Twee jaar nadat hij voor goed van de voetbalvelden leek te zijn verdwenen, zette Ronaldo vorige maand weer zijn eerste schuchtere stappen in het shirt van Inter Milaan. Reconstructie van een mysterie.

Drie jaar geleden woonde hij nog op de wolken en maakte met vrijwel elke beweging zijn bijnaam waar : El Fenomeno. Maar dat is inmiddels drie jaar geleden. Sinds de finale van het WK 1998 stapelt Ronaldo de ellende op. Het mysterie-Ronaldo startte ten andere op de dag van die bewuste finale : 12 juli 1998. Vlak na die wedstrijd – gewonnen door Frankrijk, Ronaldo kwam in het stuk niet voor – viel de geruchtenstroom niet meer te stuiten. Samengevat : Ronaldo zou enkele uren voor de aftrap van die finale het slachtoffer van een aanval van epilepsie geweest zijn. In Brazilië kwam het zelfs tot een proces, maar daar is niets van uitgelekt.

Spelers, zoals Roberto Carlos, die meteen na de finale verklaarden dat ze niet begrepen waarom Ronaldo toen opgesteld werd en insinueerden dat zulks gebeurde op bevel van zijn sponsor, onthouden zich tegenwoordig liever van commentaar. Ronaldo van zijn kant volstaat met de mededeling dat hij altijd goede contacten met zijn sponsor heeft onderhouden, maar dat die hem op geen enkel moment verplicht heeft op het veld te stappen.

Op 4 november deed Ronaldo zijn wederoptreden in de competitiematch van Inter Milaan tegen Lecce. Het was bijna dag op dag twee jaar geleden dat de Braziliaan nog gespeeld had. De comeback van Ronaldo duurde welgeteld dertien minuten : toen moest hij aan de kant met een contractuur in de linkerkuit. Wat had hij in die dertien minuten tijd getoond ? Drie baltoetsen en enkele schuchtere versnellingen.

Op de website van Inter Milaan richtte Ronaldo zich nadien tot de supporters : “Ik bedank alle supporters en alle voetbalfans. Ze zijn me altijd na aan het hart gebleven, en ze hebben van mij hun favoriet gemaakt. Maar weldra breekt opnieuw het moment aan dat de supporters van de tegenpartij me zullen uitfluiten en zo hoort dat ook. Ik hoop dat het me zo snel mogelijk overkomt, want het zou betekenen dat ik de weg naar het veld en naar het doel teruggevonden heb. Tegen Lecce heb ik geen seconde gedacht aan de contacten met en de schoppen van de tegenstanders. Ik fixeerde me uitsluitend op het creëren van openingen in de verdediging van Lecce. Op een moment, toen ik me in de buurt van de middellijn bevond, voelde ik een lichte pijn na een draaibeweging met het bovenlichaam. Ik ben meteen naar de bank gestapt. Daar stelden de dokters en de kinesisten een contractuur vast. Geduld. Vanaf morgen herbegin ik opnieuw. Trouwens, na die blessure is er geen enkel deel van mijn lichaam meer dat me nog pijn kan berokkenen. We zien elkaar binnenkort terug.”

Dit discours hoort men nu al twee jaar van Ronaldo. Voor de pessimisten staat het vast dat Ronaldo nooit meer over al zijn mogelijkheden zal beschikken Zij vinden het al een heel mirakel dat hij nog kan lopen. Ze wijzen erop dat de Braziliaan na elke keer dat hij even meespeelt, een maand rust moet inlassen. Ook onderstrepen ze dat Ronaldo nooit een datum voor zijn comeback opgeeft en ze weigeren te accepteren dat dit gebeurt uit bijgeloof.

O

p 7 oktober jongstleden moet Brazilië een WK-kwalificatiewedstrijd tegen Chili spelen. Drie weken voor het treffen neemt Luiz Scolari, de coach van de Seleçao, tot algemene verbijstering Ronaldo in zijn selectie op. Verbijstering, omdat het laatste optreden van Ronaldo in de Italiaanse competitie dateert van 21 november 1999. Oké, op 20 september had Ronaldo in de 62ste minuut zijn landgenoot Adriano vervangen in een wedstrijd voor de Uefacup. Maar het ging toen tegen Brasov, een bescheiden Roemeens team, en toen Ronaldo inviel, stond het al 3-0. Een week later begon Ronie aan de terugwedstrijd, maar na een half uur moest hij het veld verlaten met een verrekking.

