De uitspraak van de week komt van Paul De Baeremaeker : “Als iedereen die een ander voor ‘soepkieken’ uitscheldt twee maanden niet meer mag werken, dan zijn er morgen drie miljoen werklozen.” Het probleem van Polle was dat hij het riep naar een UCI-commissaris, en dat is er al meerderen fataal geworden.
Wij herinneren ons een Ronde van Frankrijk waarin Dieter Thurau van een commissaris, als wij ons niet vergissen onze landgenoot Raymond Trinne, een fikse straftijd had gekregen. Wegens aan de klink hangen of een soortgelijk akkefietje. Voor Thurau waren de hoogdagen al voorbij en in de stand maakte die straftijd weinig uit. Toen wij de volgende ochtend bij de start aan de Duitser vroegen of de sanctie hem veel kon schelen, antwoordde Didi minzaam als steeds : “Nee, maar als ik die vent zie draai ik hem de nek om.” Dat was bij wijze van boutade. Althans, dat dachten wij. Want toen de karavaan vertrok was de eerste mededeling via Radio Tour dat Dieter Thurau uit koers was gezet, wegens handtastelijkheden op een koerscommissaris. Ze mochten over Thurau veel zeggen, en dat deden de meesten ook, maar niet dat hij zijn woord niet hield.
Herman Vanspringel heeft ooit bijna hetzelfde beleefd met de beruchte Franse commissaris Jean Court. Die had Herman in Bordeaux-Parijs gedeklasseerd omdat hij vijftien kilometer te veel had afgelegd ! Was achter zijn gangmaker van het juiste parcours afgedwaald, had een fikse omweg gemaakt, was zelfs per ongeluk een boerderij binnengereden, en had uiteindelijk na veel vloeken en tieren toch weer de juiste weg bereikt. Vijftien kilometer te veel en nóg gewonnen met een kwartier voorsprong op Régis Délépine. Die dan weer de grote troef had dat hij een Fransman was. Jean Court, voorzitter van de jury, oordeelde in zijn wijsheid aldus : “De heer Vanspringel wordt gedeklasseerd wegens het verlaten van het voorgeschreven parcours, maar omdat deze overtreding hem geen directe tijdwinst heeft opgeleverd, wordt hij niet uit de uitslag geschrapt maar zal hij de eerste plaats ex-aequo delen met de heer Délépine.”
Bordeaux-Parijs was 570 kilometer lag en duurde, een korte stop in het schooltje van Rufec niet meegerekend, vijftien tot zestien uren. Toen Vanspringel het verdict vernam, reageerde hij als steeds laconiek : “Ik zal die Jean Court eens op zijn bakkes gaan kloppen.” Maar vijf tellen later had Herman het hem al vergeven. Kempenaars zijn goede mensen.
