In Bosnië-Herzegovina, het land waar ze weten wat oorlog is, sneuvelden de kansen van de nationale ploeg op het WK 2006. En nu ? ‘Er gaan onverwacht geen vijf

Met teneergeslagen blik stierde Aimé Anthuenis zaterdagavond eenzaam richting catacomben het veld van het Bolino Poljestadion in Zenica over. Met één schot had Sergej Barbarez de Belgische ploeg 28 minuten eerder zo goed als alle kansen op een kwalificatie voor het wereldkampioenschap in Duitsland ontnomen.

Bosnië, het land waar Gavrilo Princip in Sarajevo met één schot Franz Ferdinand vermoordde en daarmee het vuur aan de lont van Wereldoorlog 1 stak, herinnert ook vandaag nog aan een gruwelijk verleden. Katholieke en moslimbegraafplaatsen liggen er naast elkaar zoals ook kogel- en mortierinslagen van verschillende religieuze oorsprong de gevels ontsieren. Wrange getuigen van een recentere burgeroorlog begin jaren negentig.

In de week voorafgaand aan de interland had Anthuenis er al op gewezen dat het in Bosnië ook wat het voetbal betrof geen partij plezier zou worden : Bosnië zou in de duels tot op het randje gaan en bijgevolg van de Belgen een collectief hoogstaande prestatie vragen.

“We hebben ze thuis toch overmeesterd en dat moeten we in het hoofd houden”, wist Yves Vanderhaeghe vooraf. “Met voldoende respect naar daar trekken, maar van in het begin zóveel vertrouwen tonen en onmiddellijk de reis vergeten : dan moet het lukken. Emile Mpenza heeft ze thuis op snelheid en kracht verslagen ; nu weet je dat hij er niet bij is. Met Emile erbij had je een verdediging die weinig werk heeft : je geeft heel weinig weg en met één bal ben je erdoor omdat ze zodanig snel zijn. Ik hoorde het Emile of Mbo onlangs ook nog zeggen : als de een de bal heeft, weet de ander al wat er gaat gebeuren. Dat is een groot voordeel dat we nu misschien wat gaan missen. Buffel is iets anders dan Emile, die veel hoger staat, maar Thomas kan tussen de lijnen ook balbezit houden en dan is het aan de spitsen.”

Thomas Buffel : “Mbo en Emile zijn een beetje hetzelfde type spelers en twee goeie spelers is natuurlijk altijd beter dan één. Maar als we zelf het spel kunnen maken en diep spelen, denk ik niet dat het gemis heel groot zal zijn. Je kan met Mbo en Emile veel kanten op : ze willen altijd graag de bal in de voet, steken zich niet weg. Het is altijd makkelijker als je meer mogelijkheden hebt.”

Alleen om de in zijn strafschopgebied ineengedoken achtergebleven Silvio Proto een bemoedigend klapje op het hoofd te geven, week de bondscoach zaterdag nog even af van zijn troosteloze lange rechte pas naar de kleedkamer. Proto had nog maar eens een (onschuldige) hoge bal door de handen laten glippen, maar op andere gevaarlijker fasen bleken zijn tussenkomsten wel accuraat.

Uitgerekend in het teken van de doelman, die na Genk-Anderlecht zijn missers kreeg aangerekend, was de voorbereidende week op Bosnië-België begonnen. Maar met Proto als sluitstuk stond de verdediging er wel in Bosnië, al was het Daniel Van Buyten die bij de stilstaande fase waaruit Bosnië scoorde zijn tegenstander liet begaan toen zijn collega Jelle Van Damme eerst ook al niet attent reageerde. Uitgerekend stilstaande fasen waren het trouwens waaruit de Duivels zelf hoopten te kunnen scoren, daarbij rekenend op de lengte van bijvoorbeeld Kompany, Van Buyten of Pieroni en de krachtige trappen van Jelle Van Damme.

En dat zegt veel over de instelling waarmee Aimé Anthuenis zijn elftal het veld in stuurde : in een wedstrijd die moést worden gewonnen, wilden de Rode Duivels nog aanspraak kunnen maken op een deelname aan het WK, lag de nadruk meer op verdedigen dan aanvallen. Niet alleen was er vooraf gedacht aan een opstelling met vier verdedigend georiënteerde middenvelders – Roberto Bisconti op rechts, Yves Vanderhaeghe en Timmy Simons centraal en Jelle Van Damme links op het middenveld, met Buffel achter Mbo – maar ook bij de uiteindelijke optie – een middenveld met Vanderhaeghe, Simons, Van Damme en Buffel achter Mbo en Pieroni, die bij balverlies vanuit de spits terugzakte op rechts – kon dezelfde conclusie worden getrokken. Hoewel hij Daerden omschreef als balvaster met meer infiltrerende kwaliteiten koos Anthuenis voor Van Damme om de geschorste Bart Goor op links te vervangen.

Vanwaar die keuze ?

