Heb je naast je doctoraat in biochemie en het voetbal nog ruimte voor andere hobby’s ?
Het is mijn devies dat een mens maar één keer leeft. Ik heb al bewezen dat ik ernstig kan zijn wanneer dat nodig is, en dat zal zeker zo blijven. Maar ik wil ook leven, en van het leven genieten. Door de combinatie van studies en voetbal blijft er nog weinig tijd over voor uitstapjes, maar Eveline en ik zijn zeer sociale mensen, en dat houden we ook op peil. Er is geen sprake van dat we nu onze vrienden zouden laten vallen en dan de draad weer opnemen zodra ik dat doctoraat binnen heb. Wij houden van menselijke contacten, zoiets gebeurt spontaan. Bij ons thuis staat de telefoon bijna niet stil.
Hoe belangrijk is vriendschap voor jou ?
Aanvankelijk waren mijn vrienden universitairen aan de VUB. Ik zat op kot en ik voetbalde bij Turnhout in de tweede klasse. Leven was toen één spurt tegen de tijd, maar aan de andere kant waren mijn twee activiteiten heel complementair. Voetbal liet me toe om mijn gedachten vrij te maken. Onze vrienden zitten nu verspreid over heel België. Ze kennen niets van voetbal, maar we lachen wat af. In het voetbal heb ik twee goede vrienden : Kurt Mertens en Filip Fiers. Als wij iets organiseren, dan verzamelen we de hele bende. Dat is telkens een fameuze puzzel, maar we vinden het wel de moeite waard omdat we dezelfde waarden delen : vertrouwen, vriendschap, toewijding, eerlijkheid. Ambiance verzekerd.
Hoe heb je Eveline leren kennen ?
Per toeval, drie jaar geleden. Ik ging met Fiers en Mertens een avondje stappen in Gent. Het was de eerste keer dat ik dat deed. Ik zag Eveline, we hebben gedanst en het was liefde op het eerste gezicht. Dat bestaat dus, ik kan erover meespreken. Sinds twee jaar wonen we samen.
Een doctoraat behalen combineren met het profvoetbal, hoe doe je dat ?
Vroeger maakte ik dagen van acht uur ’s morgens tot tien uur ’s avonds. Dat moest allemaal goed geprogrammeerd worden. Tegenwoordig is voetbal mijn hoofdbezigheid geworden. Aan mijn doctoraat werk ik thuis. Ik bepaal dus zelf mijn programma, wat ons toelaat om af en toe een bioscoopje of restaurantje mee te pikken. Anderzijds vraagt het veel meer energie om je te motiveren als je alleen bent. Ik heb bij Janssens Pharmaceutica gewerkt, daar mocht ik kijken waar ik wou, ik kreeg alleen wetenschappers te zien. Als je alleen thuis aan het werk bent, word je wel eens verleid om iets uit te stellen tot de volgende dag.
Ik schrijf mijn doctoraat in het Engels, de taal van de wetenschap. Veel artikels lezen, en daar conclusies uit trekken. Ik heb nog zo’n drie, vier maanden te gaan. Dan zal ik mijn thesis voor een jury verdedigen. En daarna : groot feest !
Eveline danst op hoog niveau. Wat vind je daarvan ?
Toen ik haar voor het eerst zag dansen, dacht ik : dat is geen amateurisme, dat is semi-professioneel. Wij ondersteunen elkaar wederzijds. Ik vind het belangrijk dat we beiden onze hobby hebben. Dat is gezond voor een relatie. Op vrijdag is ze afwezig, terwijl ik dan een vrije dag heb en we samen zouden kunnen zijn. Dan mis ik haar soms, maar als we dan elkaar later zien, is het zoveel beter. We hebben elkaar altijd heel veel te vertellen. Eveline is bovendien sportief, dus ze begrijpt waar ik het over heb. Al kent ze niets van voetbal. In het begin wist ze niet eens wie Marc Wilmots was. Ze is ook geen supporter. Ze interesseert zich voor mij, niet voor het voetbal. En Eveline kan de dingen zeer goed relativeren. Dat is belangrijk voor een voetballer. Een voetballer wordt dermate geobserveerd door het publiek, de pers, de club, dat hij wel eens de realiteit uit het oog durft te verliezen.
Beoefen je nog andere sporten ?
Voetbal domineert mijn sportleven. Op school heb ik nog tennis, zwemmen en wielrennen gedaan, maar ik moest een keuze maken. Van een partijtje schaak hou ik ook wel.
Van wie is de kat ?
Van mij ! Hierro is onze enige bron van discussies geweest. Ik heb altijd katten gehad, Eveline nooit. Ze had schrik dat hij het interieur zou beschadigen. Dat doet hij niet. Hij klauwt niet.
Hierro ?
Nee, we hebben niet aan de voetballer gedacht. Ik dacht aan Tekiero ( ik hou van jou, nvdr), maar dat vonden we wat te lang.
Staat de televisie nooit aan ?
Dat moet nu toch al drie dagen geleden zijn. We hebben op kot zonder televisie geleefd. We houden allebei van muziek, van alle genres eigenlijk. En we telefoneren veel. Soms kijken we naar het nieuws, maar daar houdt het op. Het overkomt me dat ik zit te zappen. Dan is mijn conclusie altijd : er is niets op tv. Ik zit ook niet geobsedeerd alle voetbalwedstrijden op te zoeken. Trouwens, het zijn er veel te veel. Ze zouden nog een competitie voor de maandag moeten uitvinden ( lacht).
