25 bekende figuren blikken nog even terug op het jaar van de Rode Duivels en geven antwoord op de vraag: wat was uw Rode Duivelsmoment uit 2014?

1. Jan Mulder, analist

“Koningin Mathilde die juicht na een doelpunt van Origi en het aan Lukaku toeschrijft. Wat niet erg was: het gaat om haar vreugdesprong rechtstandig de lucht in. In die rode jurk maakte ze een schroef, zodat het verleidelijk wapperde in de wind. Op aandringen van het publiek zei ik daar in Diabo over dat ‘een beetje dom ook wel lekker’ is.

“Na het WK reed ik op een dag voor het paleis van Laken langs. Het was warm. Ik hoorde door het geopende portierraam een stem met een Frans accent roepen. ‘Jan! Jan!’ Toen ik mijn hoofd omdraaide in de richting van het sprookjesachtige geluid meende ik op het bordes een ranke figuur in een rood kleedje te zien wenken. Het is natuurlijk mogelijk dat ik het me, in een plotseling woest oplaaiend verlangen, heb verbeeld.”

2. Raymond van het Groenewoud, zanger

“Shit! Is het eerste wat ik dacht. Want ik zie het niet genoeg voor me, bijvoorbeeld: welke matchen heb ik eigenlijk gezien? Maar ik probeer. ’t Was in Brazilië, en Hazard doet (eindelijk) iets waar we allemaal op hopen, in dit geval de achterlijn halen en de bal terugleggen, heerlijk in de loop van (toen nog) revelatie Origi, die het lederen (is er nog leder mee gemoeid?) monster tegen de touwen schiet. Ik weet niet eens meer welke match het was, kun je nagaan.”

3. Jean-Jacques Cloquet, ex-voetballer Charleroi, directeur luchthaven Brussels South

“Vorige zomer hing er in heel de terminal een voetbalsfeertje. Je kruiste voortdurend mensen met een sjaal in de Belgische driekleur, ik kreeg zelfs een vlinderdasje met de kleuren van België. We hebben een lange periode gekend waarin Jan Modaal afstand nam van de Rode Duivels, maar deze zomer was het omgekeerd. Ook bij mij thuis. Mijn kinderen hadden een voetbalpruik en mijn vrouw kocht zelfs een jasje in de Belgische kleuren voor de… honden.”

4. Leo Van der Elst, ex-Rode Duivel

“De manier waarop Lukaku in de uitwedstrijd bij Kroatië, de voorlaatste in de kwalificaties, zijn lichaam gebruikte en de Belgen definitief naar Brazilië schoot. Die Kroatische verdedigers leken mij geen konijnen, waren sterk en stoer, maar hoe zo’n jonge gast daar zijn lichaam zette… Dat is iets wat alleen grote spitsen kunnen. Onlangs was ik in Engeland op een match, Chelsea-Hull. Diego Costa deed het daar ook. Lukaku is hetzelfde type.”

5. Daniël Termont, burgemeester van Gent

“Wat mij tijdens het WK vooral bezighield, was die sportieve strijd in de spits tussen de jonge geweldenaars Lukaku en Origi. Geef toe: wie had al écht van Origi gehoord? Die gast bleek geweldig te kunnen voetballen. Daar zat zo veel dramatische spankracht in. Lukaku kwam maar niet in zijn spel, Origi verloste de natie tegen Rusland en van de weeromstuit deed Lukaku daarna hetzelfde tegen de VS. We leken op weg naar minstens een evenaring van de prestaties in Mexico in 1986, maar dat was opnieuw buiten de stugge Argentijnen gerekend.”

6. Alex Czerniatynski, assistent-trainer

“Tijdens de Brabançonne die voor de match tegen Algerije werd gespeeld, had ik de grootste emoties. Eindelijk zijn we er weer! Ik dacht direct terug aan de momenten waarop ik daar zelf stond. Koude rillingen. Terwijl zo’n hymne wordt gespeeld en je in beeld komt, denk je aan al die mensen die zich aan de andere kant van de camera bevinden. Je ziet de Belgen op de tribunes. Je beseft dat sommigen maandenlang centen opzij hebben gelegd en zich dingen hebben ontzegd om jou te kunnen steunen.”

