“Ik ga niet meer naar het voetbal als supporter, ik ga om goede matchen te zien.” Denis Asselman (62) is niet meer rechtstreeks bij het voetbal betrokken, maar hij leeft nog steeds voor de sport. “Vroeger was ik zeer gedreven. Misschien zelfs zo erg dat ik twee persoonlijkheden had. Die gedrevenheid zie ik ook bij Francky Dury en Dirk Geeraerd. Ik hoop dat het voor hen beter afloopt dan voor mij. Vandaag prijzen ze je de hemel in, maar morgen word je verguisd.” Hiermee verwijst hij naar zijn afscheid bij Denderleeuw. Jarenlang was Asselman trainer van de Oost-Vlaamse club. Hij loodste hen van eerste provinciale tot aan de poort van de eerste nationale. “Het is niet gelopen zoals ik had gepland, maar er is een tijd van komen en een tijd van gaan.”
Toch kijkt hij met een positief gevoel terug. “Ik ben trots op wat ik verwezenlijkt heb bij Denderleeuw. Maar ik was graag verder geraakt. Ik heb kansen laten voorbijgaan en daar heb ik spijt van.” Of er ooit nog plaats is voor hem op de trainersbank, weet Asselman niet. “Ik denk dat ik daar pas over kan oordelen, wanneer men mij vraagt. Zoiets hangt af van de aanbieding en van de club. Maar ik zeg nooit nooit.”
Denis Asselman volgt het voetbal in Denderleeuw, nu FCV Dender, nog van dichtbij. “De wedstrijden die ik er dit seizoen zag, waren stuk voor stuk goede wedstrijden. De ploeg werd dan ook niet voor niets kampioen.” De speciale band van de familie Asselman met Denderleeuw wordt volgend jaar opnieuw een beetje aangehaald. Zoon Patrick, vroeger nog speler bij onder meer Standard, wordt er hulptrainer.
Denis Asselman heeft na al die jaren een heleboel herinneringen aan zijn periode bij Denderleeuw. “De laatste wedstrijd van de eindronde zal ik nooit vergeten. We kregen Kortrijk op bezoek. Halfweg de wedstrijd barstte een onweer los, voetballen was bijna onmogelijk geworden. Ik blijf erbij dat wij gepromoveerd zouden zijn indien er in normale omstandigheden was gespeeld.” Ook de uitschakeling van Anderlecht in de zestiende finale van de beker van België staat in zijn geheugen gegrift. “We kwamen drie keer op achterstand, maar vochten terug. Als je dan als winnaar uit de strafschoppenreeks komt, is dat fantastisch.”
Dankzij deze herinneringen kijkt Asselman met een goed gevoel achterom. “Wanneer ik een balans van mijn carrière opmaak – en ik denk dat iedereen dat op een bepaald moment moet doen – dan is die positief tot zeer positief.”
LM
