Om je strepen te verdienen als sportief directeur dien je de juiste verhouding te vinden tussen resultaten op het veld, goedkope inkomende transfers en lucratieve uitgaande transfers. Sport/Voetbalmagazine probeerde de winnende formule te achterhalen van de sportief directeur van Standard.
Ishak Belfodil lijkt nu al een geslaagde transfer. Hij kwam gratis naar Standard. Voor een schappelijk loon – wat niet anders kan als je je carrière opnieuw moet lanceren. Sportief bracht hij meteen iets bij. Waarschijnlijk zal hij binnenkort een stap hogerop zetten. En voor een mooie prijs.
Hoe is hij in Luik beland? Enkele maanden geleden signaleert een makelaar hem aan Olivier Renard, die het aanbod op het randje van het waanzinnige vindt. Belfodil is afgedwaald naar de Emiraten en de sportief directeur kan zich moeilijk voorstellen dat een speler van dat niveau, ex-belofte in de Franse en Italiaanse competitie, een nieuwe baan kan krijgen in België. Tijdens de zomer zijn Belfodil en zijn club op stage in Nederland. Renard heeft ondertussen een pak wedstrijden van de speler bekeken. Hij vindt dat die ‘goud in zijn voeten’ heeft. Hij ontmoet Belfodil, die verklaart dat hij zijn contract kan verbreken.
De spits laat blijken dat hij de geschiedenis van Standard kent. En hij doet niet moeilijk over zijn salaris. Hij snakt naar speelminuten in een aanvaardbare competitie, hij zal niet komen voor het geld. In minder dan 24 uur bereiken ze een akkoord. Dat wordt bekrachtigd in de laatste uren van de transferperiode, maar Belfodil en Standard waren het al enkele dagen eerder eens geworden. De speler moest gewoon zijn verblijfsvergunning nog ophalen in de Emiraten, een noodzakelijke voorwaarde om op het vliegtuig naar België te kunnen stappen. Zolang dat niet achter de rug was, was het dus beter om de transfer nog niet aan te kondigen.
LAIFIS LIVE
Geslaagde transfers, het vervolg: Konstantinos Laifis. Revelatie van het seizoensbegin centraal in de verdediging. Hij kwam deze zomer, maar Renard hield hem al anderhalf jaar in het oog, dus van toen hij nog in Mechelen werkte. Renard ontdekte hem toevallig. Hij was geïnteresseerd in een spits van de Cypriotische competitie, maar zag dat die door Laifis overklast werd. Een goeie linksvoetige centrale verdediger: altijd een interessant product.
Het lukt Renard vervolgens om contact te leggen met Laifis’ makelaar. Maar de speler kost tussen de 300.000 en 500.000 euro. Te veel voor KV Mechelen, dat afhaakt. Afgelopen zomer brengt de sportief directeur van Standard de naam opnieuw ter sprake. In Sclessin is men verbaasd: een voetballer uit de Cypriotische competitie? Maar Daniel Van Buyten en de andere beleidsmakers hebben vertrouwen in hun sportief directeur. Zo wordt er contact gelegd en verneemt Standard dat Laifis op het punt staat verkocht te worden aan Olympiacos. Daar acht men hem echter nog niet speelklaar. Standard en de Griekse club raken het eens over een huurcontract met een aankoopoptie. De goede relaties tussen Christophe Henrotay en Olympiacos helpen om de deal snel af te ronden. Vandaag zou de marktwaarde van Laifis het bedrag van de optie al overtreffen.
Geslaagde transfers, nog meer… De Kameroener Collins Fai, die in januari naar Standard kwam, was eveneens een ontdekking van Renard toen die nog in Mechelen werkzaam was. Op een dag trekt Renard naar een match van Dinamo Boekarest om een spits te scouten. Een tip van Mircea Rednic. Ter plekke raakt hij vooral onder de indruk van Fai. Maar die is niet gratis, en tussen een Xavier Chen die gratis uit China kan terugkeren en een Fai die geld kost, maakt Mechelen een logische keuze. Uiteindelijk komt Standard, op de hoogte van het feit dat er een goede rechtsback in de Roemeense competitie rondloopt, op de proppen en gaat het met de buit aan de haal.
INTERNETFREAK
De parallel tussen al deze spelers? Ze kosten nagenoeg niets bij hun komst naar België en stijgen snel in waarde. Ook hebben ze met elkaar gemeen dat ze gescout werden en van alle kanten bekeken door Olivier Renard. Sinds hij als sportief directeur aan de slag is, brengt Renard waanzinnig veel tijd door op een site waar je met een vrij duur abonnement duizenden wedstrijden over heel de wereld integraal kunt bekijken. Hij kan twee of drie keer dezelfde match bekijken en als hij een potentieel interessante speler op het spoor komt die hij in zes of zeven wedstrijden aan het werk zag, neemt hij het vliegtuig om hem in het echt te gaan bekijken.
