Welke accenten vallen er onder Sef Vergoossen te bespeuren ? Notities tijdens de voorbereiding van KRCGenk.
En het óógt ook zo gedisciplineerd : alle spelers in het donkerblauw, de medische staf in een wit shirt en de technische in een grijs. Wie geborgen in de Lanakense bossen vorige week de eerste trainingen van KRC Genk aanschouwde, viel meteen een nieuwe orde op.
Want Sef Vergoossen, inmiddels bekend, houdt van duidelijke afspraken en dat hebben de spelers meteen geweten. Op maandag werd iedereen verondersteld zich in België te bevinden en tussen negen en half elf de trainer telefonisch te melden of alles in orde was. “Eentje is zelfs zondag met de wagen uit vakantie teruggekomen en heeft zich de schurft gereden om op tijd in België te zijn en te kunnen bellen. Nou, die voelt zich lekker !” De paar spelers evenwel die verzuimden te bellen, werden gelijk op de vingers getikt.
Het tekent de nieuwe lijnen die de Nederlander uit wil zetten in Genk, daarin bijgestaan door keeperstrainer Guy Martens, Pierre Denier en Jos Daerden, die zijn taak als hoofdtrainer bij het Nederlandse VV Eindhoven ruilde voor die van hulptrainer bij Genk. Hoewel. “Jullie denken in die termen, wij niet.” Wat al gauw blijkt tijdens de training, als Vergoossen, Daerden en Denier druk met elkaar overleggen en na een oefening met de spelers in discussie treden. Want behalve van duidelijke afspraken, houdt Vergoossen ook van dialoog en onderling vertrouwen.
Daarom ook liet hij, met het zware seizoen dat Genk kende in het achterhoofd, de spelers redelijk de vrijheid in het tussenseizoen. Wie een beetje op het gewicht heeft gelet en de laatste week van de vakantie opnieuw de regelmaat in het levensritme herstelde, mag normaal niet in de problemen komen. Ook al omdat er heel gestructureerd en geleidelijk wordt getraind : met een opwarming in vijf verschillende oefeningen bijvoorbeeld – inlopen, lenigheid, stretchen, techniek en explosiviteit. “Van al die jongeren weet je sowieso dat ze geen vijf weken op hun rug gaan liggen niksen. Ik kan bijvoorbeeld op woensdag wel een training geven waarvan iedereen op zaterdag nog spierpijn heeft. Nou, dan ben ik een stoere trainer ! Maar dan ben ik wel donderdag en vrijdag als trainingsdagen kwijt.”
Compleet was de kern de eerste week evenwel nog niet. Skoko, Zokora en de Kameroense nieuwkomer Wamfor bevonden zich nog in hun thuisland en Vergoossen hoopte deze week nieuws te krijgen over het aantrekken van de flankspeler waar hij na het vertrek van Marc Hendrikx nog op rekende. Dan moet het plaatje voor volgend seizoen compleet zijn. “En als je het dan hebt over dubbele bezetting voor elke positie, waar je naar streeft, ziet het er goed uit”, oordeelt de nieuwe trainer.
Belangrijkste wijzigingen zijn naast het vertrek van Marc Hendrikx ook het verdwijnen van David Paas, Chris Van Geem en Blessing kaku uit de A-kern ( zie kader), de terugkeer van de aan Eendracht Aalst uitgeleende middenvelder Rogerio, het aantrekken van de Kameroener Wamfor, de Albanees Fakaj, de Burkinabees Dagano en de acht à negen Genkse jongeren die zich bij de A-kern mochten voegen en waarin Vergoossen later allicht een selectie zal doorvoeren. Robert Raes, hoofd scouting : “Meer dan tachtig procent van die jongeren zijn jeugdinternationals. Ze spelen in augustus op een toernooi met Anderlecht, Metz, Nancy, Bochum. Allemaal voetballers van onder de 21. En daarnaast is er ook de Caje Cup. Ze hebben dus een goed gevuld schema en ze zullen zeker veel ervaring kunnen opdoen.”
Een en ander zorgt ervoor dat Genk straks jonger, groter en krachtiger voor de dag zal komen. Dat voor het eten tien spelers van 21 of minder de benen onder tafel schoven, wekte de trainersstaf haast de indruk met een ploeg Uefa’s in de weer te zijn. “En ik vind het prima”, zegt Vergoossen, die tevreden vaststelt dat hij al dat jeugdig geweld alleen af en toe wat moet intomen voor zijn overdreven enthousiasme en ijver.
