Ernesto Valverde wordt de opvolger van Luis Enrique op de bank van Barcelona.
Als Belgen de naam Valverde horen, denken ze direct aan de Ardennen en aan wielrennen, aan klassiekers, de muur van Hoei, Luik-Bastenaken-Luik… Vanaf volgend seizoen wordt dat ongetwijfeld anders. Dan moet Alejandro, de renner, zijn achternaam delen met Ernesto, de voetbaltrainer, die heel snel nog veel bekender zal worden. Dat gaat zo met trainers van Barcelona.
In Baskenland noemen ze Ernesto El Txingurri, Baskisch voor ‘de mier’. Javier Clemente, lange tijd de coach van Ernesto Valverde, kwam ermee op de proppen. Opvallend is in het geval van Ernesto dat hij wordt gezien als een kind van de blaugrana familie, alhoewel hij verscheidene jaren actief was bij Espanyol, als speler en als trainer. Zijn verleden bij Barça heeft hij te danken aan Johan Cruijff, die hem op het einde van de jaren tachtig naar Barcelona haalde. Helaas sloeg toen het noodlot toe: door blessures zou Valverde uiteindelijk maar 22 wedstrijden voor Barcelona spelen. Maar zijn passage volstond wel om wat Barçabloed, geïnjecteerd door de Nederlander, door zijn aderen te jagen.
‘Als ik perico was (een supporter van Espanyol, nvdr), zou ik dezer dagen voor elke wedstrijd in het stadion zitten’, zei Cruijff tijdens de jaren 2000 toen Valverde de rivaal uit de Catalaanse hoofdstad naar succes, onder meer de finale van de UEFA Cup, coachte. De Nederlander noemde zijn ex-speler toen ‘een van de meest beloftevolle trainers uit La Liga’. Het voetbal dat de jonge trainer predikte, was er toen al een dat momenten van pressing combineerde met passenspel en balbezit. Het is bij de bazen van Barça blijven hangen. Elke keer als er een trainerswissel op de agenda stond, kon je de naam Valverde terugvinden op een of andere shortlist. Hij werd geciteerd als opvolger van Frank Rijkaard, toen uiteindelijk Pep Guardiola werd aangesteld. En zijn vriend Andoni Zubizarreta dacht, toen hij nog sportdirecteur van de ploeg was, ook aan hem bij de opvolging van Pep en later die van Tito Vilanova. Twee keer werd het evenwel nooit concreet.
Valverde heeft er nooit mee gezeten, hij bleef voetbalfans aan het dromen zetten. Na Espanyol kwam er Athletic Bilbao, waar hij van Aritz Aduriz de Benjamin Button van het voetbal maakte. Hoe ouder de Bask werd, hoe beter hij ging renderen als aanvaller. Misschien belangrijk als hij straks aan de slag gaat bij Barça, want ook daar begint de kleedkamer stilaan overbevolkt te geraken met dertigers. Dit jaar vierden Javier Mascherano en Andrés Iniesta al hun dertigste verjaardag. Arda Turan, Gerard Piqué en Luis Suárez zijn het al, en volgende maand blaast ook de Vlo uit het gezelschap, Lionel Messi, dertig kaarsjes uit.
De keuze van de directie van Barça viel ook op Valverde omdat hij ongelooflijk sereen is. Iets wat hij gemeen heeft met Carlo Ancelotti. Hij leest het spel uitstekend en heeft een groot gevoel voor de wissel op het juiste moment. Zoals aangehaald kent hij het DNA van de Barcelonees en met druk kan hij uitstekend om. Valverde werkte ooit twee keer met succes bij Olympiakos, waar je alles moet winnen, mét goed voetbal en onder een enorme druk van de directie, de supporters en de pers. Hij weet wat het is om als absolute favoriet in een competitie aan de slag te gaan.
GUILLAUME GAUTIER
