Zaterdag staat Sammy Bossut tegen KV Mechelen voor de 200e keer onder de lat in een eersteklassewedstrijd. De doelman blikt samen met Geert De Vlieger, zijn ex-leermeester bij Essevee, tevreden terug.

Pas om 0.30 uur landde hij, na de Europa Leaguewedstrijd in Maribor, met zijn ploegmaats op het vliegveld van Wevelgem. Toch stapt Sammy Bossut (28) deze ochtend stipt op tijd en breedlachend bistro Boothuis binnen. Want: 0-1 gewonnen én zelf een prima match gespeeld. Ook de hartelijke handdruk van Geert De Vlieger (42) en diens complimenten doen de Zulte Waregemdoelman zichtbaar deugd. Toch corrigeert zijn ex-mentor meteen als wij over ’twee wereldsaves’ spreken: “Eén héél goeie – dat wegdraaiende afstandsschot was een half doelpunt – en een goeie, zonder meer. Een bal die een keeper als Sammy altijd moet pakken.”

Vijf jaar nadat hun wegen scheidden bij Zulte Waregem mag de band tussen beiden nog altijd vrij close zijn – “Onze nieuwbouw wordt binnenkort geschilderd, volgende zomer volgt zeker de invitatie voor een barbecue”, lacht Bossut – het belet De Vlieger niet om zijn ex-collega objectief te beoordelen. “Het is mijn job als tv-analist om ook zijn fouten aan te halen, maar Sammy neemt daar geen aanstoot aan. Integendeel.”

“Voor een match stuur ik Geert wel eens een sms: ‘Positief zijn, hé’,” lacht Bossut, “maar als ik iets mis doe, mag hij dat gerust zeggen. Als ex-keeper kan hij zich in mijn hoofd verplaatsen en een misser beter dan gelijk wie uitleggen. Ik kan er alleen maar van leren.”

Zoals de doelman in een ver verleden al deed, als ballenraper tijdens een match tussen het ter ziele gegane SV Waregem en Anderlecht. Met grote ogen keek de jonge Bossut, toen nog een hevige paars-witfan, naar Geert De Vlieger, van wie er een poster op zijn kamer hing en met wie hij na de match op de foto mocht. Een goed decennium later, in de zomer van 2006, stond hij als twintigjarig broekje voor het eerst samen met zijn idool op het trainingsveld aan de Gaverbeek. “Bijzonder nerveus was ik”, herinnert Bossut zich. “En iets té gemotiveerd, want ik liep meteen een spierscheur op. Francky Dury was niet content. ‘Tga toch geen woar zin, . Wat hebben we nu gekocht?’, riep hij.”

De Vlieger: “Ik kwam van Manchester City en stond fysiek ijzersterk, maar Sammy, toen amper een pink breed, wilde niet onderdoen en forceerde zich te veel. Herkenbaar, ja. Op mijn eerste trainingen bij SK Beveren gooide ik ook enthousiast medicineballen met een ervaren keeper als Dirk Rosez, maar daarna kon ik mijn armen nog nauwelijks bewegen. (lacht) En toen ik tegen KV Mechelen, voor een van mijn eerste matchen, plots naast mijn idool Michel Preud’homme in de spelerstunnel stond, knikten mijn knieën ook, hoor. Logisch als jonge keeper.”

Bossut: “Pas later dat seizoen, toen ik Geert al iets beter kende, heb ik hem die foto van de match tegen Anderlecht getoond. ‘Oei, Ik ben flink verouderd’, lachte hij. Jammer genoeg ben ik die foto kwijtgeraakt.”

Geert, zag je tijdens die eerste weken in Sammy al een keeper met potentieel?

Geert De Vlieger: “Hij had wel talent, maar er was nog héél veel werk aan. Bij derdeklasser Harelbeke had Sammy nooit op profniveau getraind, hé. Toch zag je hem dat eerste seizoen snel zaken oppikken. Heel leergierig, gedreven, luisterbereid ook. Het rendeerde, want het verschil met de keeper die in juli aankwam, en de doelman die acht maanden later in Newcastle zijn grote debuut maakte, was enorm. Toen heeft hij de grootste stap uit zijn carrière gezet.”

Sammy Bossut: “Ik mocht eind december wel al starten in de opnieuw gespeelde supercup tegen Anderlecht (in de zomer werd de match halverwege stopgezet wegens wateroverlast, nvdr), maar dat ik twee maanden later in en tegen Newcastle in de Europa League zou mogen spelen, had ik nooit verwacht. Geert was geblesseerd, dus zou Pieter Merlier, de tweede keeper, zijn plaats innemen. Dácht ik. Tot Dury enkele uren voor de aftrap me het nieuws vertelde. Even schrikken, hoor.”