7. Jelle Van Riet, auteur en journaliste

“De kopbal van Fellaini tegen Algerije. De voorbije maanden ben ik heel hard bezig geweest met mijn boek: ‘En God schiep de man, een queeste naar mannelijke schoonheid‘. Als ik daar even uit mag citeren: ‘Goed voetbal, zoals de Rode Duivels in de zeer nabije toekomst zullen laten zien, is hardlopen en schaken, theater en ballet in één, een combinatie die doet vermoeden dat de voetballer over kracht en inzicht, emotie en schoonheid beschikt.’ Theater was het in die match. De Rode Duivels waren met torenhoge verwachtingen naar Brazilië gereisd, dat zorgde voor enorme druk. Je voelde tijdens het duel de verlamdheid in de benen van die mannen, ze waren maar een schim van zichzelf. En dan gebeurde een drama. Algerije op voorsprong. Je voelde met de spelers mee, de druk van België die woog op hun schouders. Stel je voor dat ze verloren. En dan de catharsis. Fellaini, een mooie atleet. Zijn kopbal, op zich ook al indrukwekkend, vind ik, scoren met de kop. Gracieus. Zonder die kopbal had het WK er misschien helemaal anders uitgezien.”

8. Rodrigo Beenkens, commentator RTBf

“Iemand moet mij eens vertellen wat er tijdens de rust van dat duel tussen België en Algerije in de kleedkamer gebeurde. Dat beeld, toen ze na 45 minuten van het veld stapten. De hoofden naar beneden, alsof ze er zelf niet meer in geloofden. Maar toen kwamen Marouane Fellaini en Dries Mertens, die me deden terugdenken aan het duo Jos Daerden en Simon Tahamata. Plots gingen de Algerijnen panikeren en kantelde de wedstrijd in ons voordeel. Wat tijdens dat kwartier in de kleedkamer gebeurde, was voor mij een van de sterkste momenten van het jaar van de Rode Duivels.”

9. Jean-Michel Saive, tafeltennisser

“Die eerste helft tegen Algerije deed me denken aan de grote competities die ik zelf ook afwerkte, toen ik nog aan de wereldtop van het tafeltennis stond. Je kan je onmogelijk inbeelden hoe groot de druk is die op de schouders van de atleet ligt. Die kan het beste uit je halen, maar je ook verlammen. Iedereen verwachtte dat ze met 3 à 4-0 zouden winnen en goed voetbal zouden brengen. Ik zat samen met andere supporters te kijken en toen Algerije scoorde, begonnen ze kritiek te geven. Ik antwoordde: ‘Blijf geduldig, het komt wel goed, zij die ver gaan in een toernooi staan er zelden vanaf de eerste match.’ Toen ze eenmaal gelijkmaakten, begon voor de Belgen het WK echt.”

10. Kim Gevaert, ex-atlete

“Toen ik zelf nog deel uitmaakte van de estafetteploeg op de 4 x 100 meter besefte ik hoe moeilijk het is voor een trainer om voor een hecht blok te zorgen. En wij waren niet eens met een grote groep. Onze coach, Rudi Diels, is daar indertijd goed in geslaagd. Als ik de Rode Duivels bezig zie, denk ik dáár soms aan, aan wat Marc Wilmots bereikt met zijn team. Hij moet geen klein groepje atleten managen, maar een groot aantal ego’s, jongens die fortuinen verdienen, die heel uiteenlopende karakters hebben en vooral concurrenten zijn van mekaar. Hen op één lijn krijgen, dat is pas een uitdaging. Wilmots is erin geslaagd door zichzelf te blijven. Terwijl op het WK veel coaches geen manier vonden om hun groep als een hecht team naar voren te laten komen.”