Groter wordt Genk gemiddeld met ongeveer vijf centimeter, wat de ploeg vooral te danken heeft aan de 1,92 meter van Erwin Fakaj, de 1,86 meter van Moumouni Dagano en de 1,90 meter van Juha Reini. De Fin kwam sinds februari niet meer aan spelen toe door een blessure, maar is voor het aanstaande seizoen weer fit. Althans, bijna fit, zo blijkt vrijdag, als hij haast trots twee prachtige door ontsmettingsmiddel gekleurde blaren op de hielen laat zien. Hij mag ’s middags terug naar het stadion om de hiel van z’n nieuwe schoenen een beetje te laten uithollen.
Moumouni Dagano kwam over van GBA, al had het even wat voeten in de aarde voor hij uit zijn vaderland, Burkina Faso, naar België kon terugkeren. Opgepakt op verdenking van schriftvervalsing en na massaal protest van zijn collega-voetballers aldaar uiteindelijk vrijgelaten. Indruk heeft Moumouni op zijn nieuwe ploegmaats alvast al gemaakt met de enorme kracht die hij uitstraalt.
Dat doet ook Albanees international Fakaj, die twee jaar in het Spaanse Toledo voetbalde, een jaar naar het Duitse Hannover ’96 ging en vervolgens in Cyprus terechtkwam. Verwachting is dat hij centraal in de verdediging terechtkomt, die er wellicht een van vier man op een lijn wordt. Fakaj : “In de nationale ploeg en in Cyprus speelde ik achteraan in een 3-5-2, maar in Spanje voetbalde ik in een lijnverdediging van vier.”
Mede door hun inbreng hoopt Genk het aantal doelpunten dat het vorig seizoen door een gebrek aan lengte en kracht incasseerde op stilstaande fasen te beperken en in aanvallend opzicht productiever voor de dag te komen. Veel zal daarbij wellicht afhangen van het samenspel tussen Wesley Sonck en Dagano of Mike Origi. Terwijl ook de invulling van het middenveld voor impulsen kan zorgen. Behoudt Vergoossen het systeem waarin Bernd Thijs zich vorig seizoen herpakte door meer naast in plaats van achter Josip Skoko te moeten voetballen ? Thijs : “Ik hoop dat ik die lijn nu kan doortrekken. Toen Skoko meer naar voren stond, was de ruimte in zijn rug haast niet te belopen. Als hij niet op tijd terugverdedigde en ik een stap te laat kwam, kregen we problemen. Door naast elkaar te spelen konden we beurtelings mee naar voren en kon ik meer van afstand schieten. Alles bij elkaar was dat toch beter voor het vertrouwen ook.”
Keuzemogelijkheden zal Vergoossen in elk geval hebben, want, zegt Robert Raes, er is vooral polyvalent gekocht. “Polyvalente spelers is wat je zoveel mogelijk zoekt. Het is aan de trainer om te zeggen op welke positie ze het best uitgespeeld kunnen worden.” Zo is Wamfor polyvalent en kan ook de nieuwe flankspeler die men deze week hoopte vast te leggen – hij speelde met zijn ploeg nog de finale van een toernooi en de trainer wou hem niet laten gaan – uit de voeten als teruggetrokken spits, op de rechterflank of centraal op het middenveld.
Niet polyvalent, maar spits pur sang, is de negentienjarige Ghanees die een contract voor drie maanden kreeg. Want ook al had hij de scouts van Genk bijzonder gecharmeerd op een toernooi in Antwerpen, wie op twee maanden België drie à vier kilo aan gewicht wint, zou wel eens een probleem met de zelfdiscipline kunnen hebben. Afwachten dus.
Keuzemogelijkheden zijn er ook in het doel waar – nadat ze vorig seizoen elk met blessures aan been of voet kampten – Jan Moons, Istvàn Brockhauser en Bram Castro fit zijn. Al voelde Moons nog wel een beetje reactie op zijn linkervoet, scherp staat ook hij straks.
Zo zwak als het vorig seizoen was, zo talrijk meldden de supporters zich desondanks ook dit keer weer : meer dan achttienduizend abonnees werden er vorige week al geteld. Het zal het familiegevoel in Genk alleen maar groter maken. Want dat er weer werk wordt gemaakt van de groepssfeer bleek vorige zaterdag, toen Sef vergoossen de hele spelersgroep en entourage met vrouwen en kinderen bij hem thuis in Heerlen uitnodigde voor een met activiteiten als sjoelbakken en allerhande zoektochten gevulde dag. Een in Roda inmiddels beproefd procédé.
Kortom, als Genk aan de competitie begint, zal dat met z’n allen zijn.
door Raoul De Groote