Een aantal Rode Duivels verhuisde deze zomer naar een andere club of kreeg een andere trainer. Hebben die keuzes gevolgen voor de speler en de ploeg die vrijdag in Schotland de ‘achtste finale in een reeks van tien’ speelt?
Wie met zijn land doorstoomt op de FIFA-ranking en vrijdag in Glasgow een achtste finale in een reeks van tien speelt, zoals bondscoach Marc Wilmots dat elke keer stelt, is ook hot op de transfermarkt. Steeds mooier wordt het kransje topclubs dat onze Rode Duivels opvrijt. Als we de selectie die Wilmots donderdag bekendmaakte, overlopen, zien we dat ze straks vrijwel allemaal met hun ploeg Europees aan de slag zijn. Alleen diepe spits Christian Benteke valt uit dat rijtje, naast Timmy Simons, al uitgeschakeld met Club, Sébastien Pocognoli, SimonMignolet en de mannen van Everton (het lot van Marouane Fellaini was bij het ter perse gaan nog niet bekend). Het is mooi, maar het was Marc Wilmots tijdens de oefenstage in de VS in de aanloop naar het duel tegen Servië wel een grote zorg. Maak straks toch de juiste keuzes, gaf hij zijn team waarschuwend mee. Deden ze dat?
Doelmannen
Simon Mignolet is de enige van de drie doelmannen die van ploeg veranderde. Kan zijn transfer de positie van Thibaut Courtois doen wankelen? In een eerste fase niet. Courtois (21) begint aan zijn derde campagne in dienst van Atlético Madrid, waar hij vorig seizoen de Trofeo Zamora kreeg, trofee die wordt uitgereikt aan de doelman met het minste tegengoals in La Liga. Zijn statistieken: minder dan één tegengoal per wedstrijd. Vorige week hield hij nog de nul in de return van de supercup tegen Barcelona. Zijn prestaties in de nationale ploeg zijn top: 19 selecties, 11 caps, 7 keer de nul in 11 matchen, waarvan 5 keer tijdens deze WK-campagne.
Ter vergelijking: op hun 21e speelde Petr Cech nog bij Sparta Praag (hij werd die zomer wel voor 5 miljoen euro naar Rennes getransfereerd), ontplofte Gianluigi Buffon net bij Parma (hij werd een eerste keer verkozen tot beste doelman van Italië), was Hugo Lloris (nu Tottenham en Frankrijk) nog titularis bij Nice, maar won Iker Casillas al wel twee keer de Champions League met Real. In het rijtje van de groten zit Courtois dus op schema. Nu al terug naar Chelsea was nog te vroeg, gezien de aanwezigheid van Cech. In Spanje blijven, straks CL, is een zeer goeie keuze. Mignolet is bij Liverpool wel zéér sterk begonnen, in zijn eerste drie competitiewedstrijden hield hij de nul. Onbetwist titularis bij de Reds, daar zal niemand aan tornen. Klaar voor het geval zijn concurrent wat overkomt. In de nationale ploeg al meer caps (13) en daarin ook vier keer de nul gehouden, maar Wilmots maakte een jaar geleden zijn keuze, en die ligt vast.
Verdediging
Slechts één Rode Duivel uit dit departement verhuisde van club. Toby Alderweireld, die in de loop van de WK-campagne de plaats van rechtsachter tot de zijne maakte. De aanvoerder van Ajax, op één jaar van het einde van zijn contract, heeft er een zomer met veel onderhandelingen en geruchten op zitten: Atlético Madrid, Liverpool, Arsenal, Leverkusen, afgewezen aanbiedingen van Spartak Moskou, Zenit Sint-Petersburg, Norwich City,… Het duurde tot eind vorige week voor er duidelijkheid kwam. Wat hij bij Ajax had, wist de 24-jarige: een vaste plaats centraal én het aanvoerderschap. Wat hij in Spanje gaat krijgen, weet hij ook: een plaats in de Champions League, ambities, top in Spanje. En een trainer – Diego Simeone – die zijn team graag ziet bikkelen. Zet Alderweireld zich daar ook door centraal in de verdediging, dan kan hij in/na Rio ook in de nationale ploeg die stek ambiëren. Wilmots liet hem daar al twee keer spelen, tegen Montenegro en Nederland. Twee keer vriendschappelijk, en twee keer was het aarzelend. Maar Alderweireld evolueert zeer goed.
Een paar verdedigers kregen nieuwe bazen: Jelle Van Damme en Laurent Ciman bij Standard. Ciman heeft er een beroerde zomer op zitten, maar is op de weg terug, zijn toekomst is uitgeklaard. Polyvalent én bereidwillig, naar de VS gevlogen vorige zomer voor slechts een paar uur, Wilmots heeft het geapprecieerd.
Maar dé vraag in de verdediging is: heeft de komst van Pep Guardiola gevolgen voor Daniel Van Buyten (35)? In de periode Wilmots is big Dan, onlangs nog sterk tegen Frankrijk, de vaste invaller als een van de centrale verdedigers Vermaelen of Kompany niet beschikbaar is. Tegen Schotland zijn ze allebei out. Voor Kompany, geregeld niet fit voor vriendschappelijke duels, is dat de tweede keer in een WK-kwalificatiewedstrijd. De vorige keer was in Macedonië, toen België met 0-2 won. Van Buyten speelde toen naast Vermaelen.