11. Tomas Van Den Spiegel, ex-basketter

“Het feestje voor de wedstrijd van de Rode Duivels tegen Rusland in het mythische Maracanã van Rio de Janeiro, zal mij altijd bijblijven. Heel veel Belgen – Vlamingen, Brusselaars en Walen door elkaar – in een ongelofelijk gezellige sfeer. Ik kwam er Bart Cannaerts, Erik Van Looy en Philippe Geubels tegen. Fantastisch, een soort Gentse Feesten. Iedereen was daar met hetzelfde doel: winst van de Belgen, maar in een heel vreemde en speciale context. Veel mensen waren speciaal voor dat duel naar Brazilië gereisd. Veel zingen, dansen en vooral veel bier. Een Belgische samenkomst op heilige grond.”

12. Patrick Janssens, algemeen directeur RC Genk

“Het doelpunt dat Origi op het WK maakte tegen Rusland. Dat doelpunt was ook de kennismaking met een nieuwe voetbaltopper, die dan ook nog eens uit de jeugdopleiding van Racing Genk komt. Interessant vond ik ook dat Origi het verschil maakte terwijl hij op de bank gestart was. Ik denk dat weleens onderschat wordt wat het betekent om op die positie te spelen als alles in het begin van zo’n WK-match nog gesloten is. Het is dan soms een voordeel om te mogen invallen op een moment dat de verdediging van de tegenstander al wat benzine verbruikt heeft. En dus moest Lukaku niet afgeschreven worden toen Origi hem in dat laatste halfuur tegen Rusland verving en de 1-0 maakte, want tegen de VS waren de rollen omgekeerd.”

13. David Steegen, directeur communicatie RSCA

“Als je voor een club werkt, kijk je met bijzondere aandacht naar de spelers van ‘jouw’ team. Daarom kies ik voor de WK-selectie van Anthony Vanden Borre. Anthony trainde geen half jaar eerder bij de beloften van RSC Anderlecht. Hij verdiende destijds een minimumcontract. De weg terug naar het hoogste niveau, na een ware helletocht, verdient de grootste bewondering. We zagen hem hier in Neerpede elke dag knokken om weer profvoetballer te worden. Dat hij de nationale kleuren mocht verdedigen in Brazilië was onwezenlijk en onverhoopt. Bovendien is hij een echte Brusselaar.”

14. Sven Gatz, Vlaams minister van Cultuur

“Het meest memorabele voetbalmoment van 2014 was voor mij de goal van Lukaku tegen de Verenigde Staten in de achtste finale van het WK. Lukaku viel laat in de wedstrijd in, nadat hij in een vorige match een beetje ontgoocheld had. Maar tegen de VS schotelde hij eerst de 1-0 voor aan Kevin De Bruyne. En dan scoorde hij zelf op aangeven van De Bruyne. En riep die onvergetelijke woorden, vlak bij de camera: ‘Je t’aime, papa.’ Wat een bevrijding.”

15. Stéphane Streker, regisseur

“Toen Kevin De Bruyne tijdens de verlengingen die goal maakte tegen de VS, was het alsof ik opnieuw twaalf was. De explosie was totaal. Een paar minuten eerder, in een flits van amper één seconde, had ik de Rode Duivels uitgeschakeld gezien. De bal belandde toen in blessuretijd voor de voeten van Chris Wondolowski, die in de kleine rechthoek opdook voor Thibaut Courtois. Het duurde maar even, maar het leek een eeuwigheid. Ik dacht aan David Platt op het WK 1990. Gelukkig werd de bal over doel gewerkt. Toen kort daarna De Bruyne voor de 1-0 zorgde, was dat hét emomoment van 2014.”

