“Frankrijk speelt altijd resultaatgericht, is goed georganiseerd, bezit de over-mijn-lijkmentaliteit en beschikt over heel veel individueel talent. Het is heel moeilijk de oorlog van de Fransen te winnen, maar zelf winnen ze ook moeilijk. Zie het laatste WK, waar ze niet één keer scoorden. Fabien Barthez, Marcel Desailly, Zinédine Zidane en Thierry Henry zijn de steunpilaren. De eerste twee mogen dan misschien over hun top zijn, het zijn de bezielers van de ploeg. Ze zijn resultaatbepalend, noodzakelijk om te presteren. Als er één ontbreekt, is de balans verstoord en het rendement van de anderen minder. Voor de fitheid van de laatste twee is het een voordeel dat Real Madrid en Arsenal in de Champions League voortijdig werden uitgeschakeld.

Jacques Santini heeft een systeem, maar nog geen ploeg. Hij zal knopen moeten doorhakken. Robert Pires en Zidane, beiden rechtsvoetig, spelen het gemakkelijkst als ze van de linkerkant kunnen vertrekken. Onder druk is hun overzicht beter van die kant, de kwaliteit van hun passing ook. Maar omdat Santini altijd met twee verdedigende middenvelders speelt, zet hij Pires op rechts en dat loopt stroef. Pires is er minder efficiënt, hij is er meer op de individuele actie en de korte combinatie gericht. Vanaf links is zijn vista veel beter. Zie bijvoorbeeld de manier waarop hij vier jaar geleden tegen Italië het doelpunt voorbereidde dat Frankrijk de Europese titel opleverde. Een mogelijkheid om het rendement van Zidane en Pires op te trekken, is met één verdedigende middenvelder in ruitvorm spelen. Maar dat is niet het concept van Santini. Vergeet niet : er is ook nog Henry, ook rechtsvoetig en ook beter als hij vanaf links kan starten. Ontzettend belangrijk voor Frankrijk is dat Henry bevrijd wordt, want de voorbije oefenwedstrijden zat hij in de tang van zijn eigen ploegmaats, door de opstelling en de spelwijze. David Trezeguet is een spits die goed opent voor zichzelf, maar niet voor een andere spits. Beter is, denk ik, het met een ander type aanvaller te doen, of met alleen Henry voorin en Sylvain Wiltord op de rechterflank. Andere optie : zonder Pires en met een echte flankspeler als Jérôme Rothen op links. Zo geef je Zidane en Henry meer vrijheid om hun fantastische individuele kwaliteiten in dienst van de ploeg te stellen. Voor de verdediging is het duo Claude Makelele PatrickVieira erg complementair.

“Achterin speelde William Gallas in de voorbereiding afwisselend in het centrum, rechts- en linksback. Positioneel staat hij vaak iets te dicht of iets te ver. Het sterkst vond ik Frankrijk met Lilian Thuram û Marcel Desailly centraal, Bixente Lizarazu op links en Willy Sagnol op rechts. Het probleem vormt dat als de bal op de flank is, ze volgens de wetten van de zoneverdediging allevier op één lijn voor doel staan en er dus altijd ruimte ligt als de bal teruggelegd wordt. Zo zal het voor hun tegenstanders moeten gebeuren, zoals Porto in de finale van de Champions League tegen Monaco het tweede doelpunt maakte.”n

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content