Hoe lang ben je al omroeper?

“Ik ben speaker van het moment dat Westerlo naar de eerste klasse promoveerde, in 1994. Op dat moment is de vorige omroeper met pensioen gegaan. Ik kon ook speaker worden bij Verbroerdering Geel, maar dat is uiteindelijk niet doorgegaan. Bij Westerlo zit ik op mijn plaats, ik heb er bij de jeugd gespeeld.”

Job?

“Ik werk als zelfstandige, administratie en financiën.”

Favoriete speler?

“Zonder twijfel Benoît Thans, een man naar mijn hart. Maar eerlijk gezegd probeer ik wat afstand te houden van de spelerskern. Ik wil bewust geen ‘groupie’-toestanden. Nuchter zoals mijn club zeker? ( grijnst)”

Lievelingsnummer om te draaien voor of na een wedstrijd?

“Dat hangt af van het moment. Naast mij in de omroepcabine heb ik een assistent, Peter Vrancken, die zich vooral bezighoudt met de muziek. Life is Life van Opus of Les Lacs du Connemara van Michel Sardou zorgen altijd voor sfeer.

Als jouw club scoort dan …

“Dan spelen we ‘ Samba de Janeiro‘. De supporters hebben al een paar keer duidelijk laten verstaan dat ze die traditie willen behouden. Daarna roep ik de naam van de doelpuntenmaker om op mijn eigen manier: eerst langgerekt de voornaam en dan de familienaam.”

Wat moet een goede stadionomroeper kunnen volgens jou?

“Informatie brengen op een duidelijke manier. Je moet álle supporters in het stadion in de watten leggen, dat betekent dat je ook tegenover de bezoekers een gastvrije houding moet aannemen. Soms, als het te spannend dreigt te worden, moet je als speaker kunnen ingrijpen, liefst van al met een kwinkslag. Voetbal moet een feest blijven, daarom is het de taak van een omroeper om de stekker uit te trekken bij de ‘stammenoorlogen’ tussen supporters. Ook het correct uitspreken van exotische namen vind ik belangrijk. Met Jos Panagiotopoulos, die vroeger bij KVK Tienen speelde, heb ik een goede les gehad. Iedereen noemde hem gewoon ‘Jos’, maar ik hield eraan zijn naam volledig uit te spreken (lacht).

Welke anekdote zal je nooit vergeten?

“Er zijn er zo veel. Hét hoogtepunt in de eerste klasse is de 6-0-overwinning tegen Anderlecht. Overweldigd riep ik door de microfoon: ‘Beste voetbalvrienden, koester dit moment, dit maken we nooit meer mee.’ De media hebben die zin opgepikt, en tot mijn verbazing raakten mijn woorden zelfs in een overzichtje met de citaten van het jaar. Ook de promotie in 1994 zal ik nooit vergeten. Westerlo won onverhoopt de eindronde op het veld van Waregem. Laat ons zeggen dat ik blij ben dat we in de terugrit niet op een politiecontrole zijn gebotst. Een laatste anekdote is de Intertotowedstrijd thuis tegen het Tsjechische FC Zlin. Een Israëlische UEFA-waarnemer eiste toen dat alle bezoekende supporters, de volle zeven, gingen neerzitten tijdens de wedstrijd. Ik riep snel een in het Tsjechisch vertaalde tekst om, maar de meegereisde supporters waren te straalbezopen en weigerden alle medewerking. Ik geloof dat de politie hen toen nog achternagezeten heeft. Van die waarnemer hebben we achteraf niets meer vernomen ( lacht). S

Volgende week: Raynald Challe (Charleroi)

Bregt Vermeulen

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content