Ook in de lagere regionen van het voetbal bots je soms op verrassende verhalen. Deze week Lommel SK, de Limburgse profclub in de eerste amateurklasse.
Achteloos wandelen toeristen van het nabijgelegen vakantiepark voorbij het Soevereinstadion, de thuisbasis van Lommel SK. Merkwaardig, want tussen het groen van de Noord-Limburgse bomen ligt een stukje Belgische voetbalgeschiedenis verscholen. Sinds de fusie in 2003 plaatste de club zich vijfmaal voor de eindronde in tweede klasse. Tevergeefs, want geen enkele keer steeg het naar de hoogste divisie.
Volgens een ongeschreven wet in het voetbal is efficiëntie een must. Het toenmalige Lommel United kan er van meespreken, want vorig jaar kregen de Limburgers het deksel op de neus en degradeerden ze naar de eerste amateurklasse. ‘Een zwarte bladzijde uit de clubgeschiedenis’, oordeelt algemeen manager Greet Vanbrabant. Sinds 2010 is de flukse Lommelse met West-Vlaamse roots in loondienst bij de club. Ervaring in de voetballerij had ze niet, affiniteit des te meer.
Competitiehervorming
‘Het seizoen 2016-2017 begon eigenaardig’, opent ze haar verhaal. ‘Door de competitiehervorming telt België sindsdien 24 profclubs: 16 eersteklassers en 8 tweedeklassers. Het seizoen ervoor plaatsten we ons op het nippertje in de top acht. Het nieuwe profstatuut bracht strenge licentievoorwaarden met zich mee. De capaciteit van het stadion werd verhoogd met 3000 zitplaatsen en de verlichting is opgetrokken van 400 naar 800 lux. Dankzij de hulp van de supporters hebben we het gehaald. Door die zware investeringen hadden we slechts twee en een halve maand tijd om ons voor te bereiden op het nieuwe seizoen. En daar kregen we eind april 2017 de rekening voor gepresenteerd.
Als we niet stijgen, moeten we de tering naar de nering zetten en worden ook wij een amateurclub.’ Greet Vanbrabant
‘Toch bleven we niet bij de pakken zitten. Toen de degradatie een feit was, hebben we de koppen bij elkaar gestoken.’ Een nieuw bestuur met voorzitter Paul Kerkhofs aan het roer was niet de enige breuk met het verleden. ‘Aangezien onze supporters ‘Lommel SK’ bleven scanderen, besloten we de clubnaam te veranderen. Daarnaast versterkten we ons met enkele gerichte transfers en stelden we met Wouter Vrancken een straffe coach aan.’
Ondanks de goede resultaten nam Vrancken eind oktober om privéredenen afscheid van groen-wit. Tom Van Imschoot volgde hem op en werd voor de tweede keer in twee jaar tijd T1 aan de Gestelsedijk. Opmerkelijk, gezien zijn functie als sportief directeur. ‘Geen eenvoudige keuze, want als de resultaten tegensloegen, verloren we niet enkel onze trainer, maar ook de sportief directeur. Gelukkig combineert hij beide taken met schwung’, aldus de algemeen manager.
Momenteel staat de Limburgse club soeverein aan kop in de eerste amateurklasse. Volgens Vanbrabant is dat vooral te wijten aan het groepsgevoel van deze selectie. ‘In de breedte is deze kern ontzettend sterk. De bankspelers beseffen dat ze scherp moeten blijven, want vroeg of laat komt hun kans wel.’ Opmerkelijk is dat er met Jeffrey Ket slechts één buitenlander op de loonlijst van Lommel staat. ‘En het is dan nog een Nederlander’, lacht de algemeen manager. ‘Het is niet zo dat ze hier niet welkom zijn, maar we pleiten ervoor om jongens van eigen bodem een kans te geven. Het zit in het DNA van deze club en dat willen we ook zo houden.’ De jeugdwerking van Lommel SK staat dan ook bekend als een kweekvijver van jong talent. ‘Naast onze nationale, provinciale en gewestelijke teams hebben we een dameselftal en een G-ploeg. In totaal telt onze opleiding meer dan 450 jeugdspelers en die staan garant voor de mooie toekomst van deze club.’
