Nog meer gesterkt als groep zijn de Rode Duivels vorige week uit de Verenigde Staten teruggekeerd. Vragen waren er hier en daar vooraf over een trip waarin je in een goeie week twee keer een jetlag moet overwinnen, maar dat tastte de sfeer niet aan. Tijdens de stage in New Jersey bleek hoe deze groep, met Vincent Kompany als de grote leider, aan elkaar klit en voor elkaar door het vuur gaat. Bij iedereen ligt de focus op het leveren van prestaties, van tweespalt of communautaire toestanden is er geen sprake meer. Deze groep denkt en handelt in dezelfde richting.
Dat is mee de verdienste van Marc Wilmots,die nu een jaar als bondscoach aan de slag is en frappeert door de zelfverzekerde manier waarop hij een aantal zaken naar zijn hand heeft gezet. Onder zijn regie steeg het enthousiasme rond de Rode Duivels naar een kookpunt, dat moet vrijdagavond tegen Servië in een bruisend Koning Boudewijnstadion nog maar eens blijken. Jammer daarom dat tijdens de stage in Amerika de contacten met de media niet bepaald rimpelloos verliepen. Marc Wilmots wilde zijn groep zo veel mogelijk afschermen en beperkte de perscontacten tot een strikt minimum. Dat zorgde voor ergernis. In de relatief relaxte sfeer van zo’n stage, op één jaar van het WK, heeft de bondscoach met dat soort maatregelen niets te winnen.
Het is bizar dat er rond perscontacten in de nationale ploeg al langer een spanningsveld hangt. Het was ooit een van de struikelstenen waarover Georges Leekens viel. En het past niet bij het in wezen open en nuchtere karakter van Wilmots, die niet de fout mag maken zichzelf onaantastbaar te wanen.
Heel moeilijk blijft het om rond de nationale ploeg een communicatiebeleid op poten te zetten dat bepaald wordt door mensen die daarvoor zijn aangesteld en niet door de bondscoach. Daar moet de voetbalbond dringend werk van maken.
Intussen neemt het verwachtingspatroon rond de Rode Duivels zulke buitenproportionele vormen aan dat het missen van het WK tot een nationale ramp zou uitgroeien. Nochtans laat Marc Wilmots niet na om constant te benadrukken dat de Rode Duivels nog nergens staan. Ook na de 2-4-zege op de Verenigde Staten, vorige week donderdag in Cleveland. En ook al zag hij sommige spelers, Kevin De Bruyne op kop, verder openbloeien en constateerde hij dat de ploeg verschillende spelstijlen beheerst en blijk geeft van een grote tactische flexibiliteit. Toen Wilmots op een gegeven moment moest overschakelen naar een 4-4-2, met Christian Benteke en Romelu Lukaku in de spits, stokte het raderwerk niet.
Dat zegt, ondanks het magere weerwerk van de Verenigde Staten, veel over de verdere groei en bloei van dit team. Na iedere wedstrijd weer lijkt het alsof de ploeg een stap vooruit heeft gezet. Niet dat dit voorlopig tot swingend en bruisend voetbal leidt, wat dat betreft zijn de hoeraverhalen rond de Rode Duivels zelfs wat opgeklopt. Maar efficiënt is de nationale ploeg wel. Er is het vermogen om wedstrijden te controleren en te domineren, om de bal in eigen rangen te houden, om soms te voetballen met opwinding, maar evenzeer met realisme. Gedragen door een groep met een niet te stillen honger.
In de schaduw van de wedstrijd tegen Servië toonde het Belgisch voetbal zich de voorbije dagen niet van zijn meest flitsende kant. Onenigheid bij de Pro League over de competitieformule, plannen over een nieuw nationaal stadion die alweer dreigen te verzanden in de molen van de kortzichtigheid, Beerschot dat wordt doorgespoeld naar het vagevuur van ons voetbal en na de heisa met Patrick Decuyper nu Roland Duchâtelet die één dag nadat Standard een Europees ticket pakte zijn trainer Mircea Rednic doorstuurde en verving door een nobody.
Er valt geen visie te ontdekken achter de beweegredenen van Roland Duchâtelet. Hij weet dat hij met bepaalde beslissingen een vijandig klimaat rond zich zal schapen en drijft toch koppig zijn wil door. Het is illustratief voor vele zakenmensen die het voetbal komen binnengewaaid en denken dat ze deze wereld kennen. Dat het voetbalverstand bij hen ontbreekt, is een inschatting die ze niet kunnen maken. Laat staan dat ze zich omringen door mensen aan wie ze kunnen of willen delegeren. ?
DOOR JACQUES SYS
De voetbalbond moet werk maken van een communicatiebeleid.
