In hoeverre leek België-Tsjechië op wat je er tevoren van had verwacht ?

Dirk Deferme : Het is een andere wedstrijd geworden dan iedereen verwachtte. Vooraf las ik over tal van problemen waar België mee worstelde. Die waren concreet, want vaak afkomstig van spelers én trainer. Daarnaast maakte de pers van de Tsjechen op een onbehoorlijke manier onterecht een wereldploeg. Na een redelijk evenwichtige eerste helft vielen zij na het doelpunt en de rode kaart helemaal terug. Ook al merkte je dat al na vijf minuten het veld wegens helemaal omgebaggerd een onberekenbare factor werd. Op zo’n terrein neig je te spelen zoals de Belgen in de tweede helft deden : veel in de breedte en weinig centraal in de diepte. Dat hadden we misschien iets meer moeten proberen. Uit het spel bleek dat de Belgen vooral de nul wilden houden. Omdat, zo merkte je achteraf uit de commentaren, iedereen die rechtstreeks bij de Rode Duivels betrokken was 1-0 een hele goeie uitgangspositie vond. Op het veld zag je in tegenstelling tot in Zagreb geen team dat twijfelde, maar één dat heel goed wist wat het deed. Sluit de verdediging aan, kan je druk uitoefenen, zeker tegen een team dat zich vrijwillig terugtrekt op de rand van de eigen zestien. Dat dat niet gebeurde, was geen kwestie van niet kunnen, maar van niet willen.

Is 1-0 een goeie uitgangspositie ?

Theoretisch is het één van de best mogelijke uitgangsposities, maar in de praktijk kan de conclusie na twee keer negentig minuten luidden dat we in Brussel in de tweede helft meer hadden moeten durven.

Waseige bracht twee spelers van Club in de basis ten nadele van twee van Anderlecht.

De vier betrokkenen zijn elkaar waard. Ik kan me terugvinden in de redenering van Waseige dat die van Club op dit moment een frisser hoofd hebben. Simons speelde in mijn ogen goed, sober en efficiënt, Clement ook. Zij moeten niet willen uitblinken.

Hoe vond je Walem als spelmaker ?

Hij speelde een redelijke tot goeie eerste helft, daarna verwachtte ik meer. Ik zag hem achterin de bal komen opvragen en vooral rond de middenlijn passes versturen. Terwijl een nummer tien hoger moet spelen, zeker tegen een team dat door de trage opbouw van de Belgen alle tijd kreeg om zich in de eigen zestien terug te trekken. Er werd geen tempo naar voor gemaakt. Tegen tien tegenspelers moeten de Belgen dat toch kunnen. Na de rust zag ik Walem één keer een risicovolle bal door het midden sturen. Dat is te weinig.

Sven Vermant ?

Ik ben een liefhebber van Vermant en andere spelers die het zién, die risico in hun spel durven te stoppen maar het toch simpel houden. Wel vond ik hem te weinig aan de bal komen. Eiste hij die onvoldoende op of kwam het omdat Walem alle ballen ging vragen ? Je zag wel dat wanneer hij aan de bal kwam, er bij de Duivels die versnelling kwam. Maar dat gebeurde dus te zelden. Ook al ligt het veld slecht, probeer het. Valt die bal één keer goed, is de tegenstander verrast of moet hij een fout maken.

Wesley Sonck had het voorin moeilijker om zich door te zetten dan in de Belgische competitie.

Toch vond ik Sonck goed. Hij gaf zich honderd procent, probeerde acties te maken en is een collectief nuttige speler. Mpenza kaatst één keer en gaat dan diep, met Sonck kan je ook andere combinaties opzetten. Eén keer hield ik mijn hart vast : toen hij doorging op de keeper en rood riskeerde. Valt Snirceck daar geblesseerd uit, is dat jammer voor de Belgen. Ik hoop dat Chovanec hem in Praag weer opstelt, want hij voetbalt gigantisch zwak uit. Die keeper van Sparta Praag lijkt me een stuk sterker.

Had je de Tsjechen sterker verwacht ?

In Praag zullen ze met Rosicky iemand hebben die een meerwaarde brengt. Zoals Anderlecht een goeie Koller mist, was dat met de Tsjechen het geval in Brussel. Zijn actieradius is groter dan die van Barros of Lokvenc. Ook al zag je al vóór de rode kaart dat de Tsjechen niet naar Brussel waren gekomen om de zaak hier al te forceren. De wedstrijd deed me terugdenken aan die dubbele confrontatie met Ierland voor het vorige WK. Het gaat niet om de schoonheidsprijs maar om de kwalificatie.

