s het u ook al opgevallen ? Er zijn clubs die hun transfers heel discreet doen. Club Brugge of PSV, om er maar twee te noemen. Contact nemen met de speler, polsen, contact met de club, een deal maken en vervolgens de speler aan de media en supporters presenteren. Niks laten lekken, want dat maakt de zaken vaak alleen moeilijker en duurder.
Dat vinden wij fijn. En met ons ook de spelers. Want niets is vervelender, zoals Timmy Simons vorige week nog eens getuigde, je naam in verband te zien gebracht met een club die er dan niet in slaagt snel en daadkrachtig te handelen. In zijn geval Feyenoord, een wekenlang aanslepend verhaal. Want dan krijg je elke dag tientallen vervelende telefoontjes, met de vraag of er nieuws is. Concentreer je dan maar eens op je welverdiende vakantie.
Bart Goor zat in hetzelfde geval. Goor was begin juni mee met de nationale ploeg naar Belgrado, op uitnodiging van Pietro Höffling en InBev, sponsors van de Rode Duivels. Zijn transferverhaal liep toen al een paar weken en om de haverklap kreeg de Feye- noordaanvoerder telefoon. Van de club, van vrienden, van de media, van zijn zaakwaarnemer. Met goed nieuws, slecht nieuws, twijfelnieuws. Om horendol van te worden. Goed, het zullen niet allemaal zakelijke telefoontjes zijn geweest, maar niemand hebben we al zoveel uren weten telefoneren als Goor die twee dagen. En zo ging het de hele zomer door.
Zeven keer moet de transfer van Goor naar Anderlecht zijn afgesprongen. En dan stelt een mens zich vragen. Of het allemaal niet beter discreet had kunnen worden afgehandeld ? Zonder dat spiedende oog van de media. Want op berichten in kranten gaan supporters dan weer reageren en die van Feyenoord kunnen hevig zijn. Breek er Goor de bek niet over open. Ze lynchten hem net niet bij de eerste training.
Anderhalf jaar of wat geleden wilde Anderlecht ook al Wesley Sonck, maar toen dat in de kranten lekte, bliezen ze in Amsterdam direct het hele verhaal af. Leren ze het dan nooit, daar in Brussel, zou een mens denken. Alles op de markt gooien en dan, als de bal aan het rollen is, plots een mediastilte moeten inlassen om de rust te doen weerkeren ? Ogushi Onyewu was ook al zo’n verhaal. Zaken op de spelersmarkt doe je niet zoals op de zondagmarkt aan het Brusselse Zuidstation, open en bloot.
Of zit er meer achter ? In dit specifieke geval wel. Eigenlijk wilde Goor vorig jaar al naar Anderlecht, maar dat haakte af op de transferprijs die Hertha BSC vroeg. Anderhalf miljoen euro. Feyenoord onderhandelde en kreeg de middenvelder voor 250.000 euro. Maar na één jaar had Goor het door : met Feyenoord wordt het niks. En dus wilde hij weer weg. ‘Neen’, zei Feyenoord resoluut, waarna de makelaar het zelf in de media gooide, om druk te zetten. Wekenlang. Hij was het ook die de clubs vrijdag voor een ultieme discussieronde rond de tafel kreeg. Anderlecht betaalde uiteindelijk acht keer meer dan Feyenoord een jaar geleden, maar kon niet terug. Soms doe je op de markt niet de beste zaken.
door Peter T’Kint
