door Jacques Sys
Vier opeenvolgende overwinningen hebben de laatste onweerswolken boven het Constant Vanden Stockstadion verdreven. Er is geen sprake meer van de zoektocht naar een opvolger van Michel Verschueren en Roger Vanden Stock mocht overal roepen dat zijn club door de media te zwaar was aangepakt. De gegriefde voorzitter wenst voorlopig zelfs niet meer met dit blad te praten. Daar kunnen we best mee leven. Zijn prioriteiten horen namelijk op een ander vlak te liggen. Want intussen blijft Anderlecht structureel stagneren en dreigt het op dat vlak zelfs voorbijgestoken te worden door Club Brugge, tenminste als Michel D’Hooghe daar met zijn evaluatierapport klaar is. Veel liever dan dat te onderkennen zet Anderlecht zich af tegen de boze buitenwereld.
Anderlecht leeft bij de gratie van het moment en als dusdanig kijkt het uit naar de wedstrijd van zondag op Lierse. Een zege brengt paars-wit weer een stap dichter bij de voorrondes van de Champions League, ook al moet nog worden afgewacht of de naweeën van de Lommel-affaire de rangschikking niet zal hertekenen. In een voor het Belgisch voetbal donkere week blijkt Anderlecht plots te baden in jeugdig talent. Waarom de club afgelopen zomer tegen de 150 miljoen oude Belgische franken investeerde in modale voetballers als Clayton Zane en Michal Zewalakow blijft dan wel een open vraag. Bizar ook dat het acht lange maanden duurde voor Hugo Broos tot de constatatie kwam dat hij met de jongeren verder moet. Realistischer is het om de verjonging van Anderlecht toe te schrijven aan een som van toevalligheden. Intussen liet de trainer zich wel Pär Zetterberg in de maag splitsen zonder luidop te protesteren. Dat was op zijn minst wel heel erg vreemd.
Ooit gold Hugo Broos als een uiterst principieel man. Toen hij bij RWDM zijn eerste stappen zette in dit wereldje ontstak hij op een gegeven moment in woede toen de club buiten zijn weten Patrick Ipermans had gekocht. Hij stormde het bureel van de toenmalige voorzitter Willy Uyterhaegen binnen. Op hetzelfde moment kreeg Broos een telefoontje van Rudi Cossey. Die liet hem weten dat hij met akkoord van het bestuur naar Club Brugge zou vertrekken. Broos gooide de telefoon naar zijn voorzitter en vertrok spoorslags naar huis. Daar schreef hij zijn ontslagbrief. Pas na een interventie van een bestuurslid verstuurde hij die niet. In talloze interviews maakte hij later het proces van zijn bestuur. Hij was ongemeen hard en veegde met enkele dirigenten genadeloos de vloer aan. Voor consequenties vreesde hij niet.
Tussen het inmiddels ter ziele gegane RWDM en Anderlecht lagen altijd al werelden van verschil. Insiders weten dat Broos zich lang verzette tegen de komst van Pär Zetterberg. Terecht want op het vertragend spel van de Zweed zit een trainer nu echt niet te wachten. Ook verhalen dat de jeugd zich aan Zetterberg zou optrekken moeten worden gerelativeerd. In zijn laatste seizoen bleek de spelmaker vooral met zichzelf bezig te zijn. Broos zag de uitbouw van Anderlecht op een andere manier. Maar de macht van de trainer is niet groot in het Astridpark, zeker niet als de resultaten minder zijn. Zo tekende Zetterberg bij Anderlecht. Op een meer pijnlijke manier kan je als vereniging je coach niet te kijk zetten. Natuurlijk moet je als trainer vreselijk sterk zijn om dan op je strepen te staan en een job bij de nog altijd meest prestigieuze club van het land te laten schieten. Broos deed het niet. Hij vouwde zijn principes op, hij knikte en zweeg en nam vervolgens een bocht van 180 graden. Vervolgens sprak hij over de heilzame invloed van Zetterberg op de jongeren, om dan aan te kondigen met zijn nieuwe speler te willen gaan praten. Zo versterk je niet echt je positie ten aanzien van de spelers.
Hugo Broos is een trainer die zichzelf ter discussie durft te stellen. Maar door de terugkeer van Zetterberg te aanvaarden, miste hij de kans om zich echt te profileren en blijk te geven van een onwrikbare persoonlijkheid. Al is het maar uit zelfbescherming. Want als volgend seizoen blijkt dat Anderlecht tegenvalt in de competitie en nog maar eens een verkeerde sportieve optie nam, wie moet dan het gelag betalen ? Zeker niet Roger Vanden Stock, de bewerker van de terugkeer van de Zweed.
Maar aan mogelijke mindere tijden denkt op dit moment niemand meer in het Astridpark. Zeker niet als er zondag op Lierse wordt gewonnen.
Hugo Broos miste een kans om zich echt te profileren.
