De x-factor van een normaal meisje

© ADIDAS

Ze heeft Baskische roots, ze is geboren in Venezuela, ze werd opgeleid in Catalonië en ze tennist voor Spanje. Maak kennis met de 24-jarige Garbiñe Muguruza, de gedoodverfde opvolgster van Serena Williams.

Garbiñe Muguruza buigt het hoofd. Ze heeft geen oog meer voor de microfoon. Een journalist stelt nog een vraag maar er komt geen reactie meer. Plots hangt er een vreemde stilte op de persconferentie. Hier en daar gaat nog wel de flits van een fototoestel af, als schoten voor de boeg. Muguruza blijft als versteend zitten, de blik op de grond gericht. Dan wordt duidelijk wat er aan de hand is: de Spaanse is in tranen uitgebarsten. Een paar snikken later wordt ze met zachte hand van het podium gehaald.

Het gebeurt allemaal op 4 juni van dit jaar. Muguruza is zonet uit Roland Garros gewipt, in de 1/8 finales was de Française Kristina Mladenovic in drie sets te sterk. Nochtans had Muguruza het toernooi in 2016 nog gewonnen en was ze ook dit jaar torenhoog favoriet door de afwezigheid van de zwangere Serena Williams. Maar het was niet de uitschakeling die haar uit haar lood had geslagen, het was vooral de reactie van het publiek die haar dwarszat. Dat supporterde luidkeels voor Mladenovic, een landgenote. Niet verrassend in een chauvinistisch land als Frankrijk. ‘Ik had iets meer respect verwacht als titelverdedigster’, klonk Muguruza achteraf.

Het is niet de eerste keer dat de Spaanse moeite heeft om om te gaan met haar emoties. Insiders zien haar als de opvolgster van de 36-jarige Serena Williams, maar denken dat haar gevoeligheid het enige is dat haar zou kunnen afremmen. Zelf heeft ze daar een andere mening over: ‘Ik ben heel emotioneel. Ik beleef het tennis heel erg en het is moeilijk om de emoties het spel nooit te laten beïnvloeden. Maar ik denk dat ik het alleen beter moet leren beheren. In het tennis ben je zelf vaak je ergste vijand. Je staat er alleen voor en je moet met fouten overweg kunnen, aanvaarden dat je ontelbaar veel keren de mist in zal gaan.’

Op het veld probeert ze zichzelf in toom te houden, te robotiseren haast. ‘Je moet al je emoties in een lade in je hoofd steken, zo van: dit niet, dat ook niet, … Soms moet je zelfs een beetje actrice zijn. Vaak zet ik op de court mijn pokerface op en doe ik alsof ik kalm ben, maar van binnen ben ik gespannen.’

Rolmodel

Goed een maand na haar vroegtijdige uitschakeling op Roland Garros wint ze Wimbledon. In de finale veegt ze Venus Williams van de baan: 7-5, 6-0. Drieëntwintig jaar na Conchita Martínez is Muguruza nog maar de tweede Spaanse ooit die op het heilige gras de beste is. Het levert haar in september ook de nummer 1-positie op de WTA-ranking op. Alleen Arantxa Sánchez Vicario deed haar dat voor. De Catalaanse stond in 1995 twaalf weken aan de top van het vrouwenklassement. En hoewel Muguruza ondertussen de Roemeense Simona Halep alweer moest laten voorgaan, is het slechts een kwestie van tijd tegen dat ze de prestatie

van Sánchez Vicario verbetert. Ook diens recordaantal grandslamoverwinningen (drie) zal binnenkort de prullenbak in kunnen, Muguruza heeft er nu al twee en ze is pas 24.

De opgang van Garbiñe – met een tilde op de -n, daar sprak ze in het verleden toernooidirecteuren op aan als dat verkeerd geschreven werd – mag niet verrassen. Ze kreeg het tennis van jongs af ingelepeld. Ontelbare keren gaf haar moeder Scarlett Blanco haar de papfles aan de rand van een tenniscourt, waar Igor en Asier, de twee broers van Garbiñe, aan het spelen waren. Toen ze zes maanden was, kon ze al stappen. En nog voor ze twee jaar was, kon ze al rolschaatsen. Daarna was het alleen nog tennis, tennis, tennis. ‘Ik ben tennis, ik werd bijna geboren om te tennissen. Ik herinner me niet dat ik ooit een andere sport gedaan heb.’

Geboren werd ze trouwens niet in Spanje, maar in het Venezolaanse Caracas. Haar moeder is van Venezuela, haar vader José Antonio een Bask die naar Caracas emigreerde en er een metaalbedrijfje opstartte. Toen ze zes jaar was, verhuisde het gezin naar Barcelona, waar de drie kinderen ingeschreven werden in tennisclub Bruguera Academía. Daar bleek al snel dat Garbiñe meer talent had dan haar twee oudere broers samen.

