Nooit vermoed dat wij het in deze rubriek ooit over de Tokugawa-dynastie zouden hebben. “De voornaamste attractiepool van het eiland Kyushu”, lezen wij in één van de talloze lessen die ons de voorbije week over Japan en Korea zijn geserveerd, “zijn de schitterende kastelen en tuinen uit de Tokugawa-dynastie.”
Toch maar even gaan nakijken, want ze kunnen ons dezer dagen om het even wat op de mouw spelden over Japan en Zuid-Korea. In Japan gebruiken ze geen toiletpapier, wist u dat ? Men gaat zitten, ontlast zich, en vanuit een verborgen sproeier spuit een hogedrukreiniger uw billen schoon. Water vermengd met ethylacetaat. Zeer doeltreffend. Honderdtachtig frank voor de WC-madam, want duur dat het is in Japan ! Duur, dat kan je niet geloven. Eén pint kost er negenhonderd frank, en wie er nootjes bij wenst is vijftienhonderd piasters kwijt.
Japanners verbergen zich ook graag in kasten, springen dan plotseling tevoorschijn, roepen luid “Kyaaah !”, en nemen een foto van het geschrokken gelaat van hun westerse bezoeker. De metro rijdt op de seconde en op de millimeter. Men kope zich een ticket, daarop staat het nummer van de wagon, dat nummer staat op het perron geschilderd, en als u daarop plaatsneemt gaat de juiste deur vlak voor uw neus open. Wat menig Japans toerist in Brussel fataal is geworden. Onveiligheid bestaat niet, want elke Jap kent judo en jiu-jitsu en dus maken overvallers geen kans. En in Korea is het leger baas. Zet één stap verkeerd in Korea en je hangt. Letterlijk. In juni regent het dat het giet. Met korte buitjes in Japan, maar in Korea heb je 24 uur ononderbroken prijs. Elke dag zijn er twee aardbevingen, en de luchtvochtigheid overtreft die van Orlando en Mexico.
Het voorgaande halen wij allemaal uit de kranten van deze week. Wie beweert dat de Vlaamse pers haar lezers niet informeert doet de waarheid geweld aan. De Lorre, René Desaeyere, Bob Maes, Robert Van de Walle, Michel Vaarten… iedereen heeft zijn verhalen en hoe meer wij er lezen, des te verlokkender wordt het idee om het WK 2002 vanuit ons eigen salon te volgen, met 24 televisiestations en een reguliere Franse keuken.
De Lorre : “Tempura is het proeven waard, het zijn gefrituurde groenten en garnalen gemengd met bosbessensaus.” René : “In Korea bedelven ze alles onder de kruiden, een overblijfsel van de oorlog. En bij elk gerecht serveren ze kimshi, een soort groente met een heel doordringende geur. Zeer gezond naar het schijnt, maar ik hoef het niet.”
Wij hebben u ooit verteld dat Stefan Van Loock en Joos Valgaeren in Glasgow haggis waren gaan eten : slachtafval in een schapenmaag. Dat was in onze ogen zowat het wansmakelijkste gerecht dat ooit ineen is geflanst, maar berichten uit Korea transformeren haggis tot wat het in de ogen van Van Loock altijd is geweest : een lekkernij. Nam drie keer. Plus een dessert op basis van datzelfde slachtafval, in een feuilleté met karamelsaus.
Wij zijn bereid ons over Japan en Korea alles te laten wijsmaken, maar zo nu en dan zullen wij toch eens iets checken. Zoals deze week de Tokugawa-dynastie, volgens Het Nieuwsblad de periode bestrijkend van 1603 tot 1868. Klopt. Twee websites gevonden : de Tokugawa Art Museum in Nagoya, maar die is uitsluitend in het Japans, en de site van de Washington State University. Die toevallig de Japanse geschiedenis tussen 1603 en 1868 bestudeert. En inderdaad. De belangrijkste leden van het Tokugawageslacht waren : Iëjasu Tokugawa, Iosjimune Tokugawa, en Josjinobu Tokugawa, die de laatste sjôgun van Japan was. Nu u.