Had je de indruk dat de vooraf geïrriteerde Waseige na de zege tot rust is gekomen ?

Er zijn mensen van de pers bij wiens aanpak hij zich niet lekker voelt. Omdat hij hun manier van vragen stellen confronterend vindt en daar niet mee om kan. Dat was vroeger ook al zo, alleen wordt dat uitvergroot in de drie topmomenten die hij als nationaal trainer meemaakte. Op die topmomenten moeten journalisten harder werken. Dat betekent : meer kopij brengen. Dan komen er wel eens kleine dingen naar voor. Bij zo’n probleem zou de op psychologisch vlak meest ervaren man ook iets wijzer moeten zijn dan de meeste journalisten. Door zijn actuele houding stelt Waseige zich redelijk kwetsbaar op. Omdat hij in zijn kaarten laat kijken. Hij speelt geen spelletjes, geeft niet de indruk dat hij iets achter de hand houdt. Ik vind hem mens tussen de mensen en heb daar respect voor. Als hij slecht gezind is, laat hij dat merken. Waarom zou dat niet mogen ? Je weet wat je aan hem hebt. Hij moet daar niet gaan zitten alsof hij boven alles verheven is. In mijn naïviteit denk ik nog altijd dat een vakman met de staat van verdienste van Waseige meer van voetbal afweet dan wij journalisten. Ik denk ook dat de bond graag met hem wil verderwerken.

Hij ergerde zich ook aan de berichtgeving over de 16.000 kaarten die nog te koop waren.

Ik vond dat ook tendentieuze journalistiek omdat men dat bracht zonder vergelijkbare parameters. Voor Schotland liep men ook niet storm voor de Rode Duivels. Schotland was uitzonderlijk omdat er 10.000 Schotten in dat stadion zaten. Belgen associeren zich makkelijker met succes, gaan niet zomaar achter hun nationale ploeg staan. Alleen op uitzonderlijke momenten gedragen Belgen zich een beetje als Nederlanders. Voor de eerste interland na het WK ’86, toen honderdduizend mensen van de luchthaven tot de Brusselse Grote Markt de spelers had verwelkomd, daagden ook geen tienduizend kijkers op.

Zondag was er nog de Antwerpse derby. Keek je daar nog naar uit ?

Ja, omdat zo’n match nog altijd speciale krachten los maakt bij het publiek en daarom ook de competitie kleurt. Wil je het over topvoetbal in Antwerpen hebben, dan is mijn gevoel dat je op termijn toch over één ploeg moet durven spreken. Maar misschien zijn ze allebei wel content met wat ze nu hebben. Het is in elk geval opvallend dat het stadion van GBA niet volloopt tegen Anderlecht of Brugge.

In tweede klasse zal het onverwachte puntenverlies van KV Mechelen tegen Strombeek er de Mechelaars niet van weerhouden met de vingers in de neus kampioen te worden.

Vooral omdat de tegenstand zo zwak is. Ik hoor van kenners dat amper twintig procent van dit team in eerste klasse mee kan. Verder gaat tweede klasse me maar interesseren als de prijzen uitgedeeld worden. Er is in eerste klasse nog zo veel werk dat het voorbarig is om over de toekomst van tweede klasse te filosoferen.

Schiet het wat op met het TV-contract ?

Dat kan nog maanden aanslepen. Ik hoop dat de Profliga leert uit de houding van de bond tegenover het pas bereikte akkoord dat de wedstrijden van de nationale ploeg en de beker omvat ( zie Inside Foot, nvdr).

Hoe bedoel je ?

Het is een signaal dat er alleen sprake kan zijn van een redelijke verhoging, maar niet van cijfers die plots maal drie gaan.

Een buitenlandse zender wil dat wél betalen.

Die buitenlandse zender wil experimenteren op een kleine markt, gedurende een paar jaar. Die wil niet op zijn bek gaan in een grote markt met veel geld, zols in Engeland. Wel in België, bijvoorbeeld, twee jaar investeren en zich terugtrekken als het niet lukt. De boeken sluiten dus. Maar wat betekent dat dan voor clubs die op basis van die cijfers al een paar jaar boven hun stand geleefd zullen hebben ?

door Geert Foutré