Precies een jaar geleden overwinterde AA Gent onverwacht in de meest roemrijke clubcompetitie. Morgen kunnen de Buffalo’s opnieuw Europees overwinteren, maar nu in de minder prestigieuze Europa League. Wat heeft het voorbije succesjaar voor Gent veranderd?
De parking van de Gentse Ghelamco Arena staat vol cameraploegen en satellietwagens. Een jaar geleden was dat ook het geval. Toen vanwege de CL-prestaties van de Buffalo’s, nu omdat de Vlaamse regering hier haar klimaatplan presenteert. De spotlights schijnen minder fel op AA Gent, maar het avontuur van een jaar geleden heeft wel een en ander veranderd.
Hét grote verschil met een jaar geleden, en het gevolg van de succesvolle Champions Leaguecampagne, vindt algemeen manager Michel Louwagie, is dat AA Gent vandaag door alle stakeholders anders bekeken wordt. Door media, sponsors, supporters, tegenstanders. ‘Iedereen vindt dat AA Gent stappen gezet heeft als sportclub. Als bedrijf hadden we dat al een paar jaar eerder gedaan, met de komst van dit stadion, maar sportief beschouwde men ons tot en met het seizoen 2014/15 als het kleine broertje in de G5. Nu niet meer.’
Directeur communicatie Patrick Lips, tot vorig seizoen commercieel directeur, moet niet lang nadenken over een voorbeeld hoe de CL-campagne de perceptie rond zijn club veranderd heeft. Toen Lips onlangs een ECA-meeting bijwoonde, kwam Lyonvoorzitter Aulas, toch niet de eerste de beste, spontaan naar hem toe: ‘Aha, les indiens! Comment ça va?‘, riep hij spontaan uit. Een jaar tevoren moesten we ons nog zelf voorstellen aan de mensen van Lyon.’
Bij een workshop na de groepsfase van de Champions League bijna een jaar geleden kon Lips zijn ogen niet geloven toen hij een promotiefilmpje zag dat de UEFA na de groepsfase toonde. ‘Zeker dertig procent van dat filmpje ging over ons: onze indiaan, de vlaggetjesactie, de Ghelamco Arena, de fameuze kruisboogbeweging van Milicevic na een goal. Dat is genieten, als je dat zit te bekijken tussen de vertegenwoordigers van Bayern München en Real Madrid.’
Wat Lips vooral opviel toen hij de afgelopen maanden rondreisde om de Gentse Europese wedstrijden voor te bereiden, was dat hij zich nergens meer moest voorstellen. De tijd dat ze in Gent post ontvingen waarbij de afzender eigenlijk Genk bedoelde, is voorbij. Wat Lips charmeerde, was dat iedereen die hij ontmoette, het CL- verhaal van AA Gent gevolgd had. Het verhaal van die kleine club die vanuit het niets met een mooi nieuw stadion Europees iets had neergezet. ‘Dat die kleinere clubs ons het te volgen voorbeeld noemden, ontroerde me heel erg.’
Vandaag krijgt AA Gent, dat zich tot voor een paar jaar bij Europese avonturen weleens schaamde over zijn gammele accommodatie en zich dan afvroeg of de ontvangst wel goed genoeg geweest was, alleen maar complimenten. ‘Sjachtar Donetsk liet ons weten dat dit de beste ontvangst was die ze ooit hadden. En die hebben Europees toch al wat meegemaakt’, zegt Lips trots.
Toch mist de directeur communicatie iets, geeft hij toe. ‘Vooral de grandeur van die Champions League. Ze noemen het niet voor niets het bal der groten. Je voelt dat aan alles. De CL-hymne is indrukwekkender dan die van de EL.’ Zo blijft voor alle aanwezigen de sfeer net voor de allereerste wedstrijd tegen Lyon in Gent, toen de CL-hymne door het stadion klonk, een kippenvelmoment.
De magie die vorig jaar heel de Europese campagne in de lucht hing, ontbreekt, al zijn pakweg de prestaties van Sjachthar Donetsk in de EL van CL-niveau. Alleen wordt dat niet meer zo gepercipieerd. Niet door de pers, evenmin door de sponsors, en niet door het publiek. De verwondering is weg, stelt Lips ook bij zichzelf vast: ‘In de CL waren wij de absolute underdog. Elk punt was een godsgeschenk. Men was daar oprecht verbaasd om. In de EL zijn wij de favoriet. En vergeet ons publiek dat Donetsk, meer dan Gent, een CL-ploeg is. En dat Braga niet de uitstraling heeft van Benfica, maar tot dit weekend wel voor FC Porto in de rangschikking stond.’
