Zaterdag heeft Christian Benteke een afspraak met de geschiedenis. Hij kan in het mythische Wembley de FA Cup op zijn palmares zetten. Voor de jongen uit de Luikse wijk Droixhe wordt dat zijn laatste kunstje in de kleuren van Villa.

Weet je nog dat we in het park van Droixhe voetbalden? En nu zitten we in een privéjet om een contract te tekenen in Engeland…” Na jaren aan de weg timmeren, van Pierreuse tot Genk met tussendoor de bittere ervaring bij Standard, zijn Christian Benteke en zijn makelaar Kismet Eris in de wolken. Het is de laatste dag van de transferperiode in de zomer van 2012 en ze zijn onderweg naar Birmingham. Aan het einde van de landingsbaan ligt Aston Villa en de Premier League, die zo goed past bij het spel van Big Ben.

Koppend voor tv

De lengte van Benteke is niet altijd een voordeel geweest. “Toen hij een jaar of tien was, was hij al groter dan de meeste leeftijdsgenootjes”, vertelde zijn neef Joseph Olongo eerder aan dit blad. “Hij was geïntimideerd door de blik van anderen, zeker van ouders die dachten dat hij loog over zijn leeftijd.” Hoewel hij in de Luikse wijk Amercoeur woonde, vond je hem vaak wat verderop, in Droixhe, om een balletje te trappen met enkele vrienden, onder wie Mehdi Carcela.

Voor ze bij Standard terechtkwamen, deelden beiden al de schoolbanken op de lagere school Saint-Remacle. “Van kleins af was Christian al verzot op de bal”, vertelt Jawad, die ook lid was van het clubje van ‘Sarajevo’, zoals de school werd genoemd. “Hij had zich kunnen laten gaan zoals veel jongeren in de wijk, maar neen: hij heeft gewerkt, gewerkt, gewerkt. Al toen hij tien of elf was, bleef hij liever thuis wanneer hij nadien nog moest voetballen.” En thuis oefende hij voortdurend. “In de hoek van zijn kamer stond een klein tv’tje. Terwijl hij naar voetbal keek, jongleerde hij de bal op zijn hoofd. Zo heeft hij zijn kopspel ontwikkeld”, lacht Joseph.

Het gebeurde zelfs dat Jojo zijn neef al om negen uur ’s ochtends in zijn tuin aantrof terwijl hij schijnbewegingen oefende. “Dat deed hij graag, want zijn favoriete speler was Thierry Henry. Ik kon die niet uitstaan, maar hij toonde me voortdurend filmpjes van hem… (lacht) Hij probeerde Henry te imiteren.” Overal waar Benteke komt, voetbalt hij. Op straat probeert hij de bal in evenwicht te houden op zijn hoofd, in het huis van zijn neven breekt hij de ruiten.

Schoenen in de Maas

Door altijd met voetbal bezig te zijn, verwaarloost Benteke soms de school en dat is niet naar de zin van vader Jean-Pierre, een gewezen politieagent die Congo ontvluchtte om zijn Europese droom na te jagen in Bressoux-Droixhe. “Toen hij erachter kwam dat Christian gebuisd was in het vierde leerjaar, is hij bij mij thuis diens voetbalspullen komen ophalen”, vertelt Jojo. “Hij sneed Christians voetbalschoenen kapot en gooide ze in de Maas.” In het tweede middelbaar was het opnieuw van dat. “Christians eerste rapport was verre van goed”, herinnert zijn leraar Frans zich nog. “Zijn vader dreigde ermee dat hij niet zou mogen gaan trainen als hij niet beter zijn best deed. Christian heeft zich dan herpakt en slaagde op het einde van het jaar.”

Op dat moment is Benteke veertien jaar, speelt hij bij JS Pierreuse en komt zijn talent helemaal bovendrijven. “Hij kon al springend de bal op zijn borst doodmaken, die precies controleren en op doel af gaan”, zegt zijn coach van toen, Joseph Raniolo, met veel bewondering. “Een geboren centrumspits. Ik heb mijn systeem aangepast, helemaal in functie van hem. Christian kon op zijn eentje een wedstrijd winnen. Ik herinner me ook een match dat hij liep te mokken. Hij zeurde dat hij de bal niet kreeg en nam niet aan het spel deel. toen heb ik hem eraf genomen. Dat was de eerste en de laatste keer. Wat later liet ik hem weer invallen en scoorde hij nog een paar keer.”