Bij Bayern zit hij in dezelfde situatie als bij de Rode Duivels: derde centrale verdediger. Bij zijn ploeg achter Dante en Boa-teng. Van Buyten speelt als Guardiola roteert, zoals tegen Freiburg, waar Dante zijn partner was.
Vraag is wie centraal naast Van Buyten zal spelen in Schotland. Wilmots moet voor het eerst in deze campagne beide centrale verdedigers vervangen. Tegen Montenegro speelde Vertonghen centraal, onder Wilmots de enige die tot de match tegen Frankrijk (blessure) alle wedstrijden meespeelde. Daarna werd hij de vaste linksback. Tegen Slovakije (ook vriendschappelijk) waren Kompany-Vermaelen achterin evenmin inzetbaar, en toen werd Van Buyten gekoppeld aan Lombaerts (een uur) en Van Damme (een halfuur). Lombaerts kende toen geen te beste avond, maar kon, ter vergoelijking, inroepen dat hij door de winterstop amper had getraind. Net als Witsel doet hij het nu in Sint-Petersburg wel goed. Vertonghen, verbaal sterk en straks de aanvoerder, heeft wel het voordeel dat hij bij Tottenham centraal voetbalt, en dat uitstekend doet.
Stel dat Wilmots voor Vertonghen kiest, wie wordt dan de linksachter? Niet Lom-baerts, die stond daar onder Wilmots één keer, maar dat is al van mei 2012 geleden. Dan is het kijken naar de ontwikkeling van Pocognoli bij Hannover. Op de openingsspeeldag van de Bundesliga zag het er even slecht uit, met een plaats op de bank. Maar nadien bedacht Mirko Slomka zich, en kreeg hij een basisplaats. Zijn quoteringen zijn nog niet super, maar tegen de Fransen speelde Pocognoli zich krediet bij elkaar.
Middenveld
Hebben de Rode Duivels in dit compartiment de juiste keuzes gemaakt? Jan Vertonghen haalde het naar aanleiding van de sage rond Gareth Bale nog aan: het zou beter zijn dat de transferperiode wat vroeger sluit, op het moment dat de teams aan hun competitie beginnen.
Marouane Fellaini zal hem zeker niet tegenspreken, na een zomer welles-nietes met Manchester United. Komt hij daar nog terecht, dan wordt het bikkelen, naast Michael Carrick en in de Champions League. Blijft hij bij Everton, dan is hij zeker van een centrale rol, iets dieper dan twee jaar geleden. Net als in de nationale ploeg, waar hij eerder naast Axel Witsel speelt, dan in steun van Benteke.
Tot het legioen Belgen in de Premier League is nu ook Nacer Chadli toegetreden, in een ploeg die met het geld van Bale al fors investeerde. Vorige week vroegen voetbalwebsites zich zelfs al of André Villas-Boas het wereldrecord ‘middenvelders kopen’ wilde breken. Moeten Chadli en Dembélé zich ongerust maken? Afgaande op augustus niet, wat september brengt, is afwachten. Toen Tottenham tegen Crystal Palace aftrapte, stonden er voor het eerst in de geschiedenis van de Premier League drie Belgen in één team aan de aftrap. In een topteam nog wel. In match twee bleef het trio in de basis, want ze passen wel goed in het spel van de Portugees, die zijn verdediging hoog wil laten spelen en de rest van het team energiek laat pressen. Zijn fast football leidt wel tot veel balverlies, het is een aanpak die zowel mentaal als fysiek zeer veeleisend is. Een ruime kern is dan ook nodig, gezien de Spurs ook nog in de Europa League actief zijn. Ze komen er dus allemaal wel aan hun speelminuten.
Axel Witsel is de vaste nummer zes: geen probleem voor hem, met Zenit is hij goed gestart. In de VS aarzelde Steven Defour nog: blijven of niet bij Porto? Hij wilde alleszins meer speelminuten. En die kwamen er ook, onder de nieuwe coach Paulo Fonseca, de man die het vorig seizoen zo goed deed met Paços Ferreira, de tweede ploeg uit de havenstad. Het vertrek van João Moutinho (naar Monaco) geeft Defour zoals verwacht wat meer ‘ademruimte’, maar het seizoen is nog pril en echt een klemtoon kon hij nog niet leggen. Alles gebeurt nog wat in de schaduw van veteraan Lucho González, de Argentijnse aanvoerder van het team. Is het wachten tot die op zijn adem trapt, vooraleer Defour nog meer het spel van Porto bepaalt?
Aanval
De aanval dan. Christian Benteke begon zoals hij vorig seizoen eindigde: met goals. Twee op Arsenal, één op Chelsea, één tegen Rotherham in de ligabeker. Na drie speeldagen coleider in de stand van de topschutters, nadat er even (alweer) commotie was over een mogelijk vertrek richting Londen, is de rust terug. Zelfde trainer, een man die gelooft in zijn kunnen.
