De Rode Duivels hebben in Wales hun eerste kwalificatiewedstrijd onder Marc Wilmots verloren. Er is echter geen man overboord. Met 24 ploegen op Euro 2016 mag bijna iedereen naar het EK in Frankrijk.
En toch beleefde het Belgische voetbal een dramatische avond in Cardiff. Het begon eigenlijk al 24 uur eerder op het persdiner. De collega’s aan de tafel van Philippe Collin geraakten achteraf maar niet uitgelachen. De voorzitter van de Technische Commissie is zogoed als zeker de bobo die het best ingevoerd is in het internationale voetbal, maar in de discussie over de eventuele opvolging van Marc Wilmots etaleerde hij een schrijnend gebrek aan kennis van de Europese voetbalwereld.
Collin moet een dag later een zucht van opluchting geslaakt hebben die tot in het Astridpark te horen was. Schalke 04 had immers een nieuwe trainer en hij luisterde niet naar de naam Wilmots. De bondscoach kon er niet mee lachen dat hij door zijn lievelingsclub in zijn hemd was gezet. Wat Schalke 04 deed, was respectloos tegenover een ex-coryfee van de ‘Königsblauen’.
‘Das Kampfschwein’ was dusdanig uit zijn lood geslagen dat hij zijn eigen geloofwaardigheid te grabbel gooide. In de loop van de namiddag maakte hij zich op de website van Kicker boos, omdat er was afgesproken dat de onderhandelingen met Schalke 04 na de match in Wales voortgezet zouden worden. Voor de microfoon van de Belgische tv-zenders meldde hij nadien dat hij al een week eerder Schalke 04 had laten weten bij de bond te blijven.
Die laatste versie klinkt weinig aannemelijk. Welke reden kon Wilmots hebben om zijn beslissing een volle week geheim te houden voor de pers, het publiek, zijn spelers en werkgevers? Veel slimmer was dan geweest om vorige week zaterdag in het Stade de France zijn besluit te communiceren. Er verschijnen nauwelijks zondagskranten in ons land en op maandag zou alle aandacht naar de match tegen ‘les Bleus’ zijn gegaan.
Wilmots wilde focussen op Wales en niet op zijn eigen toekomst: daarom geen woord over Schalke 04 tot na het duel in Cardiff. IJdele hoop. De persconferentie voor de wedstrijd werd gedomineerd door vragen over een mogelijk Duits avontuur en zowat elke krant had de ochtend van de match een kop over de al of niet laatste interland onder Marc Wilmots.
En toen deed Wilmots wat hij twee weken lang absoluut niet wilde doen: praten over Schalke 04 voor Wales. In de namiddag stond hij Kicker te woord (als een Belgische collega dit had geriskeerd, was hij de huid vol gescholden), in de kleedkamer lichtte hij zijn spelers in en tot slot werd de afzegging van de Duitse club het hoofdthema van de tv-interviews.
Wilmots was de verliezer van de avond nog voor er een bal had gerold. En het werd alleen maar erger. De Rode Duivels lieten zich ringeloren door een heel beperkt team plus Gareth Bale, die even zijn vakantie in Spanje onderbrak om onze sterren te laten zien wat een echte wereldvoetballer is.
Eden Hazard, de beste voetballer uit de Premier League, en Kevin De Bruyne, de beste speler uit de Bundesliga, stonden erbij en keken ernaar. De bondscoach moet zich toch eens ernstig de vraag stellen waarom zij bij hun clubs de sterren van de hemel voetballen en bij de Rode Duivels al te vaak vijftig tinten grijs zijn. Zijn enige antwoord was drie verschillende spelrecepten, maar die proefden helaas allemaal even pover.
Iedere ploeg in Europa weet intussen dat de Rode Duivels zich geen raad weten met een tegenstander die zich massaal terugtrekt. Op 3 september wacht op de Heizel een Bosnische muur en het mag niet weer misgaan.
De nederlaag in Wales is wel erg. Het is al de derde match (op zes) die niet wordt gewonnen in deze ronduit zwakke poule. De kans dat België reekshoofd wordt op Euro 2016 vermindert danig. De Duivels stonden immers al voor Wales slechts zesde op de UEFA-ranking.
Media en bond lieten zich echter liever meeslepen door de tweede plaats op de FIFA-ranking – die voor het EK geen enkel belang heeft – of die heerlijke zomeravond in Parijs, tegen een Franse ploeg die mentaal al met vakantie was (zie ook de nederlaag van zaterdag tegen Albanië). Les één van de voetbalverslaggeving luidt nochtans: vriendschappelijke wedstrijden tellen totaal niet. ?
DOOR FRANÇOIS COLIN
Waarom zijn de beste voetballers van de Premier League en de Bundesliga bij de Rode Duivels vaak vijftig tinten grijs?