Die blessure belet Ronaldo niet om naar zijn vaderland terug te keren. Geen mens begrijpt wat hem bezielt, wat hij in Brazilië komt uitvoeren. Iedereen weet dat hij geblesseerd is, maar niemand kan uitvissen hoe het nu met dat letsel gesteld is. De enige inlichtingen dienen van de speler zelf te komen, maar aangezien die stelselmatig wegloopt van alle persconferenties… Bij de dokters komt in verband met de gezondheid van Ronaldo geen woord over de lippen. Dat hoeft niet te verwonderen : bij het Braziliaans elftal is het de gewoonte dat de teamartsen als vermoord zwijgen over de blessures van de spelers. Wat zouden ze zich dan uitspreken over de staat van paraatheid van hun ster ?

Hector Cuper, de Argentijnse trainer van Inter Milaan, gooit nog wat olie op het vuur door ongeneerd te verklaren dat hij de situatie hoogst absurd vindt. Als de speler geblesseerd is, kan hij toch nooit een plaats in het elftal opeisen, punt uit. Aldus Cuper. Het bestuur van Inter Milaan toont zich overigens niet onverdeeld gelukkig met die uitspraak.

Tenslotte moet Ronaldo in Curtiba kleur bekennen : hij is niet in staat om deel te nemen aan de wereldbekerwedstrijd tegen Chili. Op een persconferentie biecht hij voorts op dat zijn contract met Nike een clausule bevat, volgens dewelke het contract kan worden opgezegd als hij gedurende twee jaar niet voor de Braziliaanse nationale ploeg uitkomt. Welnu, die vervaldatum zal na de confrontatie met Chili overschreden worden. Want het laatste optreden van Ronaldo bij de Seleçao gaat terug tot 9 oktober 1999, een wedstrijd tegen Nederland. Trouwens, op 22 september, de dag van zijn 25ste verjaardag, ontving Ronaldo van Ruud Van Nistelrooij het shirt dat hij tijdens die wedstrijd gedragen had – en achteraf aan Van Nistelrooij had overhandigd. De Nederlander voegde er nog wat aanmoedigende woorden aan toe. Ronaldo kon het gebaar van de spits van Manchester United wel waarderen, te meer omdat ook Van Nistelrooij geruime tijd door een ernstige blessure uitgeschakeld was.

T

erug in Italië moet Ronaldo verstek geven voor de wedstrijd van woensdag 10 oktober tegen Verona. Ook de volgende twee weekends geeft hij forfait. Maar El Fenomeno heeft wel de trainingen hervat en kondigt zijn retour aan voor 27 oktober, de dag van de topper tegen Juventus. Helaas. Hector Cuper neemt hem zelfs niet op in zijn selectie van zestien spelers. Prompt doen verhalen over een ruzie tussen Ronaldo en Cuper de ronde. Op de website van Inter Milaan rept Ronaldo zich om het brandje te blussen : “Nog nooit heeft iemand de beslissingen van Cuper aangevochten. Nog nooit is het tot een aanvaring tussen ons gekomen. Hij is de trainer, dus hij beslist. Tot dusver werden alle keuzes bovendien in gemeenschappelijk overleg gemaakt. Telkens waren we het er allemaal over eens : de medische staff, de trainer en ikzelf. Op geen enkel moment is er een onvertogen woord gevallen.”

In al die opschudding belooft Hector Cuper het publiek dat hij Ronaldo op 4 november zal opstellen in de partij tegen Lecce. Symbolisch genoeg, net tegen dat Lecce werkte de Braziliaan zijn laatste wedstrijd af.

De trainer van Inter Milaan bekent dat hij aarzelt en wil voorbehoud aantekenen. Hij vreest dat het er tegen Lecce gespierd zal toegaan. Als er van in de eerste minuten keihard gebikkeld wordt, zou het niet verstandig zijn om Ronaldo naar het front te sturen. Maar Cuper kan zijn Braziliaanse ster niet behandelen zoals zijn andere spelers. Onder meer al omdat de economische belangen zo zwaar doorwegen. Als Ronaldo werkelijk in conditie is, dan is het logisch dat hij speelt. De coach weet zich in een weinig comfortabele positie. Ronaldo wil spelen. Het publiek wil dat hij speelt. Voorzitter Massimo Moratti wil zijn vedette op het veld zien.

