De zomer van de trainers

Met het vertrek van Claude Makelele bij AS Eupen is het aantal clubs in 1A dat nu in vergelijking met één jaar geleden met een andere trainer in zee gaat gegroeid tot twaalf. Alleen Standard, Zulte Waregem, STVV en Antwerp gaan door met dezelfde trainer, ook al leek de positie van László Bölöni op de Bosuil een tijdje ter discussie te staan.

Dat Eupen nu met Claude Makelele brak op een moment dat de trainingen moesten herbeginnen, kwam zeer vreemd over. Het was al langer bekend dat Makelele weinig toevoegde aan het spel van de ploeg en dat de meeste spelers compleet op hem waren uitgekeken. Ze ergerden zich ook aan zijn extreme humeurschommelingen. Het is nu zoeken naar een opvolger. Zoals dat overal steeds meer gebeurt. Bij de zestien clubs die vorig seizoen aan de competitie in 1A begonnen, kwam het in goed vijf seizoenen tot 91 trainerswissels. Een koers van stabiliteit blijkt alleen Zulte Waregem te varen, al nemen trainers nu ook zelf gemakkelijker het initiatief om weg te gaan.

Deze zomer staat veel meer in het teken van al die trainerswissels dan van de komst van nieuwe spelers. Die coaches moeten voor nieuwe accenten zorgen. En steeds weer hoor je ze op dezelfde manier praten. Zo zei Vincent Kompany vorig weekend tijdens een bijeenkomst met zijn staf en andere departementen dat iedereen het gevoel moet krijgen dat er een visie wordt gevolgd en dat iedereen beter moet worden. Dat klinkt mooi, maar het is de evidentie zelf. Geen enkele trainer zal beweren dat een club geen visie moet hebben. Ze willen allemaal attractief voetballen, zoals ook de nieuwe T1 van paars-wit, Simon Davies, verkondigde.

In goed vijf jaar kwam het tot 86 trainerswissels.

Er valt bij Anderlecht veel werk te verrichten nu de bezem wordt gehaald door vrijwel de volledige spelersgroep. Een staaltje van groot vakmanschap zal het zijn als Vincent Kompany er zonder trainerservaring in zal slagen daar snel een geheel te vormen, vooral ook omdat het niet duidelijk is met welke kern hij echt aan de slag gaat.

Vanaf deze week moet ook Philippe Clement zijn filosofie op Club Brugge overplanten. Blauw-zwart deed financieel een uitstekende zaak door Wesley voor 25 miljoen euro te verkopen aan Aston Villa. Niet echt een topclub, maar een topspits is de Braziliaan dan ook niet. Voor Club was hij door zijn balvastheid wel een belangrijke schakel. Met het binnengekomen geld kan er nu op zoek worden gegaan naar versterking en allicht een nieuw geraamte. Net zoals KRC Genk, dat volgende week woensdag als laatste club met de trainingen herbegint, dat moet doen. Felice Mazzu staat daar voor een moeilijke opdracht nu verschillende sleutelspelers weg willen en sommigen, zoals Roeslan Malinovski, het kennelijk via een vechtscheiding hard gaan spelen.

Racing Genk moet erover waken dat het straks na het feest niet met een kater ontwaakt. Voorlopig is er alleen de komst van de begenadigde maar zeer grillige Theo Bongonda. Anderzijds heeft Mazzu in Charleroi al herhaaldelijk bewezen dat hij in korte tijd een nieuwe ploeg kan samenstellen.

Nog tot eind augustus hebben de clubs de tijd om hun kern te versterken. De meeste verenigingen zijn afhankelijk van uitgaande transfers voor ze zelf in actie kunnen schieten. Een voorbereidingsperiode zoals vroeger bestaat er al lang niet meer. Toen werden nieuwe patronen gekweekt en kregen vriendschappelijke wedstrijden door de aanwezigheid van nieuwe spelers veel belangstelling, ook en vooral bij de supporters.

Nu wordt er in de aanloop naar de competitie vooral een fysiek fundament gelegd. En is het voor de trainers beginnen en herbeginnen. Zeker bij die clubs die in deze zomer vol procedureslagen nog niet weten in welke reeks ze definitief gaan belanden.

Claude Makelele
Claude Makelele© belgaimage
Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content