Belgische clubs die nog geen Chinees over de vloer kregen, worden steeds schaarser. Zhe Yun Ye, die het voorbije seizoen in ons voetbal probeerde te infiltreren en uiteindelijk met een handvol Belgen in Finland arriveerde, blijkt hier al jaren rond te lopen.
V ic Keersmaekers zit met een wrang gevoel. Zoveel geld stak hij als clubvoorzitter al in Verbroedering Geel, dat twee van zijn zonen vinden dat er genoeg familiekapitaal is weggevloeid. Beide zonen bekleden leidinggevende functies in het bedrijf van hun vader en zien hem liever vandaag nog dan morgen uit het voetbal stappen. Was de deal met Zhe Yun Ye doorgegaan, dan had dat ook gekund. In ruil voor één jaar shirtreclame en sportieve medezeggenschap wilde de Chinese weldoener 1 miljoen euro in de club uit tweede klasse investeren. Keersmaekers : “Hij verwees naar de functie zoals Marc Degryse die bekleedt bij Club Brugge.” De financiën van Geel zouden in één ruk van min in plus zijn gegaan, waarna de voorzitter er zonder veel gezichtsverlies uit had kunnen stappen. “Die kans hebben we nu misschien gemist.”
Het Chinaverhaal van Geel begon op het einde van het kampioenschap met een telefoontje van Pietro Allatta, de makelaar van Silvio Proto, aan Dirk Gijbels, het hoofd van de Geelse sportieve cel. Nadat hij Allatta en Zhe had ontmoet, legde Keersmaekers hun voorstel voor aan de Geelse raad van bestuur. “Daar lag dit heel moeilijk,” geeft hij toe, “maar omdat het toch om een belangrijke financiële inbreng van 1 miljoen euro ging en het voorstel slechts één jaar betrof, is het toch aanvaard, zij het zonder unanimiteit.”
Zaterdag 14 mei, vlak voor het begin van de eindronde, werd het contract ondertekend in aanwezigheid van meester Marc Swinnen, de Antwerpse raadsman van Zhe. De schriftelijke afspraak was, aldus Keersmaekers, dat de deal ook doorging als Geel niet naar eerste klasse promoveerde. Ook was overeengekomen dat de ploeg geen tweede Beveren zou worden. “Hooguit zouden er in eerste instantie twee Chinese spelers komen van de ploeg die deelnam aan het WK voor min 20-jarigen in Nederland. Wij hebben zeker nooit de indruk gehad dat het hier eventueel zou gaan om het opzetten van een handel in spelers.”
Keersmaekers zegt nooit argwaan te hebben gekoesterd. Zhe vertelde hem dat hij eerder met vier clubs uit eerste klasse praatte, maar daar moeilijk voet aan de grond kreeg. De Geelse voorzitter belde met een paar van die clubs, “maar veel hebben zij mij niet verteld”. Bij Dun and Bradstreet, wereldwijd leverancier van bedrijfsinformatie, liet hij het in Parijs gevestigde textielbedrijf natrekken waarvoor Zhe als vertegenwoordiger zegde op te treden. “Ik wilde weten of ik niet met gekke mensen te maken had. Het antwoord was dat ik me niet direct zorgen hoefde te maken, al moet ik daar aan toevoegen dat het een snel en niet grondig onderzoek was.”
De miserie begon op 1 juni, de dag voor de laatste speeldag van de eindronde. Geel, al uitgeschakeld voor promotie, moest nog naar Antwerp. Na de laatste training sprak Zhe de spelers toe in het stadion – op nogal dictatoriale wijze, zou achteraf worden gezegd. Spelers van wie het contract afliep, zei hij, werden niet meer opgesteld tegen Antwerp. De technische staf en enkele spelers revolteerden. Keersmaekers werd ingelicht : “Onze sportieve cel vond dit onaanvaardbaar. Ik kon dat begrijpen. Dit was totale onzin. Ik heb onmiddellijk zijn raadsman gebeld. De volgende dag in de namiddag zaten zij al bij ons en hebben we het contract stukgescheurd en in de prullenmand gegooid. Ik ben blij dat het uiteindelijk niet is doorgegaan.”
