uitgesmeerd. Daarbij werd meer dan eens gerefereerd aan het telefonisch zonenummer (04) van Luik, als verwijzing naar de eindstand. Essevee bleef trouw aan zijn voetbalfilosofie en installeerde zich snel op de helft van Standard. Zulte Waregem bracht het spel van de voorgaande seizoenen op de mat, ondanks het vertrek van Soualihou Meïté, Lukas Lerager en Mbaye Leye, die toch deel uitmaakten van de sterke centrale as.
Francky Dury zag het helder, afgelopen zomer, toen hij de hiaten moest opvullen. Centraal in de defensie opteerde de succestrainer voor de aanwerving van Michaël Heylen, een jeugdproduct van Anderlecht dat vorig seizoen nog was verhuurd aan degradant Westerlo. De voormalige jeugdinternational was het op Neerpede gewoon om als verdediger op de middenlijn post te vatten. Op het middenveld is er Julien de Sart, die met zijn lange ballen voor een ferme verbetering zorgt, want zijn precisievoorzetten stellen de ploeg in staat om van flank te kunnen wisselen, waar aanvoerder Davy De fauw op rechts of Brian Hamalainen op links de bal opwachten.
De gehanteerde principes bleven nagenoeg dezelfde, zelfs nadat de nuttige centimeters van Christophe Lepoint en het uitstekende kopspel van Leye het Regenboogstadion verlieten: SV Zulte Waregem blijft een team dat perfect de breedte van het veld benut. De flankverdedigers zorgen voor veel diepgang, waardoor er een grote bewegingsvrijheid ontstaat voor Sander Coopman en Onur Kaya. Op die manier wordt er een meerderheidssituatie gecreëerd. Daarna volgt er een scherpe voorzet, geen bal die blind voor doel wordt gegooid. De veelal uitstekend voorbereide choreografie bestaat erin om de grote rechthoek te bevolken met een groot aantal spelers: drie onder hen zijn bezig met de voorzet, twee of drie anderen staan in positie om een eventuele tegenaanval op te vangen, en de rest van de ploeg staat in de zestien meter. Een van de twee flankverdedigers duikt dan op aan de tweede paal, wanneer een voorzet in de tweede zone wordt gedropt.
Door veel gestalte te verliezen, paste Dury zijn strijdplan wat aan. Zo worden Aaron Leya Iseka of Peter Olayinka niet geconfronteerd met ballen in de lucht tegenover de vaak rijzige centrale verdedigers in de Jupiler Pro League. Op Sclessin werd, nog meer dan anders, gekozen voor een hoge balcirculatie. De speler aan de bal in de zestien meter legde vaker de bal nog terug, om zo het collectieve blok van de Luikenaars te omzeilen. Bij het derde doelpunt kregen we een prachtige harmonie te zien. Nill De Pauw stond bijzonder hoog en ver tegen de flank, vond Coopman, die met een dubbelpass de grote rechthoek binnenkwam na kaatsen met Kaya. Zijn teruggelegde bal werd een prachtige vijfsterrenvoorzet voor Olayinka, die enkel moest binnen duwen.
In amper enkele weken tijd herbouwde Dury een ploeg, die in staat blijkt bijna alle tegenstanders die op zijn pad kwamen te domineren. Met dank aan enkele duidelijke principes bij balbezit.
Guillaume Gautier
