22 januari 2006. LA Lakers – Toronto Raptors. Superster Kobe Bryant scoort voor de thuisploeg een waanzinnige 81 punten, het op een na hoogste aantal in de NBA-geschiedenis. Vier seconden voor het einde brengen 18.997 uitzinnige fans The Black Mamba een staande ovatie, in Bryants plaats mag een 23-jarige ploegmaat de match volmaken. Zijn naam: Devin Green, in 2008 al actief bij BC Oostende en na omzwervingen over de hele wereld sinds begin 2013 een van de sterkhouders van Spirou Charleroi.

De nu 30-jarige Amerikaan is vereerd dat hij getuige was van Bryants historische prestatie. “Ik word er nog altijd over aangesproken,” vertelt Green, “en herinner me ook nog elke seconde: hoe ik met open mond naar Kobes fenomenale moves keek, het moment dat coach PhilJackson mijn naam riep – zo’n 40 seconden voor het einde, net nadat Kobe zijn 81e punt gescoord had – de halve minuut die ik – zittend op het parket – op mijn vervanging wachtte, het stormachtige applaus van het publiek toen ik Kobe omhelsde en feliciteerde, en de vier seconden waarin ik zelf de match uitdribbelde.”

Green is wel de eerste om zijn cameorol te nuanceren: “Ik zal het later aan mijn kleinkinderen vertellen, maar beschouw het niet als het hoogtepunt uit mijn carrière. De vijf punten die ik negen dagen later in Madison Square Garden tegen de New York Knicks maakte, gaven me meer voldoening. Ik wil ook niet alleen herinnerd worden als de speler die Kobe Bryant verving toen die 81 punten scoorde.”

Op veel meer hoogtepunten kan Green nochtans niet terugblikken. In het seizoen 2005/06, zijn enige volledige campagne in de NBA, kwam hij op 82 matchen slechts 27 keer van de bank en scoorde hij gemiddeld 0,9 punten in 5 minuten, weliswaar voor een minimumsalaris van bijna 400.000 dollar. Later tekende de Amerikaan nog contracten bij Miami, San Antonio, Minnesota en New York, maar telkens werd hij kort erna gewaived.

Hoewel hij er niet doorbrak, is Green toch trots op zijn ene seizoen in de grootste basketcompetitie ter wereld. “Miljoenen Amerikaanse jongens willen naar de NBA, maar slechts een paar honderd kunnen die droom realiseren, hé. Het Lakersshirt van mijn eerste match tegen de Phoenix Suns (op 3 november 2005, toen Green 8 minuten speelde, nvdr) is zelfs een van mijn kostbaarste bezittingen. Symbool voor de duizenden uren training die eraan voorafgingen. Toen ik de eerste weken met Bryant en co trainde, kon ik dan ook nauwelijks vatten dat ik een van hen was. Met Kobe had ik zelfs een prima contact. Hij voelde zich niet te goed om een rookie als ik raad te geven: over wedstrijdvoorbereiding, lichaamsverzorging… In dat ene seizoen heb ik van hem meer over basket geleerd dan in al de jaren ervoor als collegespeler.”

“De beste band had ik met andere rookies als Ronny Turiaf (nu Minnesota Timberwolves, nvdr) en Andrew Bynum (nu Cleveland Cavaliers, nvdr). Ik hoor hen zelfs nog geregeld. Ook Kobe trouwens, heel af en toe, via sms. Niet over basketbal hoor, gewoon over persoonlijke zaken.”

Opvallend: Bryant is niet de enige NBA-supervedette met wie Green uren op een basketterrein stond. “Ik groeide op in Akron, Ohio, in dezelfde buurt als LeBron James (viervoudig MVP en tweevoudig NBA-kampioen van de Miami Heat, nvdr). Hoewel hij drie jaar jonger is, troefde hij als jonge tiener ‘oudere’ kerels als ik met gemak af op de playgrounds. Op dat moment natuurlijk niet leuk, maar achteraf ben ik heel blij dat ik zowel met hem als met Bryant samen gespeeld heb. Zo veel kunnen er dat niet zeggen, hé.”

DOOR JONAS CRETEUR