Na 1-0-winst tegen grote concurrent Eupen mag Westerlo zich kampioen van tweede klasse noemen. Twee jaar na de degradatie uit eerste is het kleine Kempenclubje terug van weggeweest.
Woensdag 16 april. Aan het Kuipje vormt zich een lange rij voor het eenmanssecretariaat van Ann Maerten. Het is er een komen en gaan van grote en kleine gezinnen en zelfs een groepje wielertoeristen houdt halt om zich tickets aan te schaffen voor Westerlo – Eupen. Twaalf dagen voor die galamatch is het stadion zogoed als uitverkocht. “Zoiets hebben we hier nog nooit meegemaakt”, glundert bestuurder Wim Van Hove. “Voor de bekerfinale in 2011 was er ook een hype, maar zo snel is ons eigen stadion nog nooit volgeraakt.” Na de opeenvolgende klappen met de degradatie in 2012 en de teleurstelling in de eindronde van vorig jaar leeft de Parel van de Kempen weer op.
Wij tegen zij
Met dank aan een swingende campagne, waarin de Kempenaars vooral thuis sterk waren: 45 op 51 gepakt en geen enkele keer verloren. In de beker kwam daar met de penaltythriller tegen Anderlecht nog een stunt uit de oude doos bij. Een die vervolgens bevestigd werd met de hard bevochten kwartfinale tegen Lokeren. Het voetbal-abc in de Kempen is na al die jaren niet veel veranderd, vertelde voorzitter Herman Wijnants toen: “Je begint met een goede keeper, dan een stabiele verdediging en je volgt een rechte lijn naar voren tot je bij een goede spits uitkomt.”
Voor de ruggengraat van zijn elftal rekende Westerlo op een bende revanchards. In doel staat Koen Van Langendonck, bij Beerschot vorig jaar afgeserveerd als vliegenvanger, nu sluitstuk van de beste verdediging van de reeks. Birger Maertens, toch al weer zes jaar weg bij Club Brugge, is de organisator achterin. Op het middenveld draven dertigers Kevin Geudens en Maxime Annys, respectievelijk doorgestuurd bij KV Mechelen en STVV. Voorin staat een herboren Sherjill MacDonald, op zijn 29e toch al toe aan zijn elfde profclub in vijf landen. Ex-topschutters Kevin Vandenbergh en Jaime Ruiz houden vooral de bank warm.
Aan het hoofd van dat ervaren gezelschap staat ontsnappingskunstenaar Dennis van Wijk (51), na Bergen en Charleroi toe aan zijn derde promotie in vier jaar. De Nederlander zorgde voor erg realistisch voetbal, met veel vrijheid voor klasbak MacDonald, die vaak individueel het verschil maakte. Kapitein Kevin Geudens: “De best voetballende ploeg van de reeks hebben we onszelf nooit genoemd. Die eer is weggelegd voor Eupen of Sint-Truiden. Ik vind ons wel de beste kern hebben, het zijn vaak de bankzitters geweest die ons erdoor sleurden. Bovendien was er nu de absolute winnaarsmentaliteit die vorig jaar ontbrak. Vooral de derby tegen Geel was beslissend. Westel en Geel, dat is altijd kat en hond geweest, onze eigen kleine Antwerp – Beerschot. We hadden vooraf horen waaien dat die van Geel er alles aan zouden doen om ons een hak te zetten. Uiteindelijk wonnen we die match met 4-1 voor 6500 supporters. Dat heeft de toon gezet voor de laatste rechte lijn.”