Zelfde ploeg, maar andere trainer voor Kevin Mirallas, die altijd start, maar ook altijd wordt gewisseld door Roberto Martínez. Mirallas ligt wel in de balans met twee getalenteerde youngsters: nieuwkomer Gérard Deulofeu, opgeleid door Barcelona, en vooral Ross Barkley. Onthoud die naam. Twintig jaar, uit Wavertree, een voorstad van Liverpool. Zonder complexen, gaat vanuit alle hoeken zijn kans.
Zelfde ploeg, andere trainer, dat geldt ook voor Eden Hazard. José Mourinho wil hem nog belangrijker maken, zwaarder doen wegen in de stats. Vorig seizoen had hij negen goals, voor een aanvallende middenvelder in een systeem met één spits is dat te weinig, vindt de baas. Van zijn 42 passes tegen Man. United kwamen er 90 procent goed aan. Alleen: 31 van die 42 gingen achteruit of horizontaal, slechts 9 keer vond hij de diepte (die was er ook nauwelijks, dat dient ook gezegd). Er is qua impact nog werk aan, al was zijn doelpunt in de Europese supercup tegen Bayern van zeer mooie makelij. Defensief staat hij duidelijk wél steviger dan pakweg Kevin De Bruyne. Van de 18 duels won Hazard er 8, De Bruyne verloor alle 6.
En daarmee komen we bij de twee nieuwe Belgen van Chelsea: De Bruyne en Romelu Lukaku. De Bruyne lijkt zich bij Chelsea, dat alle competities bij elkaar zo’n zeventig wedstrijden per seizoen speelt, ondanks een niet-selectie voor de supercup goed te integreren. Net als Schürrle,de recent getransfereerde Willian en Van Ginkel nieuw, maar in de eerste drie matchen van de competitie startte hij toch maar mooi drie keer. In het nadeel van onder meer Juan Mata. Hoopgevend, hij zal zeker zijn speelminuten halen. Goed ook voor de nationale ploeg, want deze campagne was vooral het jaar van Kevin.
Romelu Lukaku, dat is andere koek. Hij startte in de basis tegen Frankrijk voor de Rode Duivels, en had het daar zeer lastig tegen een stevig Frans blok, zowel in zijn rug, als voor hem. Dat Nacer Chadli weinig kon aansluiten, speelde ook al niet in zijn voordeel. Haalde de bank tegen Man. United, maar kwam daar niet af. Mocht wel invallen tegen Aston Villa, Hull City en Bayern, maar door de komst van Samuel Eto’o (nummer een voor Mourinho) schuift hij nog een rij achteruit in de pikorde. Na zijn 17 goals in 35 wedstrijden voor West Brom is dat wel even slikken. Zijn dilemma eind vorige week was dan ook: knok ik bij the Blues voor (schaarse) speelminuten of zet ik mijn loopbaan elders verder?
Knokken voor speelminuten is het ook voor Dries Mertens. Napoli speelt in een 4-2-3-1. In de punt staat Gonzalo Higuaín, Argentijn, overgekomen van Real. Het alternatief heet Duván Zapata, Colombiaanse aanvaller. Mertens is natuurlijk geen diepe spits, maar hij weet wie hij moet bedienen. De concurrentie in het aanvallende middenveld is zéér groot: viceaanvoerder Marek Hamsik, al sinds 2007 bij de club, is de centrale man achter de spits. Op rechts is er de Macedoniër Goran Pandev, ex-Inter en Lazio, al twee jaar vaste waarde. Ook vechtend voor een plaats in de tridente ofensivo: Lorenzo Insigne. 22 jaar, international, net bijgetekend tot 2018 én een zeer sterke oefencampagne achter de rug. Op links is de concurrentie evenmin mals: nieuw bij Napoli, dat de 62 miljoen van EdinsonCavani al ruim besteedde, is José María Callejón, door Rafael Benítez weggehaald bij Real Madrid. Kortom: Mertens is naar een ploeg gegaan met steile ambities (Benítez wil beter doen dan de tweede plaats van vorig seizoen én hoog mikken in de CL) én met een rijke kern. Speelminuten zal hij zeker krijgen -tenslotte haalde de Spanjaard hem en kostte hij 12 miljoen euro. Maar het zal met invalbeurten zijn dat hij zijn kandidatuur voor het WK kracht zal moeten bijzetten.
Het Genkse duo Vossen–Mboyo, net als tegen Frankrijk alweer uit de boot gevallen, zal het ongetwijfeld allemaal op de voet volgen. Ook de keuze die de 17-jarige Zakaria Bakkali maakt. Op 2 maart 2013 zat hij pas voor de eerste keer op de bank bij PSV. Dit seizoen in de competitie twee keer aan de aftrap. Drie goals, een glansprestatie tegen Zulte Waregem en hop: in de nationale ploeg. Zijn dilemma: alsnog voor Marokko kiezen, zoals Mehdi Carcela, of toch voor België? Als hij vrijdag één minuutje speelt, is het beslist.
DOOR PETER T’KINT – BEELDEN: IMAGEGLOBE
José Mourinho wil Hazard nog belangrijker maken.