Hij trok al diverse malen door Europa, van oost naar west en van noord naar zuid, hij reisde naar Australië, naar Trinidad en Tobago… Het is op deze manier, door geografisch niets uit te sluiten, door zich niet te beperken tot de competities in eerste klasse en door geen makelaars op de zwarte lijst te zetten, dat hij de clubkas van KV Mechelen goed heeft gespijsd voor hij neerstreek in Luik. Daar zouden spelers als Belfodil, Laifis en Fai eveneens veel geld kunnen opbrengen.
Zelfs een Benito Raman, die Renard al had willen transfereren naar Mechelen (maar AA Gent leende hem liever uit aan STVV) en die deze zomer gekomen is voor ongeveer 700.000 euro. Een heel goede prijs, meent het bestuur. Een Raman die een vijftiental goals per seizoen kan maken, zou vlug een veelvoud waard zijn. Bovendien heeft hij, aldus de sportieve verantwoordelijken, de stijl van Standard, in tegenstelling tot Ivan Santini. Merk ook op: de zomermercato heeft Standard niets gekost. De inkomsten en uitgaven houden elkaar in evenwicht. En je hebt niet de indruk dat de ploeg minder sterk is dan vorig seizoen.
KV’S LUCRATIEFSTE TRANSFER
Sofiane Hanni, definitie: mooie Frans-Algerijnse voetballer die het Anderlechtpubliek deed smullen vanaf zijn eerste matchen voor paars-wit. De zoveelste onwaarschijnlijke transfer naar onze competitie. De zoveelste voor het Belgische publiek volslagen onbekende bij zijn aankomst in Mechelen. De zoveelste transfer ‘op zijn Renards’. Hij heeft Mechelen niet één euro gekost, aangezien hij einde contract was. Anderlecht telde bijna 2,5 miljoen euro voor hem neer deze zomer, op een ogenblik dat hij nog slechts voor één seizoen onder contract lag, wat de Mechelse voorzitter deed zeggen dat Hanni ‘de lucratiefste transfer uit de clubgeschiedenis’ was.
Flashback naar de lente van 2014. Een Franse makelaar biedt Renard verscheidene spelers aan. Onder hen Hanni, die in de Turkse tweede klasse speelt en wiens contract afloopt. De sportief directeur checkt de speler, hij is onder de indruk van zijn creativiteit en zijn statistieken. Hij vindt dat Sofiane Hanni beantwoordt aan het DNA van Mechelen, dat het vertrek van Julien Gorius nog altijd niet heeft opgevangen, en dat de jongen het juiste profiel heeft. Hij ziet in hem een moderne nummer 10. Hij bekijkt verschillende wedstrijden van Hanni op zijn referentiesite en is gecharmeerd. Vervolgens gaat hij hem scouten in Turkije, op een dag dat Hanni zijn match compleet rateert omdat alle ballen boven zijn hoofd vliegen. Maar Renard ziet dat de speler altijd vrij staat, een neus heeft voor de juiste positie. Die man, zo bedenkt hij, zou te duchten kunnen zijn in een ploeg die hem veel ballen toevoert. Hanni kan zijn club gratis verlaten, maar wanneer Renard er met zijn bestuur over spreekt, krijgt hij als antwoord: ‘Die jongen zit in de Turkse tweede klasse…’ Renard drukt door en laat hem al in maart tekenen, bang dat andere clubs roet in het eten komen gooien. Wat volgt is dus een megawinst voor KV, dat twee jaar lang sportief geniet van zijn uitblinker.
OBRADOVIC? BEDANKT JOVA!
De geel-rode jackpot, het vervolg. Milos Kosanovic. En opnieuw Olivier Renard als ceremoniemeester bij het verlenen van het definitieve akkoord. Het is zelfs, chronologisch gesproken, zijn eerste transfer voor KV Mechelen. De eerste slag in zijn leven als sportief directeur dus. Wanneer Renard zijn contract tekent, tijdens de winterstop van het seizoen 2013/14, legt Fi Vanhoof, zijn chef, hem uit dat hij Kosanovic al meerdere keren gescout heeft en iets in hem ziet.
Vanhoof vraagt de mening van Renard, die de speler op zijn beurt bekijkt en besluit: ‘Als we het geld hebben om hem te halen, moeten we dat zonder aarzelen doen.’ Net zoals Laifis heeft Kosanovic een goed profiel als linksvoetige centrale verdediger. Hij wordt getransfereerd van Warschau voor minder dan 150.000 euro. Wanneer hij twee jaar later naar Standard overstapt, brengt hij bijna 2,5 miljoen op.
