Romelu Lukaku: eindelijk een echte opvolger voor Didier Drogba bij Chelsea?

Hoe vergaat het Romelu Lukaku in zijn eerste weken bij Chelsea, aan de vooravond van de topper tegen kampioen Manchester City, een replay van de finale van de Champions League? Klinisch maakt hij af wat voor zijn voeten valt. Didier Drogba is hij al ruim voorbij qua goals, nu nog de prijzen.

Ongeveer iedereen in Brits voetballand spreekt of sprak zich de voorbije weken al uit over de gelijkenissen tussen Didier Drogba en Romelu Lukaku in de spits van Chelsea. Ironisch genoeg is Lukaku zijn mentor/voorbeeld qua doelpunten in de Premier League al lang voorbij. Daarvoor moest hij in augustus zelfs niet eens terugkeren naar Chelsea. Drogba, die net als Lukaku in zijn carrière twee keer voor Chelsea speelde, trok in de zomer van 2015 de deur van de Premier League definitief achter zich dicht met in totaal 104 goals. Toen Lukaku Manchester United in 2019 inruilde voor Inter, had hij er al 113 gemaakt.

Het grote verschil tussen beiden is evenwel hun palmares in Engeland, net dat maakt van Drogba een legende, veel meer nog dan Big Rom. De Ivoriaan werd vier keer kampioen, won vier keer de FA en één keer de Champions League. Lukaku werd met Anderlecht kampioen, net als met Inter, maar zijn Engels palmares is vooralsnog blank. In theorie zou de winst van de CL en de FA Cup in 2012 ook op zijn palmares mogen, maar Lukaku speelde dat seizoen slechts twee minuten in de hele FA Cup en in de Champions League zelfs geen enkele. Die trofee wilde hij toen niet eens vasthouden. ‘Ik heb niet gewonnen, dat is een prijs voor het team’, zei hij destijds.

Toen Lukaku op 22 augustus met een uitwedstrijd bij Arsenal aan deel twee van zijn Chelseacarrière begon, waren de vergelijkingen met Drogba niet uit de lucht. Graeme Souness was één van de vele analisten die overduidelijke parallellen zag. ‘Potentieel is hij in mijn ogen zelfs beter dan Drogba’, aldus Souness tegenover The Times. ‘Romelu is klaar om de hoofdaanvaller te worden die Chelsea heeft gemist na het vertrek van Drogba ( de eerste keer, nvdr) in 2012. ‘

Volgens Souness heeft Lukaku als spits alles. ‘Drogba kon op alle mogelijke manieren een doelpunt maken, Romelu ook. Hij kan naar doel lopen samen met een tegenstander en dat duel winnen, maar hij kan ook een voorzet binnen koppen aan de tweede paal, of opduiken voor de verdediger aan de eerste. En hij kan door zijn kracht als winnaar uit een duel komen, daar waar fysiek minder sterke spitsen het moeten afleggen tegen de tegenstander. Lukaku is een aanvaller zoals verdedigers ze niet graag hebben. Spitsen van zijn lengte en omvang zijn meestal statische jongens, die met de rug naar doel spelen. Romelu is echter sterker en sneller dan de meeste verdedigers. Dat zijn ze niet gewoon.’

Souness werd door vele analisten gevolgd in zijn vergelijking. De laatste in de rij was vorige week Joe Cole, die door Sky Sports werd opgevoerd bij de start van een nieuwe campagne in de Champions League. Cole deelde bij Chelsea de kleedkamer met Drogba en zei: ‘De gelijkenissen beperken zich in mijn ogen niet tot wat je op het veld ziet. Lukaku heeft ook heel veel geleerd van Drogba naast het veld. Hij is een leider in de kleedkamer, en dat was Didier ook. Een geboren leider, door iedereen graag gezien. Iedereen had het altijd over Frank Lampard of John Terry en hoe zij de boel meesleepten, maar Drogba zat in dezelfde categorie. Lukaku is uit hetzelfde hout gesneden. Hij moet nog een weg afleggen vooraleer op het niveau van die drie te komen, maar hij heeft er zeker de capaciteiten voor.’

Afwerker

Dat gaat vlotjes. Clinical, zoals de Engelsen zeggen. Net zoals bij Manchester United, toen hij zeven keer scoorde in zijn eerste zeven wedstrijden, was de start bij Chelsea uitstekend. Arsenal uit: veertig baltoetsen, acht schoten, twee op doel, één doelpunt, gescoord met de rechter. In Liverpool-Chelsea scoorde hij niet, maar woog hij wel op de verdediging: 33 baltoetsen, 2 schoten, maar geen op doel. Chelsea-Aston Villa was de eerste terug op Stamford Bridge: 24 baltoetsen slechts, 2 schoten op doel, maar wel 2 doelpunten . Clinical. Een met rechts, een met links. Drie dagen later kwam Zenit naar Londen. Een gesloten duel, opnieuw slechts 27 baltoetsen voor Lukaku, opboksend tegen een overtal aan Russische verdedigers. Vier schoten, 1 binnen het kader, één goal, goed voor de drie punten. Dit keer met het hoofd. Links, rechts, het hoofd. Het hele plaatje.

Lukaku doet waarvoor Chelsea zwaar in hem investeerde: scoren en hoofdaanvaller zijn. Vooral in de box, blijkt uit de analyses. Als je alle pogingen van Lukaku op doel dit seizoen uitzet op een veldje blijkt: op één schot na kwamen ze allemaal uit een gebied van voor doel, tussen de kleine backlijn en de grote, en van een ruimte tussen de beide doelpalen. Lukaku is bij Chelsea op dit moment aartsgevaarlijk in het centrum en dicht bij de goal van de tegenstander. In balverlies valt Lukaku wel eens uit naar de rechterkant, zoals in de nationale ploeg, maar bij balbezit zie je hem vooral voor doel.

