Vierde plaats in de zomerserie : Raoul De Groote bij de Olufades in Togo. In aansluiting op die trip is Raoul ook Valère Billen gaan bezoeken in Ivoorkust. Een buurland van Togo, zo hebben wij pas vandaag in de atlas ontdekt. Wie die zomerserie leest zoals het hoort, met de nodige studie-ijver, steekt er heel wat van op.
Dat Billen nog met Voetbal Magazine wil praten, na alles wat hier over hemzelf en KV Mechelen is gepubliceerd, bewijst dat Valère niet haatdragend is. Gelukkig, want elk jaar is hij goed voor een verrassend interview. Sprak al over looplijnen toen iedereen de naam Trond Sollied nog moest gaan opzoeken. Valère traint nu FC Satellite Abidjan, het Afrikaanse reservoir van Willy Verhoost en Sporting Lokeren.
Wij duiken de reportage binnen : het is volop regenseizoen, de bliksem is pal naast Raoul ingeslagen, en Valère vertelt over struikrovers in de brousse. Je kan zo van die romans hebben, niet in Vlaanderen maar bijvoorbeeld wel in Engeland, waarbij je al van bij de eerste zinnen meegesleept wordt in het verhaal en in één ruk doorleest tot het einde, ook al ligt dat vijfhonderd bladzijden kleine druk verder. Dit is ook zoiets.
Maar verder dan de bliksem en de struikrovers drijft Raoul het niet. Abidjan verhoudt zich immers tot Lomé, zoals Herwig Van Hove tot Reginald Moreels. De vergelijking is misschien wat ver gezocht, maar niettemin duidelijk. Valère zit daar niet slecht, in een chique westerse zakenwijk, en Raoul wint in één copieus restaurant meteen vijf kilo terug van de drieëntwintig die hij in Togo verloren had.
“Het is onze taak om niet alleen de voetballer te verbeteren, maar ook om de mens gelukkiger te maken”, zegt Valère. En de prachtige openingsfoto waarop hij op de fruitmarkt een appelsien koopt laat geen twijfel : hij zelf is als mens heel wat gelukkiger dan bij KV Mechelen of bij Houtem VV. Billen probeert de Ivorianen het gebruik van een libero af te leren en de achterhaalde dekking met schuine lijnen op te geven. Ze moeten ook vanuit een betere bezetting in het middenveld meer druk geven op de bal. Eerst individueel, dan collectief, met glijden en kantelen.
Dat is allemaal goed mogelijk, maar wij lezen toch liever van de bliksem die inslaat, of van een plaag sprinkhanen die met de moesson is meegevoerd. Diamant ! Zouden er kimberlietpijpen door Ivoorkust lopen, zoals door de woestijn van Mauretanië ? Op Canvas is vorig jaar een reportage uitgezonden over een Leuvense geoloog die voor een Antwerpse firma in de Sahara op zoek was naar diamantaders. Met één inlandse helper en één spade in een zandvlakte van twintigduizend vierkante kilometer waar voorheen niemand één diamant, hoe klein ook, had opgedolven. Prachtige beelden, terwijl aan de einder de zon onderging en een hyena klaaglijk de laatste hit van Jo Vally huilde.
Valère legt uit dat door het warme en vochtige klimaat de spelers veel moeten drinken en voedingssupplementen moeten nemen, anders zijn ze niet bij machte om rond de bal te bewegen. Door het tekort aan zuurstof in de lucht verloopt het denkproces ook trager, wat een intensievere coaching van aan de kant vereist.
Onze gedachten dwalen weer weg. Naar de Congostroom, en een boottochtje dat koning Boudewijn daar eens maakte in het gezelschap van Mobutu Sese Seko. Ooit in Congo geweest ? Elke avond is de lucht er vol van aanstekelijke muziek, vanop de oevers van de stroom gemaakt door inboorlingen die zich te goed hebben gedaan aan hennep en lotoko, een uit maïs gestookte alcohol waarvan een kleine dosis volstaat om een olifant omver te leggen. De koning vond de melancholie en het ritme van deze klankenpracht zo onweerstaanbaar, dat hij mordicus aan land wou gaan om die orkestjes van dichterbij te bekijken. Waarna hij op een ladderzatte en lijp gedrogeerde sanzatokkelaar toestapte, joviaal de hand uitstak, en met zijn spreekwoordelijke vlotheid vroeg : “Bonjour monsieur, comment allez-vous ?”
Billen doceert ondertussen dat Satellite in een 4-3-3 speelt met hoge pressing en een specifieke taakverdeling bij balverlies, ingeoefend tijdens thematische trainingen die progressief… jaja, dat willen wij allemaal niet weten. Wij voelen de zomerserie langzaam wegglijden en verdrongen worden door echte voetbalinterviews. Het nieuwe seizoen is duidelijk op komst. Jammer. Dag tante van Mendoza, dag nonkel Olufade, dag moeder Hossam. Het is hier weer tien donkere maanden lang Lommel en Beveren geblazen.
door Koen Meulenaere