Aimé Anthuenis : “Daerden en Van Damme zijn als types niet zo verschillend op links, het is eerder hoe je de bezetting houdt : met vier middenvelders en Thomas en Mbo in de spits, betekent dat dat je de flanken hoger gaat laten spelen zoals Goor in Nederland. Dat betekent dat Van Damme en Daerden veel hoger mogen staan dan tegen Griekenland. Een echte rechterflank is Bisconti niet, al deed hij het tegen Nederland goed, wat meer naar binnen komend en naar duelkracht en ervaring toe. Geraerts is ook een mogelijkheid in een 4-4-2, maar is iemand die bij zijn club ook meer centraal speelt. Dus lijnspelers zijn er niet zoveel voorradig. Wel heb je nog Walasiak en Dufer, maar die hebben allebei nog niet zoveel gespeeld. De Ceulaer is op rechts ook een mogelijkheid. Hij is goed bezig en er dicht bij. Maar Daerden speelt ook al wat meer de binnenkant, daar zie ik hem op termijn meer naartoe evolueren. Vanuit een iets meer centrale positie kan hij zowel aan de buiten- als aan de binnenkant komen. Bruno Versavel was ook zo iemand. Koen is positioneel slim en heeft veel diepgang, dus je mag hem niet vastpinnen op het defensieve. Je moet hem ook kunnen loslaten. Hij is misschien iets balvaster dan Van Damme, wat hij ook tegen Griekenland heel goed heeft gedaan. Ook zonder bal deed hij ze veel pijn in de rug door veel te bewegen. Misschien ook wat gewoekerd met zijn krachten. Maar Van Damme is technisch beter dan velen denken. Dat zie je op training. Men onderschat van Damme, maar hij is ook nog wild en onrustig aan de bal soms, heeft net als Daerden gestalte. Daerden heeft de capaciteiten om in een iets centralere rol een heel moderne voetballer te worden, een die kan aanvallen en verdedigen. Diepgaan, laatste pass, loopvermogen en recuperatie. Die zijn niet zo gemakkelijk te vinden.”

Een constructie met Daerden of Geraerts centraal had van moed en verjonging getuigd, maar de bondscoach hield het bij Yves Vanderhaeghe, waardoor Koen Daerden net als in Genk tussen twee vuren blijft zitten : wordt het nu links of centraal ?

Koen Daerden : “Misschien dat die centrale rol in de toekomst voor mij is weggelegd. Als ik centraal speel, kan ik voor die diepgang zorgen zoals Karel in Standard bijvoorbeeld. Daar moet ik het ook wat van hebben. Maar op de flank zal Bart terugkomen. Hij blijft de aanvoerder en ik ben niet naïef : ik weet dat hij dan weer zal spelen. Op dit moment is die polyvalentie – dat ik zowel links als centraal kan spelen – iets in mijn ontwikkeling. Met drie centraal – een 4-3-3 of met de twee spitsen achter elkaar – speel ik persoonlijk het liefst, maar ik ga mij daar helemaal niet op vastpinnen. Ik ben niet de man van de beslissende actie. Ik moet gewoon op mijn kwaliteiten uitgespeeld worden : met mijn diepgang ruimte creëren op het middenveld voor de spits of een andere middenvelder.”

Eenmaal het hectische veld in Zenica verlaten kon Aimé Anthuenis binnen gelaten analyseren. Zijn ploeg ziet de WK-kwalificatie zo goed als zeker aan zich voorbijgaan. Anthuenis : “Je kan de spelers qua inzet niets verwijten. Dat we te weinig tot de combinatie kwamen, is deels te wijten aan de waarde van de tegenstander, die heel viriel speelde en weinig ruimte gaf. Je hebt vandaag sommige spelers gemist, maar daar wil ik niet op terugkomen. Je moet winnen tegen Bosnië, akkoord, maar ik stel vast dat hier de laatste jaren niet veel gewonnen is. Wij konden hier misschien wel winnen, maar het zou niet terecht zijn geweest. Met de twee Mpenza’s in vorm zou het een ander resultaat zijn. Maar ik klaag daar niet over, want het is nu eenmaal zo.”

Bosnië heeft België genekt met één schot. “Maar we hebben het”, legt de bondscoach uit, “in deze campagne vooral laten afweten in de eerste maanden : toen hadden we te weinig spelers die tot spelen kwamen, vooral in het aanvallende gedeelte. Tegen Litouwen en Servië hebben we onze campagne gehypothekeerd en waren we altijd op achtervolgen aangewezen.”

Woensdag wacht in het stadion van Germinal Beerschot nog San Marino, in theorie om nog een waterkansje te kunnen grijpen, in de praktijk een partij om, zoals dat heet, des keizers baard. En dan ? Aimé Anthuenis : “Met de basis van dit zeer jeugdige elftal zal je grotendeels verder moeten. Er gaan morgen onverwacht geen vijf nieuwe spelers opstaan.”

door Raoul De Groote

‘Tegen Litouwen en Servië hebben we onze campagne gehypothekeerd.’ (Aimé Anthuenis)

‘Het is niet omdat je met zes aanvallers gaat spelen dat je meer druk creëert.’ (Eddy Snelders)

‘Daerden heeft de capaciteiten om in een meer centrale rol een moderne voetballer te worden.’ (Aimé Anthuenis)

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content