Sinds wanneer zijn jij en Robbie officieel man en vrouw ?

“We trouwden twee jaar geleden op 1 juni. Met de hele ploeg van Sint-Truiden als genodigden en ook oudgedienden als Patrick Teppers en Filip Fiers waren van de partij. Peter Delorge trad op als de getuige van Robbie, Manuela, de vriendin van Peter, als mijn getuige. Het was een leuk feest, maar mocht ik het overdoen, dan zou ik eerder kiezen om op vakantie te gaan met Peter en Manuela en ergens op een strand trouwen. Dan kun je toch meer genieten van het moment, denk ik. Peter is een goede vriend van Robbie en Manuela een van mijn beste vriendinnen. Ik ben een sms-verslaafde : de hele dag stuur ik berichtjes naar Manuela, tot Robbie er kwaad van wordt ( lacht).” ( Robbie : “Mocht Manuela er niet zijn, dan zou dat ons minstens 200 sms’jes per week besparen.”)

Jullie zaten samen in de klas, op welk moment besluit je dan een koppel te vormen ?

“Op een schoolreis naar Trier hebben we voor het eerst arm in arm gelopen. Ik herinner me nog goed dat heel de klas zich afvroeg wat er gebeurde ( lacht). Ik had een goede vriendin verteld dat ik Robbie wel zag zitten, maar dat ze dat niet mocht vertellen tegen de anderen. In die tijd stond het immers niet hip om met een jongen van dezelfde leeftijd te verkeren. Je kunt al raden dat die vriendin Robbie toch inlichtte. Bleek dat hij dezelfde gevoelens voor mij koesterde. Eigenlijk een vreemde wending, want tot dan diende ik altijd als tussenpersoon om Robbie op de hoogte te brengen van interesse van andere meisjes.”

Vond je het niet lastig om samen in de klas te zitten ?

“Neen, want na een jaar veranderde Robbie van school. Tijdens zijn laatste twee jaar zat hij op een bakkerschool.”

Woonden Robbie en jij al samen voor jullie trouwden ?

“Ja, toen Robbie negentien was, kwam hij bij mij en mijn moeder inwonen. Daarna kochten we samen een appartement in Zonhoven, maar daar kon ik niet echt aarden. Ik voelde mij er te ver verwijderd van mijn familie. Ik ben erg gehecht aan mijn familie en heb volk rond mij nodig. Vroeger kwam mijn moeder zelfs bij mij slapen als Robbie op winter- of zomerstage ging. Het samenwonen op zich heeft nooit voor grote problemen of verrassingen gezorgd. Waarschijnlijk omdat we elkaar al heel lang kenden. Het enige wat Robbie moest leren, was meer mee te helpen in het huishouden. Je moet er een beetje achter zitten. ’s Morgens leg ik bijvoorbeeld geregeld een lijstje met huishoudelijke taken op tafel. Ik heb zelf ook een fulltime job, dus dan is het fijn als je ’s avonds thuiskomt en merkt dat de was geplooid is, of zo. Ik denk ook dat wij elkaar perfect aanvullen. Robbie heeft een eerder introvert en rustig karakter, ik ben meer extravert en sociaal.”

Wat voor werk doe je ?

“Ik zit op het verzending- en boekhoudingdepartement van een industriële drukkerij in Genk. Wij maken houtimitaties die we drukken op papier en die dan naar meubelfabrieken gestuurd worden. Ik heb eerst zes jaar Latijn gestudeerd, daarna drie jaar secretariaat-talen aan de hogeschool in Hasselt. Meteen na het behalen van mijn diploma kon ik in Genk aan de slag. Ik werk er nu al vijf jaar. Ik ben niet het type om de hele dag thuis te blijven, dan word ik gek.”

Denken jullie al aan gezinsuitbreiding ?

“We willen graag kinderen. Eentje, of misschien twee. Robbie wil een jongen en een meisje. Voor mij maakt het niet uit, als ze maar gezond zijn. Maar we gaan sowieso wachten tot ons huis af is.”

door Matthias Stockmans