Heb jij je auto ooit laten zegenen in naam van Sint-Christoffel, de patroonheilige van de reizigers? ( lacht) “Nee, ik heb dat niet nodig. Ik rijd nooit roekeloos, in mijn wagen ben ik heel rustig. Ik heb ook nog nooit een ongeval verzoorzaakt, zelfs hier in Cyprus niet. Ze rijden in dit land aan de linkerkant, dat is even wennen, maar na een week heb je dat onder de knie. Je moet hier trouwens al fameus je best doen om brokken te maken, er is bijna geen kat op de baan.

“Cyprioten laten hun auto’s waarschijnlijk wel zegenen, want ze zijn heel gelovig. In de kleedkamer hangen vijf portretjes van heiligen aan de muur. Elke dag gaan mijn ploegmaats – orthodoxen, geloof ik – voor elk van die schilderijtjes een kruisteken slaan en geven ze die portretjes een kus. Ze doen dat ’s morgens eens en ’s avonds nog eens. Raar.”

Is je tut vroeger in een glas bier gedopt?

“Dat zal het zijn, misschien verklaart dat waarom ik niks van bier moet weten. Die smaak staat mij echt niet aan. Een kriek, dat gaat nog, maar van de rest ben ik niet wild. Als ik eens uitga, bestel ik meestal een whisky-cola.

“Er is hier een straatje met wat cafeetjes, maar het uitgaan is hier toch niet hetzelfde als in België. Af en toe hoor je eens een bekend nummer, maar meestal draaien ze Cypriotische of Griekse muziek. Dat is tsjingeltsjangel, de schlagermuziek van bij ons, maar dan in het Grieks. Mijn ploegmaats gaan uit hun dak als ze het horen, ik vind het maar niks.”

Voor welke vrouw zou je je afkeer voor die muziek even aan de kant schuiven, met wie zou je zelfs op Griekse muziek willen dansen?

Eva Mendes. Ze is niet supermager, maar ik vind dat een heel naturelle en knappe vrouw met mooie rondingen.”

Wie schreef vroeger je liefdesbrieven?

( lacht) “Ik deed dat zelf. Als je jong bent, klad je maar iets op dat blad, hé. Lang duurde die fase niet, ik hield mij liever bezig met meer jongensachtige dingen. Toen ik in mijn puberteit zat, was het gsm-tijdperk aangebroken en kwam er al helemaal geen brief meer aan te pas. Ik ben er ook zeker van dat ik geen enkele liefdesbrief van vroeger meer heb. Als ik er een kreeg, las ik die even en gooide ik die daarna direct in de papiermand. Ik hechtte daar niet veel waarde aan.”

Wat was je favoriete spel op de speelplaats?

“Bommetjes kopen van de jongens van het middelbaar. Voor vijf frank geraakte je daar wel aan. Thuis zei ik dan dat ik dat geld nodig had voor een chocomelk. Ik liet ooit in de klas eens zo ’n geurbommetje afgaan… Amai, echt een vies luchtje, alsof iemand honderd rotte eieren in zijn bank had. Ze zijn nooit te weten gekomen wie dat gedaan had. Als er iets moest uitgestoken worden, was ik er meestal bij. Als de straffen uitgedeeld werden, kon ik er altijd tussenuit knijpen.”

Koop je soms kleedjes voor je hond?

“Nee. Ik heb met mijn vriendin afgesproken dat we er geen pretbeestje van maken. Ik vind dat ook wat belachelijk, al die kleedjes en petjes.

“Liu heet onze chihuahua. Stephanie heeft die naam gekozen. Ik heb gezegd: een hond, allemaal goed en wel, maar jij doet de dagelijkse rompslomp. Ik speel er weleens mee, maar ik ga er niet op mijn eentje mee wandelen. Dat zou een beetje een vreemd gezicht zijn, hé, ik naast zo ’n klein beestje. Stoer kun je dat niet noemen.

“Liu is hier graag, maar ze haat de liedjes van de Cypriotische ijskarren, ze begint ongelooflijk te blaffen als er zo een passeert. En ze heeft ook een rare gewoonte ontwikkeld. In een zak hondeneten zitten hier brokjes van allerlei kleuren. Liu lust ze allemaal, maar om de een of andere duistere reden laat ze de ene dag al de groene brokjes liggen, de andere dag al de rode, enzovoort. Thuis deed ze dat niet.”

In deze rubriek laten we dit seizoen afwisselend een Belgische voetballer uit de Belgische competitie en een Belgische voetballer uit een buitenlandse competitie aan het woord.

KRISTOF DE RYCK

Onze hond haat de liedjes van de Cypriotische ijskarren

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content