Duitsland ontdekte tijdens dit WK niet alleen een nieuwe spelcultuur. Het heeft met Miroslav Klose en Lukas Podolski een complementair koningskoppel.
Voor diepgaande bespiegelingen moet je bij hem niet zijn. Lukas Podolski zegt dat hij betaald wordt om te voetballen. En niet om te praten. Hij voedt zich graag aan de bron van de eenvoud. Ooit vroeg een journalist hem wat hij als het grootste nadeel ervaart van zijn bekendheid. Podolski hoefde over het antwoord geen seconde na te denken : “Ik kan niet langer in de stad gaan zonder herkend te worden.” Wat Podolski dan in de plaats daarvan in zijn vrije tijd deed, wilde de journalist weten. De spits zei met ontwapende eerlijkheid : “Ik ga toch naar de stad.” Hij lachte niet eens bij die opmerking.
Lukas Podolski beweegt zich onwennig door een nieuwe, glinsterende wereld. Voor het begin van het WK heette het nog dat de aanvaller van FC Keulen onvoldoende bewoog. Ook bondscoach Jürgen Klinsmann wees hem bij herhaling op het statische spel. Podolski startte stroef in het toernooi. Maar hij luisterde en werkte. In de achtste finale tegen Zweden ontplofte hij met twee doelpunten. In de Allianz Arena van München waar hij straks op doelpuntenjacht gaat voor FC Bayern. Beide doelpunten vielen uit een assist van Miroslav Klose. Het was een soort coproductie. Net zoals de beide spitsen instaan voor ruim 70 procent van de productie : acht doelpunten van de elf.
Lukas Podolski heeft met zijn gabber in de voorlijn twee zaken gemeen. Ook hij sleet zijn eerste levensjaren in Polen, en ook zijn moeder speelde, net zoals die van Klose, in de Poolse nationale handbalploeg. Verder gaat de overeenkomst niet. Terwijl Klose zich met steeds meer flair door het toernooi bewoog, zonder in arrogantie te vervallen, bleef Podolski terughoudend en zelfs een tikkeltje verlegen. Het ligt niet in zijn aard zichzelf in holle uitspraken te vergalopperen. Maar hij staat model voor een nieuw Duitsland : jong, vibrerend en bij tijd en wijlen briljant.
Opvangcentrum
Lukas Podolski kende in zijn carrière nog niet veel tegenslagen. Hij verhuisde op zijn tweede levensjaar met zijn ouders naar Duitsland en belandde in Bergheim, in de buurt van Keulen. Voetbal vergemakkelijkte zijn integratie. “Toen ik op straat voetbalde, werd ik altijd als eerste in een ploeg gekozen”, zegt hij. Daarom sloot hij zich aan bij de jeugd van FC Keulen. Hij debuteerde op zijn achttiende in de eerste ploeg. Een jaar later maakte hij al zijn opwachting in de nationale ploeg. Een blitzcarrière.
Op de weg naar de top lagen er voor Miroslav Klose meer obstakels. Hij kwam op zijn achtste naar Duitsland en toefde samen met zijn ouders en zijn zuster een tijdje in een soort opvangcentrum voor mensen die wilden immigreren. “Er was daar alleen een toilet en we mochten ons nauwelijks bewegen”, zegt Klose. Het was een nachtmerrie. Klose arriveerde in Kusel, een dorpje in de Pfalz en kende twee woorden Duits : Ja en Danke. Hij ging naar het vierde studiejaar maar liet zich al na een week naar het tweede studiejaar terugzetten. Klose voetbalde tot zijn negentiende in de grauwheid van het amateurvoetbal en ontplofte pas vorig seizoen helemaal bij Werder Bremen, op zijn 27ste, ook al liet hij tijdens het WK 2002 even van zich spreken. Ondanks blessures werd hij vorig seizoen topschutter. Hij scoorde 25 doelpunten in 26 wedstrijden.
De verschillen in stijl zijn groot. Podolski drijft op instinct, heeft een subtiele balbehandeling, ruikt wanneer hij in het strafschopgebied moet opduiken en beschikt over een uitstekend schot. Klose is meer bezonnen, agressiever en is er door harde, individuele trainingen in geslaagd met elke voet doelpunten te maken. Het zegt veel over zijn instelling : Klose pleegt zich ook in de Bundesliga in zijn tegenspelers te verdiepen, hij volgt een fitnessprogramma, hij is constant met zijn lichaam bezig. Een fanatieke prof.
Grote broer
Veel meer dan Lukas Podolski is Miroslav Klose de dragende figuur in de aanval. Voor het WK maakte Klose zijn jonge ploegmaat duidelijk dat hij zich aan zijn spel ondergeschikt moet maken en dat de situatie bij de nationale ploeg anders is dan bij FC Keulen, waar het spel op Podolski was afgestemd. Vervolgens wierp hij zich tijdens het toernooi op als een grote broer. Want sinds hij vader werd van een tweeling, zo zegt Klose, heeft hij geleerd wat het is om verantwoordelijkheid te dragen. Dus nam hij Podolski bij de hand, leidde en begeleidde hem, voedde hem als het ware op. Dat is opmerkelijk, want na zijn glansrijke partij tegen Costa Rica en de stijgende vormcurve in de rest van het toernooi verviel Klose niet in egocentrisme. Ook al zwol de interesse van buitenlandse clubs aan. Het tekent zijn karakter. In het begin van dit seizoen nog nam Klose de schuld van iedere nederlaag op zich. Het kostte Thomas Schaaf, de trainer van Werder Bremen, veel moeite om die knop om te draaien. En tijdens het WK sprak Klose veel liever over de ontwikkeling van Podolski dan over zichzelf.
Miroslav Klose kent zijn kwaliteiten en gebreken. Hij weet dat hij vertrouwen nodig heeft om te presteren, hij voelt zich goed in de geborgenheid van Bremen. Daarom, zo liet hij al weten, komen er voor hem maar drie, vier buitenlandse clubs in aanmerking. Anders blijft hij liever aan de Weser. Want ergens zijn er nog altijd twijfels of Klose wel voldoende kwaliteiten heeft om het op het hoogste niveau te maken. Lang werd hem aangewreven dat hij zijn vijf doelpunten tijdens het WK 2002 alleen tegen kleinere ploegen maakte. Het heette dat hij bepaalde basiskwalitieten miste omdat hij te laat de sprong naar het profvoetbal maakte. Ook daarom is het doelpunt dat Klose afgelopen vrijdag tegen Argentinië maakte van groot belang. En ook daarom weet Klose dat hij nog lang niet aan zijn plafond zit.
Nederigheid
Hoe het toernooi voor Duitsland ook nog verloopt, met Miroslav Klose en Lukas Podolski heeft Duitsland twee spitsen die steeds beter harmoniëren. Dat Lukas Podolski afgelopen vrijdag in de thriller tegen Argentinië koelbloedig een strapschop omzette, is tekenend voor zijn verhoogd zelfvertrouwen. Hij zegt dat hij in die enkele weken onder Jürgen Klinsmann ook tactisch veel sterker is geworden, dat hij door de specialisten die de bondscoach aan de technische staf toevoegde meer ging nadenken over alle aspecten van zijn vak.
Maar net zoals voor Miroslav Klose zal die nieuwe status zijn leven niet veranderen. Na het WK gaan beiden op familiebezoek naar Polen. Het frappeert hen telkens weer met hoe weinig de mensen daar tevreden zijn. Het is voor hen een les in nederigheid.
JACQUES SYS