De Vlieger: “Voor Sammy een ideale kennismaking met het hoogste niveau. Hij kon niks misdoen, want Zulte Waregem was toch al uitgeschakeld na de heenmatch (1-3, nvdr).”

Bossut: “Geert was toen mijn kamergenoot en wist het al een paar dagen, maar hij zweeg om me niet zenuwachtig te maken. En dat was ik, ondanks de dertigduizend thuisfans, ook niet. Mede dankzij Geerts raad: ‘Geen onnodige acties, doe gewoon je best zoals op training. Dan loopt alles vanzelf.’ Dat bleek ook. Ik keepte sterk en we verloren met een heel jong team slechts met 1-0.”

Krokodillen

Geert, jij hebt je ook de maanden en het seizoen erna opgeworpen als leermeester en mentor voor Sammy. Niet vanzelfsprekend. Veel keepers zouden zich bedreigd voelen door zo’n jong opkomend talent.

De Vlieger: “Ik heb dat nochtans nooit bewust gedaan. En heb het ook nooit als een verplichting ervaren. Het ging gewoon vanzelf, door elke dag goed samen te werken. Ik voelde ook dat Sammy me enorm respecteerde en heb hem daarom ook nooit als een concurrent beschouwd.”

Bossut: “Zelfs toen de club na Geerts tweede seizoen ervoor koos om met mij verder te gaan en ik de laatste acht matchen van het seizoen mocht spelen, bleef hij me steunen. Chapeau hoor.”

De Vlieger: “Ik kon dat ook perfect plaatsen. Ik was al 35, Sammy 22, niet onlogisch dat Dury voor hem koos, gezien zijn razendsnelle ontwikkeling. Waarom zou ik dan Sammy die kans misgunnen? Al was ik er wél van overtuigd dat ik hem ook het seizoen erna had kunnen helpen, want tussen een paar matchen zonder druk keepen en de vaste eerste doelman zijn, gaapt toch een groot verschil.”

Sammy, dat bleek al in de voorbereiding toen je een paar keer in de fout ging en de kritiek van de supporters steeds groter werd.

Bossut: “Gelukkig hield ik toen Geerts advies in gedachten: ‘Blijf rustig en heb vertrouwen in je kwaliteiten. Weet wat je kunt en niet kunt, en voer dat ook uit. Als je er tijdens de week alles voor doet, dan mag en kan kritiek je niet raken. ‘

“En ook belangrijk: de coach behield zijn vertrouwen. Zelfs toen ik in de eerste competitiematch tegen Lokeren in de eerste helft twee foutjes maakte. Tijdens de rust pepte Dury me op: ‘Sammy, je moet je inbeelden dat je voor een rivier vol met krokodillen staat. Je moet nu de stap naar de overkant zetten of de krokodillen bijten je been af. Maar zodra je erover bent, zul je vertrokken zijn.’ Ik hield de nul en voor de volgende wedstrijd tegen KV Mechelen riep de trainer me weer apart: ‘Vanavond wordt het uwe match!’ Ik pakte een penalty in twee tijden, we wonnen met 0-2 en ik wás vertrokken.”

De Vlieger: “Op zulke momenten van twijfel isde steun van een trainer heel belangrijk, hé. Ik heb dat bij Beveren ook meegemaakt, toen Johan Boskamp me als jonkie in de ploeg dropte. ‘Geert is mijn eerste doelman en niemand anders.’ Natuurlijk gaf hij me af en toe eens op mijn donder, maar ik bleef wel staan.”

Sammy, was die match in Mechelen een kantelpunt in je carrière?

Bossut: “Ik denk het wel. Als ik toen mijn niveau niet had opgetrokken, had de club misschien in extremis een andere keeper gezocht.”

De Vlieger: “Een kantelpunt zou ik het niet noemen. Sowieso zou Sammy zich herpakt hebben. Daarvoor had hij te veel kwaliteiten, was hij op en naast het veld gedreven en mentaal evenwichtig genoeg. Dat heeft hij dat seizoen direct bewezen door heel constant te presteren. Belangrijk, want een jonge keeper mag ook niet te veel onder een bepaalde lat duiken.”

Sammy, analisten voorspelden je toen een grote toekomst, maar na een goed tweede seizoen bleef je wat hangen.

De Vlieger: “Ik had toen ook het gevoel: ‘Allee, Sammy…’ Ook bij de geïnteresseerde topclubs viel je weer van de radar. Hoe kwam dat?”

