Degradatiekandidaat bijna kampioen

© BELGAIMAGE

In de prognoses van onze gloednieuwe Competitiespecial (25 juli) werd voor Royal Excel Mouscron de laatste plaats voorspeld. Dat was 22 jaar geleden ook zo.

Reikhalzend keken ze bij nieuwkomer Excelsior Mouscron uit naar onze competitiespecial voor het seizoen 1996/97. Zeven jaar nadat de club van Jean-Pierre Detremmerie vierde klasse ontsteeg, dwongen Les Hurlus de historische promotie af via de eindronde.

Razend waren ze, maar ook ferm geprikkeld, toen ze bij de prognose voor hun ploeg lazen: degradatiekandidaat. ‘De helft proeft voor het eerst van eerste klasse, de andere helft werd er al te licht bevonden’, stond er meedogenloos. Met een nagenoeg ongewijzigde kern, op nieuwkomers Mbo en Emile Mpenza na, die bij mede-eindrondeconcurrent Kortrijk werden weggehaald, en zonder topschutter Piet Verschelde, was trainer Georges Leekens not amused: ‘Ik heb dat blad onder de neus van de spelers geduwd. Ze waren er al niet gerust in, nu zijn ze echt in paniek. Dank u wel, hoor.’ Later zou de trainer toegeven dat hij zich geen betere motivatie had kunnen inbeelden dan de achttiende plaats die iedereen de ploeg vooraf toedichtte.

Op de eerste speeldag won Excel uit bij Lommel, en in zijn eerste thuismatch klopte het voor 5000 man Lokeren. Voor de derde wedstrijd, de topper thuis tegen Anderlecht, liep Le Canonnier vol. Liefst 9500 man, 500 meer dan de maximumcapaciteit, daagde op in een stadion waar geen kat meer bij kon, op een avond waarop evenveel Nederlands als Frans werd gesproken op de tribunes. De ploeg speelde voor een zwaar aangeslagen Leekens, wiens vrouw vier dagen voor de match een hersenbloeding had gehad, waardoor Gil Vandenbrouck en Geert Broeckaert de coaching voor hun rekening namen. Laurent Dauwe, ex-Gent, zorgde voor de meer dan verdiende gelijkmaker tegen een bleek Anderlecht (1-1).

Bij de winterstop stond Mouscron verrassend nog altijd eerste. ‘Toch kan ons doel de landstitel niet zijn, evenmin Europees voetbal. Dat is onrealistisch’, merkte Leekens een week voor de terugmatch op Anderlecht op. Tijdens dat gesprek moet hij al geweten hebben dat hij weg zou gaan. Twee dagen voor het interview in dit blad verscheen, probeerde hij, toen hij hoorde dat het nieuws die dag zou uitlekken, tevergeefs zijn voorzitter te bellen met de mededeling dat hij per direct bondscoach van de Rode Duivels werd. Op Anderlecht zaten, net als in de heenmatch Gil Vandenbrouck en Geert Broeckaert, op de bank. Ook zonder haar wondertrainer hield de ploeg stand (1-1) en behield na afloop vier punten voorsprong op de even verrassende nummer twee, SK Lierse, dat in dat jaar met de titel zou gaan lopen.

Uiteindelijk finishte een aangeslagen en moegestreden Mouscron derde. Veel hoger dan de prognose voor het seizoen had laten vermoeden en goed voor een allereerste Europese campagne met een paar sfeervolle verplaatsingen. Maar dat is weer een ander verhaal.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content