Hoe hebben jullie elkaar ontmoet ?

De eerste keer dat we elkaar zagen, was in Antwerpen. Dat moet nu 27 jaar geleden zijn. Henk vond me blijkbaar een beeldschone vrouw, maar had een groot probleem : hij wist niet waar ik vandaan kwam. Per toeval belandde hij dan een keer in ons café, waar de vonk oversloeg. Alleen waren we allebei toen nog getrouwd. Maar de drang aan beide kanten was enorm groot. Vooral Henk is een doorduwer. We kenden een paar verloren jaren vooraleer we de knoop definitief doorhakten. Maar het resultaat is dat we nu tien jaar samen zijn en met Enzio een zoontje van zeven jaar hebben.

Na zijn geboorte ben je gestopt met je zaak ?

Ik was er mee geboren, het was het levenswerk van mijn ouders. Als je dan de kans krijgt om het over te nemen, twijfel je niet. Maar na meer dan twintig jaar werd de belasting wat te groot : ik moest werken als Henk thuis was en omgekeerd. Ik zou het niet meer aankunnen dag en nacht. We hebben dan maar samen voor het huiselijke gekozen. Maar ik heb het altijd heel graag gedaan : de sociale contacten, de vrienden voor het leven die we er aan hebben overgehouden. De microbe is er nog altijd, ook bij Henk. Misschien dat we later nog eens een dagzaakje openhouden.

Is Henk een keukenpiet ?

Hij kan heel goed een eitje koken en bakken, maar verder komt hij meestal niet. Als we vrienden op bezoek hebben, helpt hij soms wel met het schillen van de aardappelen. Een biefstukje en frietjes bakken, doet hij wel enorm graag. Belgische kost, hé. Maar daar is weinig werk aan. Henk strijkt wel zelf zijn hemden. De rest is, zo zegt hij dan altijd lief, voor mama.

Is Henk dan veeleer een romantisch type ?

( Henk lacht : “Moet ik je even mee naar boven nemen ? Mama heeft wel zeven kleerkasten, denk ik.”) Toch wel. Echt geschenken geven aan elkaar doen we bijna nooit. Als we iets kopen, doen we het samen. Soms gebeurt het wel eens in een zotte bui dat hij thuiskomt en zegt : kom, we gaan bloemen halen. Een dineetje bij kaarslicht gebeurt ook wel eens. Bij mijn verjaardag geeft hij me meestal een schilderijtje met daarin wat centjes. Kan ik mezelf eens verwennen.

Jullie hebben blijkbaar nooit ruzie ?

Nee. Voor velen klinkt dat bijzonder vreemd, maar het is gewoon de realiteit. Wij zijn perfect gelukkig bij elkaar en leven volledig in harmonie, zoals dat dan heet. Meningsverschillen bestaan er altijd, maar daar wordt heel snel een oplossing voor gezocht.

Wat zijn je hobby’s ?

( Henk, snel : “Kopen, kopen en kopen !”) Dat klopt. Vroeger deed ik het veel meer met een vriendin, maar het werk in huis en de verzorging van mijn vader van 84 jaar vergt veel van mijn tijd. Daarom kom ik ook nog heel weinig aan sporten toe. Het is al een tijdje geleden dat ik nog tennis speelde of aan fitness deed.

Je hebt muzikaal talent.

Ik kom uit een heel muzikale familie. Mijn moeder speelde accordeon. Zelf heb ik vroeger in een koor gezongen en rond mijn achttiende ook platen uitgebracht. Daar verdiende ik goed mijn boterham mee, met dagelijkse optredens in de casino’s van Blankenberge en Oostende. Leuke tijden. Nadat ik de zaak overnam, ben ik daar dan mee gestopt. Eigenlijk ben ik wat te vroeg geboren. Mocht ik nu als jonge vrouw de kans krijgen om een zangloopbaan uit te bouwen, ik deed het meteen. Het is nu gemakkelijker om gelanceerd te worden dan toen. Ik ben nog in tv-programma’s geweest, zoals Jonger dan je denkt en Binnen en Buiten, de voorlopers van Tien om te zien. Maar die hadden niet dezelfde weerklank als de muziekprogramma’s van nu.

door Frédéric Vanheule