Didier Lamkel Zé

Elke maand kiezen de redactie en de lezers van Sport/VoetbalMagazine en Sport/Foot Magazine de beste speler van de Jupiler Pro League. Deze keer is de nummer 7 van Antwerp de held.

Op papier had hij het ideale profiel. Wanneer hij na een uitgesponnen zomermercato de inventaris van zijn kern maakte, stelde Ivan Leko vast dat Didier Lamkel Zé het enige wapen was dat hem toeliet om gevaarlijk te zijn in de snelle omschakeling. Om extrasportieve redenen liet de Kroatische trainer hem al snel links liggen, maar toen Frank Vercauteren op de bank plaatsnam in de Bosuil, was Luciano D’Onofrio er als de kippen bij om hem de naam van de Kameroener in te fluisteren.

Vercauteren doet het met het materiaal dat hij krijgt. Teruggeplooid voor het eigen doel laat hij Antwerp laag verdedigen om er dan snel uit te komen. Een plan waarin de snelle benen, de brede schouders en het lefgozervoetbal van Lamkel Zé een optie zijn in de punt van de aanval, meer nog dan de stilaan vermoeide benen van Dieumerci Mbokani.

Tegen de zin van een deel van de groep en van het publiek komt de Kameroener terug binnen langs de grote poort in het shirt van de Great Old. Om vergiffenis te krijgen moet hij beslissend zijn op het veld. Sinds Vercauteren de teugels in handen nam, startte Lamkel Zé twaalf keer in de basis en was hij tien keer beslissend. Super Didier was tijdens de door de internationale break korte maand maart een van de smaakmakers bij Antwerp.

Tegen KV Kortrijk bracht de vroegtijdige uitsluiting van Abdoulaye Seck stamnummer 1 in de problemen en kwamen de bezoekers op het uur op gelijke hoogte (2-2), maar dankzij een doelpunt van Lamkel Zé, op een voorzet van Mbokani, en een assist van de Kameroener op Birger Verstraete eindigde de wedstrijd op 4-2. Op het gras van Jan Breydel, vooral, zette hij het 0-0-plan van Vercauteren om in een overwinning. Hij profiteerde van een misverstand in de Brugse verdediging en liet daarna Simon Mignolet geen schijn van kans, als een echte finisher.

Een onvoorspelbaar individu als speerpunt van een robuust collectief, ziedaar het plan van Frank Vercauteren. Een garantie voor spektakel is het niet, maar het is wel een efficiënte methode in het Belgisch voetbal dat de meester van de bananenvoorzet kent als zijn broekzak. Dat hij de blauw-zwarte armada heeft lamgelegd, is waarschijnlijk het wapenfeit dat Frankie boven John van den Brom en Hein Vanhaezebrouck heeft gehesen in de verkiezing van beste trainer van de maand.