In tegenstelling tot Westerlo doen titelconcurrenten Eupen en Moeskroen het met Qatarese en Franse geldschieters en exotische spelerskernen. Coach Van Wijk verwees in de pers expliciet naar het Belgische karakter van zijn ploeg. “Het is wij, met amper vier buitenlanders in de kern, tegen zij, met maar zes Belgen. Het hangt ervan af wat mensen liever zien in eerste klasse.” “Dat gevoel leeft ook in de groep”, zegt aanvoerder Geudens. “Je vraagt je in tweede klasse soms af of je tegen een voetbalploeg speelt of tegen een investeringsmaatschappij. Dat maakt een club als Westerlo ook sympathiek. Er zijn me al veel tegenstanders na een match komen zeggen dat ze hoopten dat wij het zouden halen in de titelstrijd.” Bij Westerlo steken ze niet weg dat dat Belgische karakter ook met de centen te maken heeft. De aloude stelregel in Westel was: twee Belgen voor één buitenlander. De laatste jaren in eerste klasse bleek dat niet meer haalbaar, omdat de betere Belgen te duur werden. Omdat de betere buitenlanders op hun beurt te duur zijn voor tweede, komen de Belgen daar weer meer in beeld. Westerlo wilde aanvankelijk naar een nieuwe visie met jong talent uit de eigen jeugd, maar ook dat bleek niet haalbaar. Jongens als Tuur Dierckx, Jimmy De Jonghe (beiden naar Club Brugge) en Wout Bastiaens (OHL) zochten de afgelopen jaren snel groenere oorden op. “Hebben we talenten, dan zijn ze negen op de tien kansen weg bij de eerste oproepingsbrief voor de nationale jeugdploegen”, sakkert Van Hove. “Zeker na de degradatie hadden we het gevoel dat het harde werk van vijftien jaar op een paar maanden weggeveegd was.”
Zonder champagne
Het was schrikken in Westerlo toen de club na vijftien jaar van zijn roze wolk donderde. Zonder de uitstraling van eerste klasse bleven veel deuren gesloten en haakten sponsors af. Ook in de omkadering werd gesneden en in het anders al zo spaarzame Kuipje moest elke cent voortaan geen twee maar drie keer worden omgedraaid. Van een meerjarenplan ging het plots alleen nog om puur overleven, zegt Van Hove. “We hebben dit jaar het onderste uit de kan moeten halen om een licentie te halen. Daar hadden we graag een fles champagne op geknald, maar zelfs daar was geen geld meer voor over.” (lacht) Zo blijft Westerlo een van de weinige ploegen uit de brede regio die de afgelopen jaren niet ofwel aan de rand van het failliet hebben gestaan, of er zelfs over zijn gegaan. KV Mechelen, Lierse, Antwerp, Beerschot, Oud-Heverlee Leuven, Turnhout, Geel,…de lijst is lang.
Soms lijkt het alsof dat tegen Westerlo werkt, knikt Van Hove. “Hier zit je met een club die gewoon braafjes probeert zijn rekeningen te doen kloppen. Daar is niets sensationeels aan en daar haal je ook de media niet mee. Het heeft vijf jaar geduurd voor Michel Verschueren doorhad dat Westerlo niet in Limburg ligt. (lacht) Met alle sympathie voor de clubs die opnieuw begonnen zijn, maar de dag dat wij onze licentie niet halen, is het hier afgelopen.”
Intussen zijn wel conclusies getrokken uit het verblijf in tweede klasse. Er komt geen afbouwscenario, toch wordt nog steeds uitgekeken naar extra investeerders. Daarom wil de club zich in navolging van Cercle Brugge van een vereniging zonder winstoogmerk (vzw) omvormen tot een coöperatieve vennootschap met beperkte aansprakelijkheid (cvba). Ook een toekomst zonder het duo Herman Wijnants en Wim Van Hove is niet langer ondenkbaar. Alles ligt open, maar nu zijn het even zorgen voor later, zegt Van Hove: “Als we straks terugkeren naar eerste, zal elk punt dat we halen opnieuw een gewonnen punt zijn. Ik denk dat ze elders denken: ‘Verdikke, die mannen uit de Kempen hebben het toch weer geflikt.’ En blijft dat niet het mooiste wat er is, als de kleintjes het kunnen halen van de groten? Dat betekent dat er in de sport, ondanks al die miljoenen, toch nog veel mogelijk is.”
DOOR JENS D’HONDT – BEELDEN: BELGAIMAGE
“Je vraagt je in tweede klasse soms af of je tegen een voetbalploeg speelt of tegen een investeringsmaatschappij.” Kevin Geudens
