U draagt de naam van uw echtgenoot ?

Ja. De mensen weten nooit hoe ze de mijne moeten uitspreken. Zelfs aan de balie draag ik de naam van mijn echtgenoot.

Heeft u geen spijt van uw beroepskeuze ?

We hebben samen iets opgebouwd. Ik zag het niet zitten om alleen verder te doen en zoals Pierre al zei, zijn de reacties van sommigen mij zeer zwaar gevallen. Ik ben gestopt op 1 april en sindsdien heb ik nog geen moment stilgezeten : ik probeer wat orde in de tuin te scheppen, ik heb de voorgevel opnieuw geschilderd, de paardenboxen, ik hou me bezig met de paarden… Sinds we hier wonen, heb ik ook een nieuwe passie ontdekt : het knutselen. We hebben dit huis gekocht in 1997. We werden er uitgenodigd door kennissen en zijn vervolgens gevallen voor de charme ervan. We hadden gevraagd of de eigenaar ons wilde verwittigen als hij het huis zou verkopen. Hij had genoeg van het klimaat in België en heeft het huis dan verkocht. Er waren een renbaan en vier paardenboxen aan, maar het was een zwijnenstal. Ik heb alles opgeknapt.

Doet u aan jumping ?

Nee, ik ben te gestresst. Ik verkies de lange afstanden. Ik kan trouwens niet gaan kijken wanneer Samuel zijn parcours doet. Uit angst voor een ongeval, ja, maar ook uit bijgeloof : als ik kijk, brengt het hem misschien ongeluk. Zijn eerste start in de GP van Antwerpen, met hindernissen van 1,50 m en ruiters van het niveau Phillipaerts, is bijzonder stresserend geweest. Pierre van zijn kant is veeleer bang dat Sam ontgoocheld raakt.

Interesseert u zich voor voetbal ?

Vroeger ging ik naar Standard als het niet te koud was. (Pierre : “Je zag haar tot midden oktober en dan verdween ze tot maart.”) Maar nu ben ik er toch in terechtgekomen, met plezier overigens. Of ik er iets van ken ? Ik heb vertrouwen in de scheidsrechter. Hoe dan ook, men kan zijn beslissingen niet betwisten. Dat is de advocaat in mij die naar boven komt (lacht). Ik hou me samen met Carine bezig met de vipruimte. Samuel update de site van Standard tijdens de wedstrijden. Hij zet onmiddellijk alle gegevens over de wedstrijd op de site.

Naar het schijnt hebt u een favoriete speler.

Bjorne Riise ! Hij is op hetzelfde moment als wij op de club aangekomen en we zijn samen onze eerste keer weggeweest, naar de supportersclub uit Tienen. De sfeer was fantastisch en de supporters hebben erop aangedrongen dat we op het podium een moeilijke dans uitvoerden. Bjorne en ik hebben ons van onze beste kant laten zien. Pierre had toen meer geluk, want zijn danspartner kende de passen ! Het is een aangenaam milieu. Afgunst is er onbestaande. We gaan ook dikwijls naar Metz en daar hebben we het promotiefeest naar eerste nationale bijgewoond. (Pierre : “Dominique wilde zelfs mee het terrein bestormen…”)

U heeft een enorme verzameling boeken.

Ik hou inderdaad van lectuur, met een voorkeur voor de geschiedenis van Frankrijk. Ik heb het dan niet over de geromantiseerde geschiedenis, maar over de feiten. Sam heeft in de eerste kandidatuur een cursus geschiedenis gekregen. Die ging over de 19de eeuw, de oorlog van 1870 en zo. Ik vond het een boeiend onderwerp en heb me er dan ook in verdiept.

Jullie zijn alledrie cinefielen. Van waar die passie ?

Sam heeft ons op de hoogte gebracht. Voor zijn studie moet hij onder andere films analyseren. Wij hebben oude films van Hitchcock, stomme films en minder commerciële actuele films gezien. Het is dankzij Sam dat we figuren als Jacques Tati hebben ontdekt.

door Pascale Piérard