Bossut: “Toen Dury vertrok, hebben we twee seizoenen, eerst onder Bart De Roover en Hugo Broos en dan onder Darije Kalezic, tegen de degradatie gevochten. Als de ploeg niet draait, ga je als keeper mee ten onder. Ook omdat ik me toen nog enorm ergerde aan de onprofessionele mentaliteit van bepaalde spelers, op en naast het veld. Ik focuste te veel op hen en niet op mezelf, waardoor mijn niveau zakte.

“Zeker onder die Hollanders raakte ik mijn vertrouwen volledig kwijt. Peter Boeve (de assistent van Kalezic, nvdr) had het niet op mij begrepen en sprak me op training zelfs voortdurend aan met ‘Tom’, de naam van tweede keeper Tom Muyters. ‘Het is Sámmy, hoeveel keer moet ik het nog zeggen?’, reageerde ik telkens, maar het hielp niet. Boeve wilde ook zijn mening opdringen, terwijl hij zelf nooit doelman geweest was. Gelukkig is Dury toen teruggekeerd, en met hem mijn zelfvertrouwen. Net als het besef dat ik eerst op mezelf moet concentreren, niet op anderen, het karakter van mensen kun je toch niet veranderen.”

Verontschuldigingen

Heb je die jaren ook geen ervaren gids als Geert gemist? Insiders zeggen dat je nu verder had gestaan als hij nog enkele jaren gebleven was.

De Vlieger: “Misschien was ik dan wel eerste keeper gebleven.” (lacht)

Bossut: “Geert had me misschien nog meer tips kunnen geven, maar of ik nu verder had gestaan? Moeilijk te zeggen. Van mijn huidige keeperstrainer Gianny De Vosheb ik toch ook al heel veel opgestoken.”

De Vlieger: “Gianny doet inderdaad perfect zijn job, maar ik heb zelf ervaren dat een keeperstrainer die op het hoogste niveau gespeeld heeft toch ook een meerwaarde biedt. Bij Beveren met Nico de Bree, bij Anderlecht met Jacky Munaron, bij Manchester City met Tim Flowers… Vooral in moeilijke periodes is zo’n ervaren gids belangrijk. Iemand die op het juiste moment iets zegt waarvan je als keeper voelt: hij begrijpt wat ik doormaak. Ook op technisch vlak merkt zo’n ex-topdoelman minuscule details op. Bij Beveren kon ik zo eens een bal vastklemmen. Met veel meeval, maar dat had niemand opgemerkt. Dacht ik, want de eerste woorden van Nico de Bree na de match: ‘Geert, geluk gehad, hé.’ Ik stond perplex. Dat die dat gezien had…”

Sammy, welke details heb jij zo van Geert opgestoken?

Bossut: “Veel hoor, van hoe ik moet uittrappen tot hoe ik tijd moet winnen: door met de bal helemaal naar de hoek van de backlijn te wandelen en te wachten om die in mijn handen te nemen tot de spits eraan komt. Om die dan te horen vloeken. Altijd plezant. (lacht)

“Ook na Geerts vertrek heeft hij me nog af en toe raad gegeven. Zoals toen ik me voor de tv-camera’s eens verontschuldigde nadat ik een bal op de rug van een ploegmaat had geschoten, waaruit een tegendoelpunt viel.

De Vlieger: “Ik stuurde Sammy meteen een sms: Sammy, dat mag je nooit meer doen. Je hebt niet met opzet een fout gemaakt.”

Bossut: “Sindsdien laat ik dat dus achterwege.”(lacht)

Timing

Op welke vlakken ben je nog gegroeid?

Bossut: “Als leider. Davy De fauw heeft als kapitein natuurlijk het hoogste woord, maar ik zeg, als een van de routiniers, ook mijn mening. Als een jonge gast begint te zweven, durf ik hem gerust op zijn plaats te zetten, met respect weliswaar. De clubpsycholoog en de trainer hebben me ook op het hart gedrukt dat ik die rol op mij moet nemen.”

De Vlieger: “Luisteren je ploegmaats naar jou?”

Bossut: “Ik heb toch die indruk, desnoods zeg ik het twee, drie keer, zeker op het veld. Bij stilstaande fases heb ik Habib Habibou al verschillende keren op zijn verkeerde positie gewezen. ‘Ik ga daar staan’, antwoordt hij dan. ‘Neen, je staat waar ík het zeg.’ En hij begint te luisteren.” (lacht)

Geert, hoe heb jij Sammy zien evolueren?

