Zelden of nooit was de strijd om de tweede plaats zo spannend. Daar mogen we de Uefa dankbaar voor zijn. Dankzij het aan de tweede plaats verbonden ticket voor de Champions League hing er tijdens Club Brugge-Standard zoveel af van winst of verlies, dat het gerust als de belangrijkste wedstrijd van het jaar bestempeld mocht worden voor beide ploegen. Dankzij de zuinige zege van Club staan de Brugse schaapjes financieel weer op het droge en kan het meer dan waarschijnlijk zijn karretje aanhaken aan de TGV van Anderlecht. Het zal moeilijk worden voor de tram van Luik om deze ploegen qua financiën terug te halen, tenzij sterke man Luciano D’Onofrio nog eens voor sinterklaas speelt.
De toekomst ziet er hoe dan ook beter uit voor Club dan voor Standard. De kans dat Brugge een van zijn spelers, laat staan sleutelspelers, kwijtraakt, is eerder miniem. Philippe Clement is al te oud voor het buitenland, Timmy Simons is misschien net een tikje te onopvallend en Jonathan Blondel is nog maar net bekomen van zijn avontuur in Engeland en momenteel iets te blij met de speelkansen die hij krijgt om zijn spelplezier in te wisselen voor het grote geld. In de aanval zal het ook wel niet zo’n vaart lopen. Alleen Andrés Mendoza lijkt zeker andere oorden op te zoeken. De wispelturige spits heeft al meermaals aangegeven te willen vertrekken uit het koude België. Spanje ziet hij wel zitten.
Bij Standard ligt het allemaal enigszins anders. Emile Mpenza zal allicht vertrekken en ook spelmaker Almani Moreira is gegeerd en heeft recentelijk aangegeven te willen vertrekken vanwege te weinig speelkansen. Een vaag teken aan de wand. De eerste aanwinst heeft Standard in elk geval al binnen, ex-Bruggeling Eric Deflandre. Er mag geen twijfel over bestaan dat dit een goede speler is : wie een nieuw contract kan tekenen bij de Franse kampioen Lyon heeft zeker wat in zijn mars. Spijtig genoeg voor de Rouches is de aankoop weer niet ongelooflijk zinnig, want met Onder Turaci hadden ze al een groot talent op de rechtsachter.
Ondertussen hield Anderlecht zich ver buiten de drukte om de tweede plaats. Ze zaten waarschijnlijk allemaal voor de buis met een glaasje champagne, nagenietend van de glorieuze titelviering in het Astridpark. Niemand kan de titel van Anderlecht onverdiend noemen. Geen kat kwam in de buurt van Anderlecht, de titel stond al ver voor de winterstop vast. Als de club erin slaagt haar kern bijeen te houden, ziet het er rooskleurig uit. Dat zit er ook dik in. Vincent Kompany heeft al meermaals laten verstaan niet te willen vertrekken, Anderlecht al meermaals hem niet te laten gaan. Vooral dat eerste argument heeft een grote geloofwaardigheid. Kompany heeft al meermaals blijk gegeven van een volwassen houding en is een man van zijn woord.
Aan Anthony VandenBorre zal Anderlecht ook nog wel enkele jaartjes plezier hebben, als hij tenminste écht doorbreekt. Die enkele wedstrijden die hij speelde, bewijzen zijn constante nog niet. Olivier Deschacht lijkt momenteel ook nog niet zo happig om andere oorden op te zoeken. Hij heeft al meermaals aangegeven dat Anderlecht ‘zijn’ club is. Christian Wilhelmson, een andere smaakmaker die dit jaar ontdekt is, gaat ongetwijfeld verder zijn weg. Dat kan over één jaar gebeuren, het kan ook over twee jaar het geval zijn. Walter Baseggio, het eeuwige vraagteken, ziet een overstap naar Italië wel zitten, meer dan vijf jaar al trouwens. Soms kan je je afvragen hoe Inter in godsnaam op het idee kwam om naar hem te informeren.
In de aanval zal de verkoop voor Aruna Dindane misschien nog eventjes op zich laten wachten, maar de kans is groot dat hij het na de Champions League in dit landje voor bekeken houdt. België is duidelijk te klein geworden voor het Ivoriaanse goudklompje.
De grote drie hebben dit jaar alledrie bewezen waarom ze samen 37 keer de kampioenstitel hebben binnengerijfd. Meer nog, dit jaar heeft Anderlecht bewezen waarom het die rangschikking aanvoert (de klasseflitsen), heeft Brugge bewezen waarom het vier landstitels meer heeft dan Standard (de mentaliteit) en heeft Standard getoond waarom het de eeuwige derde zal blijven (een gebrek aan deze twee voorwaarden voor succes).
Wouter Decoster, Leuven