XG/XA

Dodelijk en reliable, betrouwbaar. Al een decennium lang overigens, op dat vlak niks nieuws. Op één dipje na – post-WK in 2014/15 bij Everton – altijd met cijfers die boven de 0,5 doelpunten per wedstrijd reiken. Gemiddeld meer dan een goal per twee wedstrijden uit open play, want Lukaku pimpt ook zijn goalstatistieken door het nemen (en omzetten) van strafschoppen. Bij Inter 15 de voorbije twee seizoenen. Alle vijftien gingen ze binnen. Voor Chelsea nam hij er voorlopig nog geen.

Hij heeft ook nog geen assist achter zijn naam staan. Dat wat vorig seizoen zo goed werkte bij Inter, het samenspel met Lautaro Martínez – waarbij de Argentijn in hun 59 duels samen 6 goals scoorde op aangeven van Lukaku en Lukaku 8 op assist van Martinez -, komt er bij de Blues nog niet uit.

De oorzaak: een andere veldbezetting (Inter speelde 3-5-2, Thomas Tuchel kiest in Londen voor 3-4-3), maar ook door het wisselen van partners, met elk hun eigen kwaliteiten. In zijn eerste twee duels bij Chelsea werd Lukaku geassisteerd door Mason Mount en Kai Havertz, daarna was het Havertz- Hakim Ziyech, vorige donderdag Ziyech-Mount en afgelopen zondag weer Mount-Havertz. Geen van die drie combinaties was al succesrijk tot dusver. Lukaku scoorde vooralsnog op aangeven van Reece James, Kovacic en twee keer na een bal van César Azpilicueta.

Missen de anderen kansen op een pass van Lukaku? Neen. Ook dat valt op in de statistieken. Naast expected goals (XG) is er ook zoiets als expected assists (XA) in de metingen. De kans dat een pass ook leidt tot een doelpunt. En daar valt dit op: bij Manchester United gebruikte José Mourinho hem in 2017/18 als een soort Didier Drogba: rug naar doel, een powerspits die de bal moest bijhouden en dan afspelen naar anderen, die moesten scoren. In dat eerste jaar eindigde de ploeg tweede en was het aantal XA van Lukaku hoog: 5,1. Dat blijkt ook uit de assists dat seizoen (7). Het tweede jaar zakte de XA naar 2,4 (en in concreto scoorde niemand op zijn passes).

Onder Antonio Conte ging het cijfer XA in de Serie A opnieuw de hoogte in: 5,3 in het eerste seizoen (in concreto 2 op de tabellen) en 7,8 in zijn tweede seizoen (op de tabellen 11 assists).

Vergelijk dat met de cijfers tot dusver in Chelsea. Nog geen assist, maar ook een zeer laag XA-notering: 1,3 na zijn eerste vier competitieduels.

Lukte dat vorig jaar beter, de XA in de combinatie met hoofdaanvaller Timo Werner, die Antonio Rüdiger zondag aan de 0-3 hielp? Ook niet. Werner-Havertz was een combinatie die vorig seizoen vier keer in 32 wedstrijden samen een goal opleverde: twee keer scoorde Werner op aangeven van Havertz en twee keer was het andersom. Vier goals was ook het totaal uit 32 keer Werner-Ziyech, waarbij de Duitser een keer, en Ziyech drie keer scoorde. De combinatie Werner-Mount, 49 keer op de mat, leverde slechts twee goals op, beide van de Duitser.

Conclusie: voor Chelsea is Lukaku op dit moment vooral/alleen een afwerker. Want qua XA scoorde Werner wel beter: 6,1 XA en 8 op de tabellen. Daartegenover staan wel slechts 6 goals.

Hoge nood

Had de ploeg nood aan een afwerker?

Zeer zeker. Tuchel won dan wel de Champions League en loodste zijn ploeg uiteindelijk naar een vierde plaats in de eindstand, maar dat kwam vooral door een goeie defensie (slechts 13 tegengoals in de tweede helft van de competitie en 11 clean sheets), want de aanval liet de Duitser in de steek. Toen hij overnam van Frank Lampard in januari waren er nog 19 competitiewedstrijden te spelen. Daarin maakte de ploeg amper 25 goals, waaronder ook nog eens vijf vanaf de stip. Chelsea verloor amper, tenzij in het slot van de competitie, toen de focus wel heel hard op de finale van de Champions League kwam te liggen, maar het ging toch maar struikelend richting een vierde plaats. Dat en winst in de Champions League verbloemden heel veel.

Slechts 20 goals uit open play in 19 duels, dat is weinig. Vooral omdat de ploeg na City en Liverpool het grootste aantal doelkansen afdwong. Als je dat ging afzetten in tabellen (XG vs gemaakte goals), dan kwam Chelsea van alle ploegen uit de Premier League als offensief minst renderende ploeg uit de statistieken. Veel kritiek ging naar Werner, die het grootste aantal kansen kreeg, maar veel verprutste. Maar ook Havertz, Christian Pulisic, Mount en Olivier Giroud scoorden minder dan mocht verwacht. De focus kwam deze zomer dan ook te liggen op het aantrekken van een afwerker. Erling Haaland was nummer één, Lukaku een zeer goeie tweede keuze. Clinical dacht men. En dat ís hij. Nu straks nog de prijzen en Didier kan echt gelukkig zijn met zijn opvolger.