INVESTEREN IN TRANSFERS
Dat de perceptie betreffende AA Gent bij de buitenwereld veranderd is, is één ding. Vraag is of iemand die anders bekeken wordt zich daar ook naar gaat gedragen.
Dat is gedelegeerd bestuurder Michel Louwagie niet meteen van plan. Door het kampioenenbal kreeg AA Gent extra centen waarvan niet alleen het eerste elftal kan profiteren. Bij uitbreiding de hele club en ook de ploegen waarmee AA Gent in de eigen regio samenwerkt. Met de projecten Voetbal in de Stad en Elk Talent Telt stopt AA Gent 115.000 euro in de samenwerking met dertien kleinere teams. Anders dan in andere grote steden moet AA Gent geen rekening houden met een historische rivaal die een deel van de aandacht en de belangstelling naar zich toe trekt. In Gent heerst geen rivaliteit zoals in Brugge tussen Cercle en Club, of in Antwerpen tussen Antwerp en Beerschot. Met de historische stadsrivaal Racing Gent hebben de Buffalo’s sinds een paar jaar een doorgedreven samenwerking.
Maar wie denkt dat AA Gent nu ook volgens de standing van de CL gaat leven, vergist zich. Nooit, zegt Louwagie, heeft de club Europese inkomsten begroot in zijn werkingsbudget. Daardoor lijdt Gent dit jaar in de EL geen verlies. ‘Europees voetbal is altijd een extraatje geweest. Dat was ook zo met de centen van de CL. Door die CL konden we geld vrijmaken voor de boom van onze club, de eerste ploeg, maar ook voor de wortels: de jeugdopleiding en de samenwerking met Gentse clubs. Het zou fout zijn dat geld alleen in het eerste elftal te stoppen.’
Nochtans is dat een vraag die van overal komt. Van de media, de supporters, maar ook van binnenuit. De eerste keer dat Louwagie doorhad dat hij in een andere wereld belandde, was toen hij hoorde hoeveel de spelers van de andere CL-ploegen verdienden. Toen al besloten ze dat verloningsmodel niet te gaan kopiëren bij de onderhandelingen over contractverlengingen en evenmin voor kandidaat-nieuwkomers. Uiteindelijk moest Gent afgelopen zomer drie sterkhouders (Depoitre, Sels en Kums) laten gaan. ‘Dat de salarissen omhoog gingen, is logisch. Kums kun je één keer opslag geven, maar niet om de haverklap. Sels wilden we ook meer betalen. Maal twee kan nog net, maar niet maal drie, vijf of meer.’
Gent had nog meer spelers kunnen verkopen, zegt Louwagie: ‘Afgelopen winter konden we ze allemaal verkopen. Al grappend zei ik de burgemeester dat we het hele stadion ineens konden afbetalen als wij de hele basisploeg verkochten.’
Wat de inkomende transfers betreft, geeft Louwagie toe dat de laatste twee transferperiodes niet honderd procent geslaagd zijn. ‘Ik voel van overal dat ons financieel model, vooral vanuit de media, in twijfel wordt getrokken: ‘Wanneer gaan jullie nu eens meer uitgeven?’ Het zou fout zijn te zeggen dat we het nooit gaan doen en evenmin dat we altijd zullen proberen. Ik opteer liever voor de gulden middenweg. Je uitgavemodel staat eigenlijk in functie van de middelen die je altijd hebt, niet in functie van eenmalige inkomsten, via de CL en/of transfers.’ Het stoort hem niet dat de trainer of zijn voorzitter ambitieuzer klinken op dat vlak.
Twee transferperiodes geleden kwamen de voorstellen van de scouting, afgelopen zomer kwam het wat meer van de coach. ‘Maar het zijn nog altijd Ivan en ik die moeten onderhandelen en tekenen’, maakt Louwagie duidelijk waar de macht in Gent nog altijd ligt.
Het moeilijkste, vindt hij, is na het vertrek van enkele sterkhouders andere toppers te vinden. Iedereen, zelfs Manchester United, vist nu in de vijver waar Gent vroeger met maar een paar andere hengelaars zat. Misschien kan Gent een keer meer investeren dan wat het tot nu toe deed. Maar dat garandeert niet dat je ook een betere speler haalt, zegt Louwagie: ‘Ik zie niet altijd het verschil in kwaliteit tussen iemand van 1,5 miljoen en één van 6 miljoen euro.’
Hij geeft een voorbeeld uit de eigen poule van de EL: ‘Donetsk, dat is talentdetectie met transfersommen tussen de 5 en 25 miljoen euro. Daar staan wij mijlenver vanaf. Het is heel eenvoudig: wij kunnen niet kopen in de Premier League, Duitsland, Spanje bij de toppers. En in Frankrijk is het ook moeilijk. Wij gaan dus voor de rest. Een alternatief is zelf opleiden. En spelers beter maken.’