De Vlieger: “Op fysiek vlak van een pannenlat die je onder de deur kon schuiven tot een keeper die er stáát, met een zekere uitstraling. Een doelman die nu wel de kracht, de sprongkracht en het inzicht heeft om zo’n schot als tegen Maribor te pakken. Heel allround ook: in het uitvoetballen – vroeger een minpuntje – is hij veel verbeterd, een tegen een staat Sammy zijn mannetje, hij heerst in de zestien… Geen absolute top natuurlijk, maar hij heeft van alles wel ruim voldoende om een goede moderne keeper te zijn. En niet te vergeten: mentaal ook heel sterk.”

Dat benadrukt ook zijn huidige keeperstrainer, Gianny De Vos. ‘Sammy kan na een foutje de knop meteen weer omdraaien.’

Bossut: “Dat wordt me al van bij de jeugd ingeprent. Makkelijk gezegd natuurlijk, want zoiets moet je vooral zelf ervaren. Maar al doende leert men, zeker? Vooral concentratie is dan bijzonder belangrijk. Je niet laten afleiden door zaken uit het verleden, alles vergeten en alleen bezig zijn met de volgende bal. Daarom coach ik ook bijna continu mijn verdediging. Dan voel ik dat ik echt in de wedstrijd zit, zelfs als ik niet veel werk heb. Ook vooraf kan ik enorm focussen. Veel spelers zijn met hun iPad of andere zaken bezig, terwijl ik nog eens de beelden van de tegenstander bekijk, concrete matchsituaties in mijn hoofd afspeel…”

De Vlieger: “Focus en mentale weerbaarheid, dat is tachtig procent van de prestatie van een keeper. Met die kwaliteiten kun je eventuele technische mankementen voor een stuk goedmaken. De tijd dat een goede keeper een beetje gek moest zijn, is allang voorbij hoor. Manuel Neuer, Petr Cech, Thibaut Courtois… Eén en al concentratie. Alleen zo haal je nu de top.”

Is Sammy klaar voor de Belgische top, zoals bij het begin van zijn carrière voorspeld werd?

De Vlieger: “Als hij de lijn van dit seizoen doortrekt misschien wel, want dan behoort hij zeker bij de beste vijf keepers in België. Al denk ik niet dat, mocht Silvio Proto vertrekken, Anderlecht hem zou halen als eerste doelman. Sammy zou met Thomas Kaminski om zijn plaats moeten vechten en ook daar dus nog een weg moeten afleggen. Moeilijk te zeggen of hij die volgende stap zou kunnen zetten.”

Bossut: “Ik ben zeker niet bang voor concurrentie, maar mocht een topclub me alleen maar aantrekken als tweede doelman, dan pas ik. Dan speel ik liever bij Zulte Waregem.”

De Vlieger: “Had je vijf jaar geleden gedacht dat je hier nog zou zitten?”

Bossut: (direct) “Neen, dat geef ik eerlijk toe. Maar soms moet de timing kloppen, hé. In mijn eerste twee jaar, toen mijn naam hier en daar eens viel bij een Belgische topclub, was er geen plaats vrij. En toen er, bijvoorbeeld bij Club Brugge, wel een opening kwam, zat ik in mijn mindere periode.”

De Vlieger: “Je moet enerzijds wat geluk hebben, maar het anderzijds ook afdwingen. Zeker nu, want het niveau van de Belgische keepers is enorm gestegen. Met concurrenten als Thibaut Courtois of Simon Mignolet had ik het ook nooit geschopt tot de nationale nummer een. Zij hebben als jonge twintigers razendsnel de Europese (sub)top bereikt, terwijl Sammy en ook ik meer tijd nodig hadden om ons te ontwikkelen.”

Bossut: “Het niveau van Courtois of Mignolet zal ik nooit halen, maar de ambitie om de stap naar een Belgische topclub of een buitenlandse middenmoter te zetten leeft wél nog. Ik voel me er op mijn 28e meer dan ooit klaar voor. Wil dat daarom zeggen dat ik hier tegen mijn zin voor vijf jaar heb bijgetekend? Helemaal niet. Zulte Waregem is niet meer het amateurclubje dat uit tweede promoveerde, maar een subtopper die het de grote ploegen heel lastig kan maken en de komende jaren structureel nog meer zal groeien. Ik zal heus niet ongelukkig zijn als ik hier in 2018 mijn 400e match in eerste zou spelen. Toch ook mooi, niet?”

DOOR JONAS CRETEUR – BEELDEN: IMAGEGLOBE

“De ambitie om de stap naar een Belgische topclub of een buitenlandse middenmoter te zetten leeft nog altijd.” Sammy Bossut

“Met concurrenten als Thibaut Courtois of Simon Mignolet had ik het nooit geschopt tot de nationale nummer een.” Geert De Vlieger

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content