’s Avonds op Antwerp liep Keersmaekers Bart Goor, ex-speler van Geel, tegen het lijf. Goor sprak hem over een artikel over Allatta in dit blad. Keersmaekers : “Ik kende hem niet goed. Blijkbaar had er een verhaal over hem in Sport/Voetbal Magazine gestaan. Ik moet dat gemist hebben. Later zijn er mij ook artikelen uit enkele Franstalige kranten toegestuurd. Ik moet zeggen : die man was bijzonder vriendelijk. Het was de Chinees die handelde, maar zijn Frans was niet altijd even verstaanbaar en dan hielp die manager. Voor mij was het duidelijk dat hij al langer met hem bezig was.”
Dat hij in de dagen na de breuk nog twee keer gezien zou zijn met de Chinees in een restaurant, verwijst Keersmaekers naar het rijk der fabelen. “Behalve één keer bij ons in de business-seats heb ik nooit met die man gegeten.”
Wie is nu die mysterieuze Zhe Yun Ye ? Verteld wordt dat hij eerst geprobeerd heeft een club te kopen in Frankrijk en Spanje. Dat zou te duur zijn geweest, waarna hij zijn oog op België liet vallen. Zhe beschikt over een Franse residentiekaart voor de periode 1996-2006. Hij zou van Sjanghai afkomstig zijn, maar officieel in Parijs wonen, waar naar zijn zeggen ook het hoofdhuis is gevestigd van de firma die hij zegt te vertegenwoordigen : Cecilla Bilanci, gespecialiseerd in vrouwenkleding. Volgens het verhaal dat Zhe ophing, heeft hij als opdracht om vanuit Antwerpen, modestad met internationale faam, de mogelijkheid te onderzoeken om een tweede filiaal in Europa te openen, maar dan voor herenkleding. Een van de geruchten is dat hij voor Bikkembergs zou gaan verdelen in China, maar bij het Antwerpse modehuis zeggen ze nooit te hebben gehoord van iemand met die naam, noch van Cecilla Bilanci. Ook bij Febeltex, de werkgeversorganisatie van textielbedrijven in België, zijn de man en de firma volslagen onbekend.
Bij voetballend Antwerpen rinkelt er wel een belletje. René Snelders bevestigt dat er contact was met Germinal Beerschot, zij het eenmalig. Eind oktober, begin november 2004 moet dat zijn geweest, als de ereondervoorzitter het zich goed herinnert. Niet recht- streeks met de Chinees, maar via makelaars die hem aan de club voorstelden. Hun namen lost hij niet, wel dat het goede bekenden zijn van Beerschot. Ook over de Chinees kan hij verder helaas niets kwijt. Meer dan een stukske papier met een naam op, niet eens een briefhoofd, zag hij nooit. “Het was een beetje een Abramovich-verhaal. In januari zouden hier al nieuwe spelers neerstrijken, maar zover is het dus niet gekomen. We hebben er niks meer van gehoord.” Maar geïnteresseerd was Germinal Beerschot wel. “Wij zijn altijd geïnteresseerd in geld.”
Bij Antwerp zeker ook. Ook daar zouden de Chinezen zich hebben aangeboden, maar op de Bosuil valt Paul Bistiaux uit de lucht. De enige Chinees die hij van dichtbij zag in zijn club, is Dong Fangzhuo, de eerste Chinese profvoetballer in België, door Manchester United uitgeleend aan de Great Old.
Niet ver van Antwerpen ligt Lier en daar, zingt het al maanden in het rond, is het dankzij Chinese centen dat ze hun licentie voor het nieuwe seizoen vast kregen. Helemaal onwaar is dat niet. En of ze er Zhe Yun Ye kennen !