Op een gegeven moment moest ze de keuze maken: Spanje of Venezuela, voor welk land wilde ze uitkomen? Ze dacht er maandenlang over na. ‘Dat was een belangrijke beslissing voor mij. De twee landen zitten in mijn bloed en in mijn hart.’ Het werd uiteindelijk Spanje, dat al een tijdlang snakt naar vrouwelijke rolmodellen in de sport. Bij de mannen zijn ze legio: Rafael Nadal, Fernando Alonso, de pas gestopte Alberto Contador, … om over voetballers als Andrés Iniesta, Isco en anderen nog maar te zwijgen. Spanje heeft wel vrouwelijke supersterren, zoals Mireia Belmonte in het zwemmen en Carolina Marín in het badminton, maar tennis spreekt er veel meer tot de verbeelding. ‘Als er een meisje naar me komt en ze me zegt dat ze wil spelen zoals ik, dan word ik emotioneel’, aldus Muguruza. ‘Hoe meer succes je hebt, hoe meer verantwoordelijkheid. Je moet alles goed doen omdat heel wat mensen je de hele tijd observeren. Dat is moeilijk want je bent niet perfect. Ik wil dat vrouwen zich met mij identificeren omdat ik een normaal meisje ben dat alles geeft om haar dromen te bereiken.’

Bambi en marketingmachine

Garbiñe Muguruza wordt begeleid door het managementbureau IMG, haar manager is een Nederlander die luistert naar de naam Olivier van Lindonk. Hij zag Muguruza voor het eerst aan het werk toen ze negentien was en nummer 112 van de wereld. ‘Mijn baas zei: ga maar kijken. Het was ergens op baan 28 en het was 43 graden’, vertelt Van Lindonk in het NRC Handelsblad. Hij zag meteen de potentie, al was ze ‘nog een beetje bambi’ door haar tengere postuur. ‘Ze had een goede service en forehand, maar was nog niet constant.’

Dat constante heeft ze nog altijd niet. Vorig jaar had ze, na winst op Roland Garros, een dipje. Ze dacht dat het allemaal vanzelf zou gaan, zei ze er later over. In 2017 gaat ze meer op haar eten letten. ‘Ik eet niks van zoetigheden meer en frisdrank laat ik ook. Vroeger at ik een pizza wanneer ik er zin in had, dat doe ik nu niet meer.’ Het werpt uiteindelijk zijn vruchten af. Na Wimbledon wint ze ook nog het toernooi van Cincinnati, waar ze in de finale Simona Halep kansloos laat (6-0, 6-1). Het is de eerste keer dat ze twee toernooien op een jaar wint. ‘Ik heb nu meer ervaring. Ik weet nu bijvoorbeeld dat het niet is omdat je net een grandslamtoernooi gewonnen hebt, dat een kleiner toernooi een makkelijke prooi is. Het gaat vooral om hard werken en elke dag afzien.’

Voor Van Lindonk is het duidelijk: ‘Garbiñe kan de plaats innemen van Serena Williams en Maria Sjarapova, maar stap voor stap.’ Ze heeft de x-factor: jong, aantrekkelijk, en een sterke persoonlijkheid. Op de persconferentie na haar winst in Wimbledon charmeert ze iedereen. Ze prijst Venus Williams als rolmodel en als haar gevraagd wordt met wie van de mannelijke finalisten – de finale moet dan nog gespeeld worden – ze het liefst wil dansen op het traditionele kampioensbal, antwoordt ze gevat: ‘Roger Federer. Ik wil zien of hij even elegant is op de dansvloer als op de court.’

Bij IMG waken ze erover dat Muguruza niet te snel naar voren geschoven wordt als boegbeeld van een nieuwe generatie, maar het WTA-circuit heeft nieuwe sterren nodig. Van Lindonk schermt zijn protegé af. Hij wil voorkomen dat ze in een vergelijkbaar scenario terechtkomt als ex-supertalent Eugenie Bouchard, in 2014 halve finaliste op de Australian Open en Roland Garros én finaliste op Wimbledon, maar nu weggezakt tot plaats 80 op de WTA-ranking. Feit is dat de zakelijke interesse in Muguruza toeneemt. Van Lindonk: ‘Als Garbiñe nog meer gaat winnen, kan ze een van de meest marketable tennissters worden, en kan ze twintig tot dertig miljoen euro gaan verdienen.’

De toekomst lacht haar toe, maar de nummer 1-positie ligt niet zomaar voor het grijpen. Er zijn veel kapers op de kust: Karolina Pliskova, Jelena Ostapenko, Johanna Konta, Simona Halep, om er maar een paar te noemen. En achter de schermen stoomt een 36-jarige mama zich klaar voor haar comeback: Serena Williams is nog niet klaar met het tennis. Het worden interessante tijden in het WTA-circuit…

DOOR STEVE VAN HERPE – FOTO’S ADIDAS

‘Soms moet je in het tennis een beetje actrice zijn. Vaak zet ik op de court mijn pokerface op.’ Garbiñe Muguruza

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content