Alleen direct resultaat houdt trainer Manu Ferrera in het zadel bij Eendracht Aalst. Ook het lot van Raymond Mommens lijkt onzeker. Leo Van der Elst zit op vinkenslag.

Vorige week bij zijn terugkeer uit vakantie werd Aalsttrainer Manu Ferrera door zijn club verrast met een nieuwjaarscadeau : een nieuwe hulptrainer, met name Leo Van der Elst. Eerder had manager Filip Persoons beslist om de vorige hulptrainer, Willy Quipor, te bedanken voor bewezen diensten. En dat zonder dat Ferrera of zijn voorganger Wim De Coninck ooit hadden geklaagd over Quipor, een ex-speler van AA Gent, die vorig jaar van de jeugdwerking overstapte naar de A-kern van Aalst.

Verbaasd weigerde Ferrera het geschenk. Hij benadrukt dat hem noch over het ontslag van Quipor noch over een vervanger ooit iets gevraagd werd. Van hem mocht Quipor best blijven. Manager Persoons echter vond hem naar eigen zeggen “op dit ogenblik niet de geschikte persoon om in de gegeven omstandigheden te functioneren”. Concreet : Persoons vond dat de hulptrainer deelde in de aan de gang zijnde malaise bij de A-ploeg. Het bestuur volgde die malaise al een paar maanden met lede ogen. Hoog tijd, vond de manager, dat club en ploeg weer een ziel kregen : “Quipor heeft ervaring, maar mist spontaniteit en animatie om die ziel te helpen terugbrengen.”

Leo Van der Elst leek Persoons de ideale kandidaat om Ferrera daarbij te helpen. Woont niet ver uit de buurt (Asse), is vrij én heeft de naam een sfeermaker te zijn. Bovendien heeft Van der Elst een verleden in de club. Onder Jan Ceulemans maakte hij de laatste gloriejaren in de subtop mee, tevens zijn afscheid aan het topvoetbal. Na twee jaar spelen bij Aalst kon hij door bemiddeling van ex-manager Patrick Orlans als debuterend trainer terecht bij toenmalig vierdeklasser Racing Heirnis Gent, de club waar Orlans voor zijn komst naar Aalst zelf manager was geweest. Gent bleek voor Van der Elst niet het opstapje naar een carrière als toptrainer. Via Standaard Wetteren, op dat moment een derdeklasser, belandde hij vorig seizoen – via een kort verblijf bij de nagenoeg failliete tweedeklasser Waregem – bij KV Oostende. Daar geraakte hij met een afgeslankte kern niet weg van de degradatieplaatsen in tweede klasse, waarna hij voortijdig werd doorgestuurd.

V

an der Elst zag de uitdaging in Aalst wel zitten : “Ik heb meteen ja gezegd. Omdat ik bijna een jaar uit het voetbal ben en dit een uitstekende kans was om weer in het wereldje te komen. En omdat ik met mensen als voorzitter Luc Coppens en mijnheer De Kerpel nog altijd schitterende contacten heb. Ik wist dat zij iemand zochten om er de sfeer in te brengen. Daarom tekende ik op 30 december 2001 een contract voor onbepaalde duur.” Hij zag er niet tegen op om als hulptrainer aan de slag te gaan. Met nadruk : “Natuurlijk wilde ik met Ferrera samenwerken. Wat heb ik als trainer al bewezen om te beweren dat ik enkel met Sollied of Anthuenis wil samenwerken ?”

Hij zou op woensdag 2 januari 2002 aan de slag gaan, maar die ochtend kreeg hij een telefoontje van Filip Persoons. Of het geen dag later kon, want ’s avonds wilde de manager eerst nog eens met de hoofdtrainer praten. Nog diezelfde avond belde Persoons Van der Elst terug. Of hij dringend naar de club wilde komen ? Van der Elst : “Daar hoorde ik dat Ferrera me meer als een bedreiging zag dan als een hulp. Hij heeft zelfs de moeite niet gedaan om eens met mij te praten. Ik denk dat hij bang is. Niet onlogisch. Met twee punten op 33 moet elke trainer bang zijn, in eerste klasse én in provinciale.”

Van der Elst benadrukt dat hij een overeenkomst had met Aalst. Persoons en leden van de raad van bestuur ontkénnen dat. Van der Elst : “In onderling overleg is dat contract die avond nog mondeling verbroken.” Maar rancuneus is hij niet tegenover de club : “Ik blijf ter beschikking voor het geval Aalst me nodig heeft. Of de deur er nog op een kier staat ? De deur staat wagenwijd open.”

Zaterdagavond voor de wedstrijd Aalst-Olympic zag Leo Van der Elst Manu Ferrera nog alleen op de bank zitten. Ferrera zelf had graag Dannie Dhondt als rechterhand gewild, ex-keeper van Aalst en tot voor kort een door zijn broer Emilio gewaardeerd keepertrainer bij Beveren. Hij kreeg zijn zin niet, al had Dhondt naast de post van hulptrainer ook de lege plaats van keepertrainer kunnen invullen. Sportief manager Raymond Mommens : “Wat we nodig hadden, was een hulptrainer, géén keepertrainer.”

Mommens, zo geeft hij toe, was evenmin als Ferrera op de hoogte van Persoons plannen met Van der Elst. Die nam dat initiatief op eigen houtje. Maar afgelopen weekend werd dat uitgepraat, dixit Mommens, die nog steeds een paar overtollige buitenlandse spelers kwijt moet. Op de vraag of een evaluatie van Mommens als sportief manager ook aan de orde is, blijft Persoons vaag : “Iedereen wordt doorlopend geëvalueerd, ook elke medewerker. Extra spelers in de B-kern wegen zwaar op de loonlijst.”

M

anu Ferrera maakt alvast geen geheim van zijn ongenoegen. Hij had niet voor het eerst een meningsverschil met Mommens : “Voor je met een hulptrainer contact zoekt, vind ik dat je met de trainer overlegt. Ik wil een hulptrainer die ik ken en die onmiddellijk moet kunnen functioneren. Van der Elst heeft geen ervaring als hulptrainer. Ik denk nog altijd dat het niet zijn bedoeling was om hier hulptrainer te worden, maar zo snel mogelijk mijn plaats als hoofdtrainer in te nemen. Ik had geen vertrouwen in hem.”

Ferrera zegt hij dat hij de druk niet voelt toenemen. “De enige druk die ik voel, is die van het uitblijven van puntenwinst. Zeggen dat het nu een paar weken vol stress worden, is niet helemaal juist. Die stress blijft tot het einde van het seizoen. Twee punten op 33 is te weinig, dat weet ik ook. Maar plots vergeet men die achttien op achttien uit het begin. Daar had vooraf iedereen bij Aalst willen voor tekenen, hoor.”

Hij somt nog eens op : achttien spelers uit de kern van vorig jaar zijn weg. Van de zeven nieuwelingen voetbalde vorig jaar niemand in eerste klasse. Omdat pas vijf nieuwe spelers werden aangetrokken, wil manager Persoons het nog even aankijken zonder meteen in te grijpen. Ook al beslist bij Aalst niet de manager, maar de beheerraad over een trainersontslag. En dat laatste, zo wordt gezegd, was nog niet aan de orde. “Wie zegt”, vraagt een beheerder zich af, “of Van der Elst wel de geschikte man is om Aalst in eerste klasse te houden ?” In het bestuur toonde men zich overigens lichtjes ontstemd over de individuele actie waarmee de manager uitpakte, en die het woelige imago waar Aalst mee kampt, nog maar eens onnodig bevestigde.

door Geert Foutré