Oktober was het, toen Gaston Vets in de wagen werd opgebeld door een makelaar. Die had een Chinees die geïnteresseerd was in de volledige overname van Lierse. “Geen belangstelling”, antwoordde Vets, op dat moment nog voorzitter van de club, aangezien hij kort bij een akkoord stond met de stad over de overname van het stadion. Maar toen dat akkoord in november afsprong, herstelde Lierse zelf het contact met de makelaar. “Wij wilden praten”, zegt Vets, die eraan toevoegt op de wedstrijd in Moeskroen (31 oktober 2004) “door iemand” te zijn voorgesteld aan een Chinees. Een week later liep hij hem op een andere wedstrijd opnieuw tegen het lijf.
Midden januari kwamen ze bij Lierse naar eigen zeggen tot de ontdekking dat Zhe Yun Ye – want om hem ging het – zijn zinnen eigenlijk op GBA had gezet. Vooral vanwege de NV-structuur van de club : door aandelen te kopen zou hij vrij gemakkelijk de totale controle kunnen verwerven op het Kiel. Zo ver stonden die plannen al, dat hij spelers benaderde. Spelers van Lierse ook, die hun club daarover inlichtten. “Hij beloofde hen astronomische bedragen”, weet Chris De Nijn, de clubadvocaat die later Vets zou opvolgen als voorzitter.
Zhe veranderde het geweer van schouder. Hij liet Lierse weten af te zien van de overname van GBA, naar zijn zeggen omdat het niet de eigenaar is van zijn stadion. Lierse is dat wel. Na de thuiswedstrijd tegen Westerlo, de eerste na de winterstop (22 januari 2005), werd Zhe door De Nijn in het spelershome aan enkele spelers voorgesteld als potentiële nieuwe investeerder. Ook nadien zagen de spelers hem geregeld nog in het stadion verschijnen.
De gesprekken met Lierse vonden plaats in een Antwerps hotel. Zhe was meestal alleen en sprak een gebrekkig Frans. Soms was er een tolk bij, maar zelfs dan verliep de communicatie moeilijk, blijkbaar wegens hun verschillende dialecten. Kolderiek was het soms wel. Ook enkele spelers van Germinal Beerschot met wie hij goed bekend bleek te zijn, zoals Daniel Cruz (die goede contacten onderhoudt met Bob van Jole, kenner van de Zuid-Amerikaanse spelersmarkt en sinds kort werkzaam bij Cruz’ nieuwe club Lierse) en Mohammed Messoudi liepen in en uit. Messoudi bevestigt dat hij de Chinees een paar keer ontmoette.
Lierse en Zhe, in aanwezigheid van zijn Belgische advocaat, kwamen uiteindelijk tot een akkoord. Met een uitstapclausule én een voorafbetaling voor als hij zijn financiële verplichtingen niet zou kunnen nakomen. Ondertussen had De Nijn hem via zijn advocatennetwerk laten natrekken in China. Uit die informatie bleek dat zijn verhaal niet helemaal klopte. Ook Vets was er niet meer zo zeker van en begon te twijfelen : “Hij wilde op korte termijn zoveel in Lierse investeren dat het een topclub werd. Hij sprak van spelers van Inter Mi- laan, zou de linksback van AS Roma voor ons kopen… Ongelooflijk ! Zo ongelooflijk dat wij, enfin, ik toch, er bang van werd.”
Zhe ontpopte zich als een groot spelerskenner, al noemde hij hen wel altijd bij hun rugnummer. In België was hij vooral “zot” van Datti, van Conceiçao ook, van Engelaar. En van trainer Paul Put. Het was zijn droom om met Lierse naar Sjanghai te gaan en daar te pronken met zijn verovering. “Hij was enorm fier”, zegt De Nijn. “Chinezen scheppen er een groot genoegen in ons Europeanen te laten zien wie het geld heeft. Waarschijnlijk was hij een rijkeluiszoontje dat is weggestuurd en wilde bewijzen dat hij ook iets kan. Een gek, volgens mij.”
