Het aardige van wielrennen is dat als iemand iets zegt, het waar kan zijn, maar op zijn minst is er evenveel kans dat het niet waar is. We moeten dus gokken, een spelletje waar of niet waar. Als Bruno Roussel beweert dat Richard Virenque de Tourrit in Courchevel heeft gekocht voor 600.000 frank, dan zouden wij zeggen : waar. Als Christophe Sercu en Walter Planckaert ontkennen dat ze een nieuwe ploeg willen vormen, dan gokken wij op : niet waar.
Indien Walter Planckaert dus op zoek is naar fondsen voor een nieuw team, dan mag hij zeker de piste van de morele schadevergoedingen niet uit het oog verliezen. Daar valt geld met hopen te rapen. Niet langer dan drie maanden is het geleden dat Patrick Lefevere de Planckaerts op hun hart trapte door denigrerend te spreken over “dat ras van Nevele”. Moeder Gusta heeft het zich zodanig aangetrokken dat ze er onwel van werd, verklaarden verontwaardigde Planckaerts nadien. Wij moeten de documentatiemap bovenhalen om opnieuw precies te weten waarover die twist ging, maar dat komt door onze steeds vaker falende memorie. Wie heeft Luik-Bastenaken-Luik gewonnen ? Dat is opzoekwerk geworden. Eens de veertig voorbij kan het geheugen in een paar weken tijd volkomen degenereren. Vraag maar aan Johan Sauwens.
Gaan snuffelen in de verslagen over Milaan-Sanremo en plots daagt het weer : Romans Vainsteins had Jo Planckaert een kwak gegeven, aan zijn broek getrokken, zijn stuur krom gebogen en de lucht uit zijn voorband gelaten. In volle sprint. Jo had lichtjes teruggeduwd en werd gediskwalificeerd. 270 kilometer de ziel uit zijn lijf gefietst, via een achtste plaats een troostrijk aantal UCI-punten verdiend, en dan alles kwijt. En toen liet Patrick Lefevere, ploegmanager van Vainsteins, zich in de drukte na de aankomst ook nog ontglippen dat het met “dat ras uit Nevele” altijd iets was.
Er zijn van die woorden die een mens zich in een onbezonnen moment laat ontvallen, maar die verstrekkende gevolgen kunnen hebben. Het woord “ja” bijvoorbeeld, heeft al de rest van menig mannenleven verknoeid. De uitspraak van Lefevere zorgde voor een collectieve shock te Nevele. Als Patrick niet publiekelijk zijn excuses aanbood, verwoordde Walter Planckaert de mening van het hele dorp, dan zou de rechter recht doen geschieden. Schadevergoeding wegens laster en eerroof. Geen idee hoe het zit met dat proces, maar aangezien ze bij Domo gewoon zijn om op rechterlijk bevel grote sommen terug te betalen, zal dit er ook wel bij kunnen.
En wat lezen wij vandaag in de krant ? Meester Herman Driessen, advocaat van de door doping dol geworden Ronny Van Sweevelt, blijkt zijn pleidooi voor de Antwerpse rechtbank aldus te zijn begonnen : “Je zou de familie Van Sweevelt gerust de familie Planckaert van Limburg kunnen noemen.” Ja maar, dit gaat nu toch werkelijk te ver. Waarde Walter, neem een copie van uw eis tot schadevergoeding, vervang de naam Patrick Lefevere door Herman Driessen, en leg hem bij de hoop.