En dan is er nog de gelukstreffer (althans in het begin) van Ivan Obradovic. Renard gaat scouten in Servië en drinkt een koffie met zijn maat Milan Jovanovic. Tijdens het gesprek werpt Jova op: ‘Als je een heel goeie linksback wilt, ik heb er een voor jou: een vriend die mijn ploegmaat was in de nationale ploeg. Hij was geblesseerd en zit al enkele maanden zonder ploeg, hij ziet geen oplossing.’ Renard vertrouwt natuurlijk op Jovanovic en hij neemt Obradovic meer naar Mechelen, op hetzelfde vliegtuig, voor een test. Die is overtuigend, de transfer is gratis. Vijftien maanden later wordt de speler aan Anderlecht verkocht voor ongeveer 2,5 miljoen euro.
DRIE LENGTEN VOORSPRONG
Maak maar de rekening! Hanni, Kosanovic en Obradovic brachten Mechelen bijna 8 miljoen euro op, terwijl de club minder dan 150.000 euro voor hen uitgaf.
Nog een interessant dossier: Jean-François Gillet. Vorig seizoen werd hij gratis uitgeleend aan Mechelen door Catania, hij had er een heel billijk loon. Hou je rekening met de UEFA-premies voor Gillets interlands met de Rode Duivels en zijn aanwezigheid op het EK, dan heeft Mechelen hem als het ware een jaar voor niets gehad! ‘Mensen komen graag terug op het feit dat hij een vriend is die ik naar Mechelen heb gehaald en dan naar Standard, maar zelf zie ik zijn sportieve inbreng en de uitstekende financiële zaken’, herhaalt Renard.
Hoewel het huwelijk tussen Renard en Mechelen geen happy end kende, is het bestuur niet ondankbaar. Ze herinneren zich ook dat hij Ibrahim Cissé van Standard meebracht voor 200.000 euro en daarna aan datzelfde Standard weer verkocht met bijna een miljoen euro winst. Het mooiste eerbetoon kwam van Marc Faes, die benoemd werd tot algemeen directeur na Renards vertrek: ‘Olivier zegt dat Mechelen een betere structuur moet krijgen, hij heeft gelijk. Toen hij bij ons was, moest hij altijd de kool en de geit sparen wanneer hij een transfer deed, omdat een groot deel van ons geld naar de renovatie van het stadion ging. En het ergerde hem ook dat de club soms overhaast transfers realiseerde waar hij niet van overtuigd was. Hij had geen zin om daarop afgerekend te worden.’ En tot besluit: ‘Mechelen was nog niet klaar om te werken zoals Olivier dat wilde. Hij had drie lengten voorsprong.’
DE VOLGENDE GROTE DEAL
Nicolas Verdier is vandaag een zwaargewicht in het Mechelse voetbal. Ook hij kan bestempeld worden als een transfer à la Renard. Lees: een speler die voor wat broodkruimels gekomen is en veel geld belooft op te brengen. Renard ontdekt hem in Brest wanneer hij er een verdediger gaat volgen, een mogelijke opvolger van Kosanovic. In het stadion raakt Renard onder de indruk van ‘een gek die maar blijft rennen’ voor de man die hij kwam bekijken. Die gek is Verdier.
Op dat ogenblik stapelt de speler de doelpunten op en schommelt zijn prijs tussen 400.000 en 500.000 euro. Veel te veel voor Mechelen. Renard wacht geduldig af, blijft hem volgen en het seizoen erop scoort Verdier niet meer (slechts twee goals van juli tot december, terwijl hij er een tiental maakte het seizoen voordien). Zijn prijs is spectaculair gezakt. Mechelen haalt hem voor minder dan 50.000 euro. Op het moment van de handtekening houdt Renard hem al bijna een jaar in het oog.
Mogelijk doet KV binnenkort ook een goede zaak met Aleksandar Bjelica, die de Servische en Nederlandse nationaliteit bezit. Het is weerom doordat hij tientallen matchen op zijn iPad bekijkt en de moeite doet om tal van makelaars te ontvangen dat Renard op deze speler stoot. Bjelica speelt als linksback in de Nederlandse tweede klasse. Als je hem naar de as laat opschuiven, zo meent de sportief directeur, kan hij een van de beste centrale verdedigers van onze competitie worden.
In januari van dit jaar, dus juist voor zijn overstap naar Standard, moet Renard een vervanger vinden voor Kosanovic, die dan zelf net voor de Rouches heeft getekend. Hij heeft nog steeds de naam Laifis in zijn hoofd, maar die valt buiten het bereik van Mechelen. Hij signaleert Bjelica aan zijn bestuur, dat andermaal een opmerking maakt in de zin van: ‘Die speelt in de Nederlandse tweede klasse…’ Renard dringt aan en Bjelica wordt getransfereerd voor minder dan 100.000 euro. Vanaf zijn eerste match met KV Mechelen vindt een flink deel van het publiek hem beter dan Kosanovic, wiens transfer de kassa heeft aangedikt met meer dan 2 miljoen euro.
DOOR PIERRE DANVOYE – FOTO’S BELGAIMAGE
Hanni, Kosanovic en Obradovic brachten KV bijna 8 miljoen euro op, terwijl de club minder dan 150.000 euro voor hen uitgaf.