16. Jacques Borlée, atletiektrainer

“In de poulefase geloofden de Belgen nog niet voldoende in zichzelf. Maar tegen de VS was alles er plots: enthousiasme, ambitie en de wil om te slagen. En ook die belangrijke tekortkoming: het onvermogen om te scoren. Ze bleven proberen, gaven zich helemaal. Als je als trainer zo’n verlangen ziet, ben je gelukkig. Het is dat verlangen dat hen gebracht heeft op de plaats waar ze hoorden, in de kwartfinales. Er werd gesproken over een halve finale, maar je moet redelijk blijven. Ervaring met grote evenementen is fundamenteel, zowel in het voetbal als in de atletiek.”

17. Gille Van Binst, analist

“Dat de president van Amerika himself de keeper van de Amerikaanse ploeg (Tim Howard, nvdr) opbelde om hem te feliciteren met zijn prestatie. Die keeper moet nogal geschrokken zijn, toen hij de telefoon opnam. En die match moet een groot evenement geweest zijn in de VS. Misschien weten de Amerikanen België nu wel liggen. Het blijft toch frappant, zo’n wereldmacht die verliest van zo’n klein landje. Dat kan alleen in het voetbal.”

18. Filip Joos, commentator

“Bij mijn favoriete Rode Duivelsmomenten van 2014 zit zeker die goal van De Bruyne tegen de VS. De ontlading in de 93e minuut, na al die kansen. Hoeveel druk er in een champagnefles ontsnapt als je die eerst goed schudt en daarna opent, weet ik niet. Bij iedereen ontsnapte toen wel héél veel druk. Graag haal ik nog een ander moment aan, uit de nieuwe kwalificatiecampagne. Later werd het allemaal wat minder, maar wat de Rode Duivels in Bosnië tijdens het eerste kwartier lieten zien, vond ik zeer straf. Kans na kans, normaal moeten ze altijd scoren. Origi op rechts, gedurfd.”

19. Johan Van Overtveldt, minister van Financiën

“Toen in de verlengingen tegen de VS Lukaku voor de bevrijdende 2-0 zorgde, schrok ik er ook van hoe groot de ontlading bij mezelf was. Zelden maakte ik ook zoiets ontluisterends mee als tijdens de eerste helft van de halve finale tussen gastland Brazilië en eindwinnaar Duitsland. Hoe de Mannschaft in amper een half uur uitliep naar een 0-5. De Brazilianen leken wel een stelletje koorknapen, die het abc van het voetbal nooit hadden geleerd, terwijl bij de Duitsers alles tot in de perfectie werd uitgevoerd.”

20. Béatrice Delvaux, journaliste

“De avond en de dagen na België-VS waren speciaal. Plots hing een heel land in spanning, in een collectief, vreedzaam geluk en extase. Alsof we een paar dagen in een bubbel leefden, zoals wanneer je tot over je oren verliefd bent en alleen maar aan die relatie kan denken. We kregen een shot positivisme toegediend. Die ervaring draag je voor de rest van je leven mee, net zoals de halve finales tegen Argentinië op het WK ’86 zijn blijven hangen.”

21. Adil El Arbi, regisseur en Slimste Mens 2014

“Dat Braziliaanse jongetje met zijn bril, die volop weende nadat Neymar en co er zeven in hun bak kregen tegen Duitsland in de halve finales, blijft tot op vandaag mijn beeld van het WK. Ik volgde ook met veel enthousiasme de prestaties van de Rode Duivels vanuit Brussel. In de cafés, daarna aan het Beursplein, een dergelijke beleving maakte ik nog nooit mee. Het was alsof we, gewoon maar door het behalen van de kwartfinales tegen Lionel Messi en Argentinië, de wereldtitel hadden gehaald. Ik moet ook wel toegeven dat ik stevig heb staan zwaaien met die banale vlaggetjes. Wie weet, misschien worden we ooit eens wereldkampioen. Ik ben alleszins een believer.”