De woensdag voor de ontmoeting vraagt Cuper aan Juan Manuel Alfonso om Ronaldo aan fysieke tests te onderwerpen. Die tests nemen bij Cuper alle twijfel weg. De resultaten tonen aan dat Ronaldo in een excellente conditie verkeert – ze vallen beduidend beter uit dan de resultaten die Ronaldo op 18 juli liet optekenen ter gelegenheid van een hoogtestage in de Dolomieten. Na een partijtje drie tegen drie (Ronaldo, Di Biagio en Pacheco tegen Vieri, Sükür en Conceiçao) beseft Cuper dat het geen zin heeft de geheimzinnigheid nog extra te verlengen. Hij kondigt officieel aan dat Ronaldo volgend weekend aan de aftrap van de match tegen Lecce zal verschijnen.

Die dag verstuurt Ronaldo geen boodschap via de website van Inter Milaan. Vreemd, voordien was hij er niet van weg te branden. Hoe dan ook, veel commentaar hoeft er ook niet gegeven worden. Het lang verwachte ogenblik is aangebroken.

L

ang verwacht door iedereen. Nogal wat mensen hebben gedurende twee jaar hun vingers gekruist om de terugkeer van Ronaldo af te zweren. Te beginnen bij Moratti. Al vier jaar is hij eigenaar van de beste voetballer ter wereld en hij heeft hem nog maar één seizoen aan het werk gezien. De voorzitter van Inter Milaan maakt er geen financieel probleem van, maar dat zou het mettertijd wel kunnen worden. Volgens Braziliaanse bronnen zou Ronaldo voor 6,447 miljard frank (159,82 miljoen euro) verzekerd zijn. In het geval van een bruusk einde aan zijn carrière zou dat bedrag als volgt verdeeld worden : 4,515 miljard frank (111,92 miljoen euro) voor Inter Milaan en 1,932 miljard frank (47,89 miljoen euro) voor de speler. Maar dezelfde bronnen beweren dat die verzekeringspolissen niet meer zouden gelden in het geval van twee chirurgische ingrepen aan hetzelfde lichaamsdeel. Wat opgaat voor Ronaldo, die in vijf maanden tijd twee keer aan de achillespees werd geopereerd (in november 1999 en april 2000).

Nog anderen wachtend brandend van ongeduld op de terugkeer van Ronaldo. Zoals daar zijn : de bazen van de Braziliaanse nationale ploeg. Het ontbreekt de Seleçao de laatste tijd behalve aan goede resultaten, ook aan een charismatisch element. Rivaldo en Romario zijn natuurlijk schitterende voetballers, maar eerlijk is eerlijk : op een foto zien ze er niet uit. Terwijl Ronaldo chronisch zijn grote witte tanden blootlacht.

Ook de sponsors popelen van ongeduld. Ze staan klaar met nieuwe voorstellen. In 2002 lopen twee van Ronaldo’s contracten af. In de aanloop naar het WK in Japan en Zuid-Korea lijdt het geen enkele twijfel dat de kandidaat-nieuwe sponsors elkaar staan te vertrappelen. De twee Braziliaanse managers van Ronaldo (de derde is een Italiaan) zijn zich ten zeerste van deze toestand bewust en hebben Inter Milaan al voorgesteld om de speler voor enkele maanden uit te lenen aan een Braziliaanse club. De tijd om geleidelijk aan het competitieritme terug te vinden. Totnogtoe heeft Moratti geen oren naar dit voorstel.

Ronaldo opnieuw tegen een bal zien trappen, is ondertussen hoe dan ook uitgegroeid tot een mediahype. De comeback van de Braziliaan is voor de pers een obsessie geworden. Het is geen toeval dat de RAI de televisierechten kocht voor de wedstrijd van Inter Milaan tegen Brasov, nochtans een match van het tweede garnituur, voor een schamele tienduizend toeschouwers gespeeld op een neutraal terrein in Trieste.

Ronaldo voetbalt al twee jaar niet. Maar hij blijft een superster.

door Nicolas Ribaudo

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content