Investeerders
Via de eindronde zal Lommel SK een gooi doen naar een plaatsje in 1B. ‘Eenvoudig wordt het niet. De punten worden gehalveerd en met Knokke FC, Dessel Sport en hoogstwaarschijnlijk KMSK Deinze treffen we drie taaie tegenstanders. Los van de licentieperikelen bij onze opponenten zullen we er tot de laatste minuut voor knokken.’ Op de vraag of de promotie een must is, knikt Vanbrabant hevig. ‘Onze werking is afgestemd op 1B. Alle spelers hebben een profcontract, wat uitzonderlijk is in het amateurvoetbal. Mede dankzij de financiële vergoeding voor de zakker uit 1B slaagden we erin om het budget van vorig seizoen te behouden. Maar na een jaar valt die compensatie weg, waardoor het moeilijker wordt om rond te komen. Als we niet stijgen, moeten we de tering naar de nering zetten en worden ook wij een amateurclub.
‘Als we zouden promoveren, schieten we tekort om te concurreren met de andere 1B-clubs. In het voetbal vertaalt budget zich vaak in resultaten. Daarom zijn we op zoek naar investeerders. Of die ook uit het buitenland mogen komen? Ja, waarom niet? Zolang ze respect hebben voor de waarden en normen van deze club zie ik daar geen graten in. Momenteel hebben we gesprekken met enkele geïnteresseerden. Namen kan ik nog niet noemen, maar hopelijk zal alles afgerond zijn binnen de twee maanden. Niet dat een buitenlandse kapitaalinjectie noodzakelijk is, want financieel zijn we kerngezond. Schadeclaims hebben we niet en we geven niet meer geld uit dan dat we voorhanden hebben. Redelijk uniek dus in België.’
Nieuw stadion
De ambitie druipt van de club. Getuige daarvan zijn de plannen voor een nieuwe Limburgse voetbaltempel. ‘Momenteel zijn we in gesprek met enkele projectontwikkelaars. Ten vroegste eind 2019 zullen we er onze intrek nemen. Daar ga ik vanuit, al moeten we in België tegenwoordig met twee woorden spreken’, zegt ze met een kwinkslag. Beter dan gelijk wie beseft ze het belang van een nieuw stadion. ‘Kijk naar KAA Gent. Die club is sinds de komst van de Ghelamco Arena volledig opengebloeid. Niet alleen op sportief vlak, maar ook financieel.’
Het nieuwe complex zal plaats bieden aan tienduizend supporters. Verrassend, want Lommel SK lokt dit seizoen gemiddeld tweeduizend toeschouwers per wedstrijd naar het Soevereinstadion. ‘Aangezien we een plaatsje in 1A ambiëren is het project gewaagd, maar realistisch. Naast onze trouwe schare supporters hebben we een grote slapende achterban. Dat zien we aan de kijkcijfers van de wedstrijden. Het is aan ons om die te wekken.’
Aan het einde van haar betoog wordt de flamboyante verschijning onderbroken door het gerinkel van haar mobieltje. ‘Aha, mijn kameraad. Sorry, maar ik moet even opnemen.’ Na het korte oponthoud vertelt ze over haar gesprekspartner, die lijdt aan een zware vorm van autisme. ‘Die jongen is een grote fan van doelman Michaël Clepkens. Hij is hem zelfs gevolgd van Beerschot Wilrijk naar Lommel. Tot voor kort woonde hij in Deurne, maar hij voelde zich er onveilig. Hij had geen stabiele thuissituatie en daarom ondersteunen we hem nu. Ondertussen woont hij hier in de buurt en stelt hij het goed. De medewerkers hebben hem in hun hart gesloten, net als de spelers en de technische staf. Want ook dat is voetbal!’