22. Pieter Aspe, schrijver

“Zo intens was het voor mij niet. Ik ben geen voetbalkenner, ik kwam vooral onder de indruk van de randverschijnselen rond dat WK, hoe daar toch een bijzondere hype ontstond rond de Rode Duivels. Plots stond heel België op zijn kop. We werden zowaar getroffen door de Oranjeziekte. Ik ben nog altijd verrast hoe die profvoetballers, nog voor ze iets hebben gepresteerd, werden opgevoerd als helden. Of hoe berichtgeving in de media plots werd opgeklopt. Internationals hadden ook opeens een mening over maatschappelijke problemen die niks met hun sport te maken hadden. Mensen die niets met voetbal hadden, werden opeens de eerste en grootste fans. Inclusief accessoires.”

23. Gui Polspoel, analist Sporting Telenet

“De uitschakeling tegen Argentinië in de kwartfinales beleefde ik in Vrijstaat O in Oostende. Dat is een klein cultureel centrum, waar normaal voordrachten plaatsvinden, debatten worden gehouden en jazzconcerten doorgaan. In principe heerst daar dus een heel serene sfeer tussen bijzonder serieuze mensen. Op de Hippodroom verzamelden al 12.000 mensen, inclusief topkoks als Sergio Herman, maar in Vrijstaat O zat de zaal ook stampvol. In totaal zo’n 120 personen. Iedereen ging uit de bol. Ik kon mijn ogen niet geloven. Tot mijn verrassing was ook mijn buurman Herr Seele aanwezig. Voor mij het bewijs van een brede beleving. Dat ze toen met 1-0 verloren, zorgde voor een ongelofelijke domper. Twee Argentijnse supporters excuseerden zich zowaar. Ze droegen wel het mooiste voetbalshirt in de wereld. Onlangs kocht ik me er zelf ook één. Moet kunnen, vond ik.”

24. Jean-Marie Dedecker, politicus

“De terugkeer uit Brazilië waarbij de Rode Duivels niet wisten hoe ze zich moesten gedragen. Mochten ze gevierd worden of niet? Zelf wisten ze dat het te wisselvallig was geweest, terwijl hier zo’n opgeklopt sfeertje hing. Mij leek het alsof de spelers een beetje beschaamd waren. Dat dubbele gevoel, die spreidstand waarvan iedereen weet: in spreidstand scheur je je kruis. Er zat meer in dan de kwartfinales, want laat ons wel wezen: de tegenstand was tot dan grotendeels Janneke en Mieke… Die hype, dat nationalisme, was niet hun fout. Daar zorgden andere krachten voor: de marketing, bedrijven, de pers ook. Delfine Persoon heeft het net ook nog meegemaakt: tachtig procent van de sportjournalistiek is voetbaljournalistiek. En dus moet dat voetbal worden verkocht.”

25. Elio di Rupo, ex-premier en voorzitter PS

“De spannendste momenten heb ik toch beleefd tijdens België-VS, de achtste finale die ik in mijn thuisstad Bergen samen met duizenden mensen op groot scherm heb beleefd. Voordien hadden we een tweet naar Barack Obama gestuurd om te wedden voor enkele Belgische biertjes dat de Rode Duivels zouden winnen. Wat ook gebeurde. Twee maanden later hield Obama zich aan onze weddenschap en stuurde hij twee kartonnetjes Amerikaans bier. Het is maar een anekdote, maar het toont wel hoeveel onze Rode Duivels losmaken in de wereld en wat een onbetaalbare internationale promotie ze voor ons land zijn.”

DOOR PIERRE DANVOYE, KRISTOF DE RYCK, GEERT FOUTRÉ, PETER ‘T KINT & FRÉDÉRIC VANHEULE – BEELDEN BELGAIMAGE

“Marouane Fellaini en Dries Mertens deden me terugdenken aan het duo Jos Daerden en Simon Tahamata.” Rodrigo Beenkens

“Wat de Rode Duivels in Bosnië tijdens het eerste kwartier lieten zien, vond ik zeer straf.” Filip Joos