Dat een voetbalclub runnen ook met veiligheid, jeugdwerking en horeca te maken heeft, ontging Zhe volkomen. Het contact vertroebelde, zijn dictatoriale trekjes kwamen bovendrijven en toen puntje bij paaltje kwam, bleek hij niet met het beloofde geld over de brug te kunnen komen. Naar verluidt doordat zijn zakenpartners in China hun steun introkken, omdat hij hier met te grote bedragen goochelde. Lierse beriep zich op de uitstapclausule. De Chinees vertrok, met achterlating van “een aanzienlijk bedrag”, zij het volgens Vets minder dan de 500.000 euro die links en rechts is genoemd. “Hebben wij dan slecht gewerkt ?”, grijnst De Nijn.
Over de reden waarom Lierse toch zo ver meeging met Zhe, moeten Vets en De Nijn niet lang nadenken : “Wij waren wanhopig op zoek naar geld. En ploegen die geld nodig hebben, zijn de enige waar zo’n man een kans maakt.”
Ook Club Brugge kreeg een Chinees over de vloer, maar niet Zhe Yun Ye. Makelaar René Vijt presenteerde er een paar maanden geleden, euh… ” Gao Qi“, leest bedrijfsleider Filips Dhondt van het naamkaartje af.. “G, a, o. Q, i. Gao Qi. Een makelaar met een Fifalicentie. We hadden een goed, intensief gesprek, maar deden geen zaken.” Het ging niet over Chinese investeerders, aldus Dhondt, wel over de eventuele komst van Aziatische spelers. “Hij kwam het terrein verkennen, de Europese markt. Terwijl wij bekijken hoe we het product Club Brugge op de Aziatische markt kunnen brengen. De piste is zeker niet afgesloten.” Gao Qi is de manager van Antwerpspeler Dong Fangzhuo.
Zhe Yun Ye, zo valt zowat overal te horen, maakte zijn entree in het Belgische voetbal via La Louvière. Voorzitter Filippo Gaone moet glimlachen om zoveel eer. “Ik heb hem ontmoet in Oostende, in Lierse, op GBA – waar nog ? Een beetje overal, het was echt niet moeilijk om hem tegen het lijf te lopen.” De allereerste keer herinnert hij zich niet meer. Oktober, november vorig jaar misschien ? Gaone blaast. “Véél langer geleden. Ohlala ! Járen geleden. Altijd op wedstrijden. Ik vraag me af of het niet was toen Geel nog in eerste klasse speelde. Chinezen zijn discreet, weet u. Ze zijn overal, maar je ziet ze niet.”
Over wie hem met Zhe in contact bracht, blijft hij vaag. Niet Allatta, niet Stéphane Pauwels, de vorig seizoen ontslagen sportief manager die daarna kortstondig aan de slag was bij Bergen. “Met de ene ben ik in een proces verwikkeld en de andere vermijd ik. Beeld u dus maar niks in.” Ook met zijn eigen zakelijke activiteiten heeft het niks te maken, zegt Gaone. De Italo-Belg doet in vrijetijdskleding, die hij overal ter wereld laat fabriceren. Ook in China, waar hij elk jaar minstens één keer naartoe reist. Sinds enkele maanden heeft hij zich op sectoren met meer perspectief gegooid : cosmetica en tuinartikelen. “De textiel gaat kapot hier. De Chinezen eten ons op, maar daar vertel ik niks nieuws mee.”
De Chinese belangstelling voor ons voetbal, vermoedt Gaone, kadert in hun wereldwijde machtsgreep in alle domeinen. “Misschien wil zo iemand hier investeren in een club om vervolgens onze voetbalknowhow naar China te transporteren. Alleen begreep ik niks van zijn verhaal. Ik ben geen man die zijn tijd verliest, ik kom graag direct tot de kern van de zaak. En dat is : mijn club moet er beter van worden. Maar niet op een manier die – hoe moet ik dat zeggen – niet katholiek is.” Concreter wordt Gaone weerom niet.
Ook Mogi Bayat houdt zich op de vlakte. De manager van Charleroi kreeg telefoon begin april. “Een tussenpersoon vroeg om een afspraak, maar ik heb hem die niet gegeven. Wij hebben geen investeerders nodig op dit moment. Ik heb die Chinees dus nooit gezien. Ik hoor wel dat hij close was met Lierse. Dat hij één of twee spelers voor hen kocht. Maar weet u, er doen zoveel dwaze geruchten de ronde.” De tussenpersoon was “iemand uit Brussel”, die hij zegt niet te kennen.