Toen al hield Benteke van schaarbewegingen, zweefduiken en technische hoogstandjes. Samen met zijn maatje Murphy Landu-Tubi vormt hij een onklopbaar duo en springt hij in het oog van de scouts van Anderlecht en Standard. Christophe Dessy speelt namens Standard het kortst op de bal. Nochtans is de eerste match die de Standardscout volgt niet Bentekes beste. “Bij de tegenstander liep er een jongen met een brilletje, zo iemand die op school waarschijnlijk elke dag gepest werd,” grapt Jojo, “maar het was wel hun beste speler. Hij gaf Christian schouderduwen en die lag voortdurend op de grond. Het regende en hij speelde dramatisch. Toch is meneer Dessy nog eens teruggekomen en toen maakte Christian drie of vier doelpunten.” En zo komt Benteke op de Académie terecht, samen met onder meer Carcela, Axel Witsel en Marouane Fellaini.

Mehdi en de posse

“Christian was al op jonge leeftijd technisch sterk”, benadrukt Jojo. “We namen hem mee naar toernooitjes, hoewel hij twee leeftijdscategorieën lager speelde. Op zijn vijftiende zat hij in de kleedkamer naast Wamberto en Eric Deflandre. Hij speelde altijd. Op vrijdag bij de reserven en op zaterdag bij de jeugd, met Axel en Marouane.”

Réginal Goreux weet nog dat Benteke, zodra hij naar Standard kwam, met oudere jongens moest samenspelen. “Hij kwam bij ons in de U19 terecht. Hij deed alles op techniek maar hij scoorde niet. Op fysiek vlak was hij nog geen kleerkast, eerder een lange slungel. Maar hij stond stevig op zijn benen en woog in de duels.”

Arnold Rijsenburg, de coach van die talentvolle lichting U19, kreeg een nog ongepolijste diamant in handen. “Hij miste nog te veel kansen. Hij en Mehdi waren onafscheidelijk. En dan was er hun posse uit Droixhe die naar elke jeugdwedstrijd kwam kijken. Als ik één van hen beiden van het veld haalde, waren er zes, zeven man die me vreemd aankeken”, lacht Rijsenburg. Hij herinnert zich ook dat hij Mehdi en Christian soms beter uit elkaar kon halen. “Ik had een systeem van boetes, 5 of 10 euro. Wel, die twee hebben hun deel gehad!”, lacht hij.

Ook bij Standard leeft Christian volgens vader Benteke te veel voor het voetbal en te weinig voor de school. “Dat is de reden waarom hij naar Genk gegaan is. Dat had niks met centen te maken zoals wordt beweerd. Bij Genk kon hij één keer per dag trainen, terwijl dat bij Standard twee keer moest”, preciseert Jojo. “Elke keer dat Genk hem opstelde moest het een boete betalen – pas op zijn zestiende mocht hij er tekenen. Standard begreep niet dat hij les had, dat hij niet de hele dag kon trainen.” Maar veel tijd om les te volgen heeft Benteke niet, want hij wordt al in de eerste ploeg opgesteld, als concurrent van Jelle Vossen.

Leekens en Wilmots

De eerste minuten in de Jupiler Pro League, het eerste doelpunt, een contractvoorstel: het gaat snel. Maar Benteke speelt nog niet genoeg volgens hem en zijn makelaar. En een contract van 100.000 euro per jaar, 70.000 euro aan premies inbegrepen, vinden ze onvoldoende. Dus gaat het terug naar af: Sclessin. De drie goals die hij daar in een halfjaar scoort, leveren een kleine bijdrage aan de titel van Standard. Nadien vertrekt hij op uitleenbasis naar Kortrijk, waar hij zijn ‘spirituele vader’ tegenkomt. “Bij Kortrijk boekte hij enorm veel vooruitgang. Hij brak door dankzij zijn werkijver. Hij was snel maar stond niet altijd op de juiste plaats. Soms liet hij het spelplezier te veel primeren”, vertelt ‘papa’ Georges Leekens, die hem een jaar later bij de Rode Duivels zou halen. “Ik was heel streng, omdat ik tot hem wilde doordringen. Ik weet nog dat ik hem zei: ‘Heb je je oefeningen gedaan? Anders sla ik je.’ Dan keek hij me bedremmeld aan. Het was toen echt een brave jongen op het veld, nu is het een beest.”

