De Rode Duivels staan na de zes op zes tegen Cyprus en Israël aan de leiding van hun groep in de voorronde van het EK 2016. De gelijke spelen tegen Bosnië-Herzegovina en Wales hebben geen kwalijke gevolgen. De weg naar de eindronde van het EK ligt wijd open, want van iedere poule mogen ’tweeënhalve’ teams naar La Douce France.

Op het eerste gezicht is er dus alle reden om mee te hossen in de polonaise. “Hier is dat feestje!” Dat helpt de ploeg echter niet vooruit. Er hangen al genoeg jaknikkers rond onze nationale voetbaltrots. Wat tegenwind kan alleen deugd doen, ook al maak je daar geen vrienden mee.

Daarom deze stelling: het vormpeil van de Rode Duivels in deze jaargang is stilaan zorgelijk. Wie eerlijk is, kan alleen vaststellen dat de selectie de voorbije maanden geen stappen voorwaarts zette. Behalve in de FIFA-ranking, maar de waarde daarvan is heel relatief als overwinningen tegen voetbaldwergen als Israël en Cyprus volstaan om een plaats op te schuiven.

Het gelijkspel in Zenica leek ruim een halfjaar geleden een behoorlijk resultaat, maar intussen is duidelijk dat Bosnië-Herzegovina sinds het WK aardig op de dool is. De draw tegen Wales in Brussel was een miskleun.

Gejaagd door de wind en bijna 50.000 supporters werd tegen Cyprus een goede wedstrijd afgeleverd, waarbij wel dient aangemerkt te worden dat de eilandbewoners meer dan een halve ploeg moesten missen en dat de tweede keuze weinig voorstelde.

In Jeruzalem trokken de Duivels de lijn van Cyprus door. Althans in het eerste kwartier. Nadien volgde een halfuur dominant handremvoetbal. De bange Israëliërs kropen na de afgang tegen Wales en de ongelukkige treffer van Marouane Fellaini massaal achteruit en de Belgen verzuimden te bewegen of tempo te maken. Met als resultaat dat honderden landgenoten voor de buis in slaap dreigden te vallen.

In de tweede helft stortte het huis dat Marc Wilmots bouwde onder de plotse aanvalslust van de thuisploeg even snel in elkaar als de gebouwen in de Gazastrook in de periode dat de wedstrijd oorspronkelijk had moeten worden gespeeld. Onbegrijpelijk met zo veel kwaliteit op het veld.

De bondscoach heeft het voortdurend over een plan B en een plan C, maar steeds vaker is het zoeken naar plan A. De wissel van Eden Hazard was geen goede zet, ook al leek hij een kwartier lang in zijn tuin rond te dwalen. Als één speler het verschil kan maken, is het echter de Chelseaboy. Eden is onze Lionel Messi, onze Cristiano Ronaldo. Iemand die altijd en overal voor een doelpunt kan zorgen.

De bondscoach heeft veel meer begrip voor de dolle fratsen van zijn vijf jaar oudere aanvoerder en beseft blijkbaar nog niet dat diens status in de kleedkamer gewijzigd is. Vincent Kompany is helaas niet meer de absolute topverdediger van drie seizoenen geleden. Hij zit overduidelijk niet goed in zijn vel en zal geen remedie vinden zolang hij niet zelf de juiste diagnose stelt.

Deze generatie Rode Duivels is de meest getalenteerde sinds de jaren 80. Veel kenners geloven zelfs dat ze beter is. Jan Ceulemans, Erik Gerets en co speelden een finale van het EK en de halve finale van een WK. Dat moet voor Kompany, Hazard en co dan ook het minimale streefdoel zijn.

Voor deze ploeg is niet deelnemen maar winnen belangrijk. Niet van Cyprus of Israël, maar van Engeland, Italië, Frankrijk, Spanje en zelfs Duitsland. Om daarin te slagen moeten de Rode Duivels in vergelijking met het WK in Brazilië progressie boeken. Iedereen is twee jaar ouder en meer dan ooit op het hoogste niveau aan de slag. Dat moet zich op het veld vertalen.

Wales uit, begin juni, is het belangrijkste duel dat overblijft in deze voorronde. Winst betekent zoveel als kwalificatie, maar volstaat niet. Tegen de enige tegenstander van enig formaat uit deze poule moet goed voetbal te zien zijn. Anders moet de vraag gesteld worden of er met Marc Wilmots aan het roer een topprestatie inzit op het EK. Niet fluisterend, zoals sommigen in de Houba de Strooperlaan nu al doen, maar luidop.

DOOR FRANÇOIS COLIN

Het niveau van de Rode Duivels is stilaan zorgelijk.