Gaandeweg begon Zhe ook in de tweede klasse op te duiken. Aan de zijde van Pietro Allatta woonde hij verscheidene wedstrijden van de eindronde bij. Luc Devroe, manager van Roeselare, kreeg voor het eerst telefoon van Allatta in de week van de laatste competitiewedstrijd. “Hij zei dat hij de manager van Silvio Proto is en dat hij investeerders van 1 miljoen euro had. Hij vroeg om een onderhoud met mij en de voorzitter. Een paar dagen later belde hij nog eens. Maar ik geloof niet zo in mensen die met 1 miljoen euro staan te zwaaien, ik weet namelijk hoeveel moeite het kost om een shirtsponsor van 200.000 euro te vinden. Ik vond het een rare zaak, zeker met die verhalen na WaaslandûGeel in de eindronde. Want is Allatta ook niet de manager van La Placa ? Na onze 9 op 9 in de eindronde belde hij weer. En na de 12 op 12 weer, vijf of zes keer. Hij sprak berichten in met de vraag om dringend terug te bellen. Ik heb niet gereageerd.”
Bij KV Kortrijk hing begin juni Sté- phane Pauwels aan de telefoon bij bestuurslid Tony Coorevits. Hij liet Coorevits weten dat er een Chinees voorstel op komst was. “Wij staan voor alles open”, aldus Coorevits, die zegt Pauwels héél goed te kennen. “Wij zoeken nog een shirtsponsor. Maar toen hij zei dat het over een machtspositie ging in de club, heb ik geantwoord dat dit moeilijk zou worden. Ik wacht af.” Twee weken later is Coorevits korter van stof. “Ik heb er niets meer van gehoord. Waarom belt u Pauwels zelf niet ?”
Ook SK Ronse, stad van textielindustrie op de grens van Henegouwen en West-Vlaanderen, kreeg Chinees bezoek. Volgens clubmanager Yves Van Coppenolle is het zeker twee maanden geleden dat hij er nog van hoorde. Aan de basis van het contact lag Daniel Striani, een voormalig journalist van de krant La Dernière Heure. Striani is de makelaar van Ronsespeler Jinks Dimvula (ex-Standard). Hij is geassocieerd met Nenad Petrovic, wiens vriendin de commercieel directrice is van Bergen.
Van Coppenolle : “Hij belde dat hij iemand had die wilde investeren in een ambitieuze tweedeklasser. Ik heb die Chinees dan een paar keer ontmoet. Later heb ik hem nog eens willen bellen, maar zijn nummer was veranderd. Alles bij mekaar zijn het veel woorden voor niks geweest. Luchtkastelen. Maar het is crisis in het voetbal, dus iedereen vliegt erop. Eerst ging het om 1 miljoen euro, dan om 500.000 en ten slotte nog om 300.000 euro. Op den duur was het om te lachen. In Bergen hebben ze het uitgepluisd en het resultaat was dat het inderdaad niks voorstelt. Dit was een kleine garnaal die zich voordeed als een grote man. Hij was ook niet groot, 1 meter 40 of zo ( lacht). Maar mannen als Hitler en Napoleon waren óók kleine mannekes, hé. We hebben hier een half uurtje over gediscussieerd in de beheerraad en beslist om het niet te doen.”
Van Coppenolle ként de Chinezen, zegt hij. Hij zit zelf in de textielbusiness en doet ook zaken met China. “De textiel gaat kapot. Dat ze zich nu ook op het voetbal gooien, is een teken aan de wand. Ze eten ons rauw op.” Maar een verhaal in Sport/Voetbal Magazine ? Nee, dat lijkt hem echt geen goed idee. “Wat is er allemaal niet gezegd ? Dat het om witwaspraktijken ging. Zelfs dat het een gokker was. Maar ik sta recht in mijn schoenen. Allatta ? Ken ik niet. Ik had wel al van hem gehoord, maar ik werk niet met managers.” Toch telde Ronse tot voor kort niet weinig spelers die van Bergen en La Louvière kwamen, twee clubs waar Allatta meer dan een voet tussen de deur heeft. Maar Van Coppenolle is niet van zijn stuk te brengen : “Ik ken Allatta niet.”