Hetzelfde plaatje hangt ook Marc Wilmots op: “Christian werkte op mijn zenuwen. Hij is sterk als een beer maar gebruikte zijn lichaam als een meisje. Ik zei hem: ‘Als je je niet laat gelden, dan wordt het nooit wat, maatje. ‘”

Rijsenburg herinnert zich ook nog de sterkte van het ‘beest’: “Op een training zei Miguel Dâchelet eens dat hij Christian zou inmaken. Het is hem niet gelukt. Als je hem bezig ziet, denk je niet direct dat hij ook technisch zo super begaafd is. Toen hij nog in België speelde, was hij de meest onderschatte voetballer van het land.”

Zowel bij Genk als bij Standard heeft Benteke het imago van een weinig geliefd buitenbeentje. Hoewel hij van Kortrijk terugkeert met zestien rozen in zijn tas, vindt Standard hem nog te licht als opvolger van Milan Jovanovic, Igor De Camargo en Dieumerci Mbokani. In hun plaats komen Mbaye Leye en Mémé Tchité, terwijl Benteke wordt geruild met AloysNong van KV Mechelen.

Ook het Franse Stade Rennes toont interesse. “Ik wilde hem absoluut. We volgden hem al een hele tijd”, zegt Pierre Dréossi, destijds manager van de rood-zwarten. “Een goede spits is zo zeldzaam. Benteke had alle kwaliteiten om een moderne midvoor te worden.”

Geen gekke toeren

In de winter van 2010 was alles in kannen en kruiken met Rennes. Een contract van 45.000 euro per maand en een transferprijs van circa twee miljoen voor een plaats naar keuze in de aanval van Stade. Maar vanwege een knieblessure gaat de deal niet door. Wanneer Benteke teruggekeerd is van zijn Mechelse uitleenbeurt en het vervolgens goed doet bij Genk, melden zich Krasnodar, Montpellier en Dortmund. “We waren van plan om nog een extra jaar bij Genk te blijven,” beklemtoont Kismet Eris, “maar dan kwamen er Engelse clubs aankloppen en wou Christian dat ik hem hielp om zijn droom te verwezenlijken.”

Genk, dat hem eerst niet wil verkopen voor minder dan 20 miljoen, laat hem uiteindelijk voor 10 vertrekken naar Aston Villa. “Mijn broer is altijd een harde werker geweest, anders zou hij zeker niet bij Villa spelen”, zegt zijn jongere broer Jonathan, momenteel aan de slag bij Zulte Waregem. “Christian heeft helemaal alleen zijn weg gemaakt in het voetbal”, gaat Goreux verder. “Hij is ook eenvoudig gebleven, niet iemand die gekke toeren uithaalt.” Dat komt doordat hij weet waar hij vandaan komt. “Waar ik nu sta, heb ik aan mezelf te danken”, vertelde hij ons eens. “Niemand heeft me gelanceerd. Ik kom van ver, ook al omdat ik niet de klassieke weg heb gevolgd.”

Na de ontgoocheling van het gemiste WK speelt Benteke zaterdag de belangrijkste match uit zijn carrière. Ook in Wembley zal hij kunnen rekenen op de steun van zijn posse. “We gaan er allemaal naartoe!”, lachen Jojo, Jawad en de anderen. ” Christian heeft de reis en de tickets betaald. Wat er ook gebeurt, we weten dat hij ons niet zal teleurstellen.”

DOOR THOMAS BRICMONT EN NICOLAS TAIANA – FOTO’S BELGAIMAGE

“Ik was heel streng met Christian, omdat ik tot hem wilde doordringen.” Georges Leekens

“Christian heeft helemaal alleen zijn weg gemaakt in het voetbal.” Réginal Goreux