DE CRACK IN HEIN
Dat lukte bijvoorbeeld bij Laurent Depoitre, die toen hij bij Oostende werd weggehaald niet meteen als dé topaanwinst werd beschouwd. Noch door de scouting, noch door de trainer. Louwagie: ‘Volgens mij is de corebusiness van een trainer: spelers beter maken. Daar is Hein vaak in geslaagd. Op dat vlak is hij een crack. Meer nog dan Trond Sollied. Sollied maakte het team beter, Hein maakt ook de spelers beter. Als Jérémy Perbet twee keer niet luistert naar waar Hein op hamert, gaat Hein nog een derde keer met hem praten. Dat zou Sollied niet meer gedaan hebben. En je ziet: langzaam ontwikkelt Perbet zich tot een ander type spits.’
Helaas voor Gent maken niet alle aanwinsten de stappen die Perbet aan het zetten is. Daardoor hoort de Gantoise bij de eersteklassers waar de zomertransfers het minst speelminuten krijgen. Dat heeft te maken met de aanpassingsperiode die voor nieuwe spelers onder een trainer als Vanhaezebrouck veel langer duurt, omdat van hen veel meer wordt gevraagd. Ndongala, bijvoorbeeld, moest bij Charleroi nooit mee terugplooien, bij Gent wordt dat wel van hem geëist. En Hein vraagt ook van zijn spelers dat ze hoog druk kunnen zetten en niet enkel voetballen vanuit de omschakeling. Niet iedereen kan die ommezwaai maken. Louwagie: ‘Je kunt geen betere coach hebben dan Hein om de methodiek over te brengen, op voorwaarde dat een speler in ruil voor een veel beter salaris dan bij zijn vorige club ook bereid is een knop om te draaien én zijn ego opzij te zetten. Maar dat lukt niet bij iedereen. Ook Perbet heeft een maand mentaal aan de grond gezeten, voor hij het oppikte. Bij elke nieuwkomer is de vraag: heeft hij het geduld om, wanneer hij naast de achttien valt, terwijl hij voorheen onbetwist titularis was, verder te blijven leren van de nieuwe trainingsmaterie van Hein?’
Voor de algemeen manager is het nochtans simpel: ‘Wie luistert naar Hein, kan in waarde stijgen en meer verdienen. Op voorwaarde dat hij zijn eigen ego opzij kan zetten.’
Zo veel lof voor een trainer die vorig jaar al eens aan andere clubs gelinkt werd en die onlangs nog uitgenodigd werd voor een meeting met Mourinho, Ranieri en Wenger doet een andere vraag rijzen. Vindt Hein, die vorige week nog aangaf dat hij opstapt zodra hij ergens geen sportieve uitdaging meer vindt, bij AA Gent nog de sportieve doelen die hij voor zichzelf stelt? Het is een vraag waar Louwagie vandaag niet op kan antwoorden: ‘Hein is een winnaar, die na de titel kon proeven van de achtste finales in de CL. Hij wil die lijn verder trekken. Alleen: de manier waarop, daar moeten we continu over nadenken. En dan komen we uit op dat economische model.’
‘Het is nogal duidelijk dat het succes naar meer smaakt bij Hein. Hij heeft nog een overeenkomst tot 30 juni 2018, maar je weet dat elk contract opzegbaar is. Alleen hij kan daar een zinnig antwoord op geven. Na het vertrek van drie basispionnen staan we derde, zitten we in de kwartfinales van de beker en behouden we uitzicht op de knock-outfase van de Europa League. Sportief zitten we dus op schema. Voor alle duidelijkheid: wij willen dit jaar kampioen worden. Maar wat Hein op het einde van het seizoen zal doen, weten we niet. Wij hopen alleszins dat hij blijft. We weten dat hij heel graag naar het nieuwe oefencomplex zou trekken, want het is een beetje zijn geesteskind en ontwerp. Daar wil je dan toch graag zelf bij zijn, niet? Maar zijn leven en carrière, die hebben we niet in de hand.’
Patrick Lips omschrijft het zo: ‘Hein is soms koppig en net als de Gentenaar heel eigenzinnig. Ze gaan allebei graag hun eigen weg. Daarom klikt het ook zo. De identificatie met Vanhaezebrouck is groot, voor de fans is de trainer heilig. Hein is hier een beetje God.’
DOOR GEERT FOUTRÉ EN FRÉDÉRIC VANHEULE – FOTO’S BELGAIMAGE
‘Ik zie niet altijd het verschil in kwaliteit tussen een speler van 1,5 miljoen en een van 6 miljoen euro.’ – MICHEL LOUWAGIE