En toen dook Zhe Yun Ye plots op in Finland. Al tijdens de eindronde van de tweede klasse, nog voor het contract met Geel was opgeblazen. Binnen de kortste keren bereikte hij een akkoord met AC Allianssi, dat hij liet omvormen in een vennootschap waarvan Olivier Suray, die hij binnenhaalde als sportief directeur, 90 procent van de aandelen in handen heeft. Volgens voorzitter Erkki Alaja bezit de ‘oude’ club de overige 10 procent. Een rist spelers uit België volgde Suray (ex-speler van Bergen en La Louvière), onder wie Jean-Pierre La Placa (ex-Bergen), Mustapha Douai en Hocine Chebaiki (allebei ex-Bergen en Ronse) en Sergei Omelianovitch (ex-Geel). Daarna kwam de aanstelling van Thierry Pister (ook al ex-Bergen en Ronse) als trainer. Op de Finse tv verklaarde Suray vorige week dat het Finse voetbal van een laag niveau is en niet professioneel, en dat daarom een nieuwe trainer en goede spelers nodig waren.
AC Allianssi was niet de eerste club in Finland waar Zhe zich aanbood. Eerder verscheen hij bij Tampere United in het gezelschap van… Gaston Peeters. Peeters staat samen met Bob van Jole in voor de dagelijkse leiding bij Lierse, vanwaar hij Zhe kende. “Ik bracht hem met Finland in contact via een Zweedse makelaar die ik al jaren ken : Marco Blazevski. Dat is alles. Waarom Finland ? Dat weet ik ook niet. Ik ben er toen bij geweest, maar ben weer vertrokken en hij is gebleven. Blijkt dat hij daarna bij een andere club is terechtgekomen. Dat heb ik toch gelezen, ik ken de naam zelfs niet. Voor de rest heb ik daar niks mee te maken.”
Allianssivoorzitter Alaja laat zich echter ontglippen dat Peeters als consultant bij de overname betrokken was. “Ik ken hem, ja”, zegt de Fin. Over wie er verder achter de constructie zit, bewaart hij het stilzwijgen. “Véél mensen, maar wij zijn honderd procent tevreden. Denkt u misschien dat er iets niet fairplay is ?”
Net als Alaja zegt Peeters dat hij Pietro Allatta nooit heeft ontmoet of gesproken. “Ik weet alleen dat hij de manager van Proto is”, zegt Peeters. Aan de coördinaten van Zhe kan de Lierse transferverantwoordelijke ons ook al niet helpen. “Nee, die heb ik niet meer. Hij had een Belgisch GSM-nummer, maar dat schijnt hij niet meer te hebben.”
Bij Tampere United is de clubmanager als de dood om toe te lichten waarom zijn club heel snel besliste om af te zien van samenwerking met Zhe en Peeters. “Ik wil beleefd en correct blijven. Wij zijn blij dat er nieuwe mensen in het Finse voetbal willen investeren en dat Allianssi een oplossing vond. Maar voor ons was het geen goed voorstel. Daar wil ik het bij laten.”
door Jan Hauspie en Christian Vandenabeele
‘Het was een beetje een Abramovich- verhaal.’ (René Snelders)
‘Hij sprak van spelers van Inter Milaan, zou de linksback van AS Roma kopen… Ongelooflijk. Ik werd er bang van.’ (Gaston Vets)
‘Mijn club moet er beter van worden. Maar niet op een manier die – hoe moet ik dat zeggen – niet katholiek is. ‘ (Fillipo Gaone)
‘Wat is er allemaal niet gezegd ? Dat het om witwaspraktijken ging. Zelfs dat het een gokker was.’ (Yves Van Coppenolle)
